Şehide Annesinden Mektup

Şehide Annesinden Mektup şehidin annesine mektubu şehitten annesine mektup şehide mektup şehit annesinin mektubu şehit Canım Oğlum, Nereden, nasıl başlasam bilmiyorum o kadar özledim oysa seni… Canım yavrum, sen bizim birincil göz ağrımızdın Dört gözle beklemiştik babanla doğumunu… Dokuz ay sonradan hastanede seni kucağıma bıraktıkları birincil gün vuruldum sana… Ne güzel gözlerin vardı, ışıl ışıl… Böylece güzel kokuyordun ama… Evimize neşe getirdin diğer taraftan daima yumuşak başlı çocuktun, hiç üzmedin beni… Ne çoğu kez ağladığını bilirim, ne de gereksiz yere huysuzlanmanı… Uyurken bile gülümserdin, meleklerle oynadığını düşünürdüm Hastalanırsan başından ayrılmazdık, babanla nöbet tutardık sabaha dek… Ilk adımını unutamam, daha sonra birincil ‘anne’ deyişini… Her Zaman üstüne titredik Daha Sonra büyüdün… Zaman su gibi geçiyor Her dışarı çıkışında, her seyahatinde sana muhakkak etmedim ama yüreğimden neler koptu Bir tek seni askere uğurlarken rahattım Komutanlarının sana gözü gibi bakacağından emindim Bir vakit daha sonra Güneydoğu’ya gideceğini haber ettin o kadar heyecanlıydın ama, öyle kesin konuşuyordun fakat… “Göreceksin anne, bu devlet düşmanlarına gereken cezayı vereceğim Vatanımın dağlarını bu eşkıyalardan temizleyeceğim diyordun Her Zaman komutanlarının iyiliğinden, arkadaşlarından bahsettin Rahatlığın, güvenin bizleri de rahatlattı Sana yalnızca “Kendine uyarı et evladım diyebildim Ne de olsa seni bugünler için yetiştirmiştik “Merak etme diyordun, “Merak etme annem Kalbini rahat tut! Bir gün merakta bırakmadın bizi, fırsatın epeyce sıkça aradın, ayda bir mektubunu aldık Mektubunu dakikalarca kokladığımı bilirim Gönderdiğin fotoğrafları baş ucumuza koyduk Son mektubunda “Ben şehit olursam, ağlamayın sakın! Düşmanları sevindirmeyin diyordun Telefonda “O nasıl söz oğlum dedim Sustun, yarı içine doğmuştu “Hakkını helal et, hoş annem dedin Nereden bilirdim bu konuşmanın seninle son konuşmamız olduğunu… Baban duymuş önce, haberlerde söylemişler Söylemediler önce bana… Kardeşin de sakladı Ana yüreği bu, hissettim ben… Sonradan öğrendim ama, pusuya düşürmüşler, meydana çıkan çatışmada vurmuşlar seni… Elleri kırılsın o zalimlerin… Benzeri canımı aldılar, benzeri dünyayı başıma yıktılar Bir alev ama yüreğimin bütün ortasına oturdu Komutanlarınla görüştük, seni çok övdüler “Kahramanca çarpıştı Kanı yerde kalmayacak Bizi de evladınız sayın bundan böyle dediler “Vatan sağolsun dedim Oğlum seninle her zaman kibir duydum, sağlığında bir gün olsun boynumuzu eğik gezdirmedin … Cenaze töreninde de başımız tepede olan, gururluyduk Sana sözümüzü tuttuk, bir damla gözyaşı göstermedik, namertler sevinmesin diye… Defalarca içimize akıttık gözyaşımızı… Bayrağa sarılı tabutunu öptüm Ben senden bir saat, bir dakika ayrı kalamazdım, derhal seni nasıl toprağa koyacaktım a canım oğlum! Aradan onca süre geçti Acın, hasretin içimizde yavrum… Bir kerecik bile olsa kokunu alabilsem, saçlarını okşayabilsem, öpsem gamzenden… Sevindirici bir haberim var sana… Komutanların sözünü tuttu yavrucuğum, kanın yerde kalmadı, sana kıyanları tez zamanda buldular, cezalarını verdiler Cenazene gelmeyenler, cenazene gelmeye utananlar, “senin gibi başlıca kuzularını vuranları affettiler yavrum… Acımıza, acı eklediler Onları affetmeyeceğim Canım oğlum, fırsat buldukça yanına geliyorum, dertleşiyorum seninle… Sağolsunlar, komutanların her fırsatta gelip misafirimiz oluyor Yokluğunu aratmıyorlar Yakında kardeşin de askere gidiyor Bu vatana bir arslan verdim, icabında ikincisini veririm “Vatan Sağolsun Seni fazla seven annen…