Sehit Astsubayin Son Mektubu!!

Sehit Astsubayin Son Mektubu!! Merhaba Hayatım Ilk Kez senden özür dilemek istiyorum Samimi Olarak özür dilerim canım Şu günler benim için çok şiddet Bana hak vereceğin kanısındayım Seninle sözlülük süremiz neredeyse yılını bulacak Fakat ben seni göremiyorum Seninle olamıyor, el ele gezip, gülüp eğlenemiyorum İşin en fena yanı da senden uzakta olmam ve elimden herhangi bir şeyin gelmeyişi Telefonda konuşmak ya da böyle mektup kâğıda dökmek seni bilemiyorum lakin beni memnuniyet etmiyor Yetmiyor Zümriye bana yetmiyor Son özellikle 23 aydır müşterek oturup, dertleşecek konuşacak, birşeyleri paylaşacak birisine ne dek fazla ihtiyaç duyduğumu anlatamam Diyeceksin oysa bana yaz veya telefonda söyle Haklısın lakin olmuyor İşte gülüm olmuyor Senden herhangi bir şeyi sakladığım gibi bir düşünceye kapılmanı istemiyorum Çünkü senden saklayabileceğim ne olabilir fakat? Yokta İkinci sebebe gelince seninde bildiğin gibi bizim ufaklık İsmail dağılım oldu Şimdi bu Cumartesi HakkariÇukurca'ya gidecek Ona tekrar yardım etmek istemedim Sebebi ise insan kayırmanın, torpilin her zaman karşısındayımdır Haksızlığa katlanma edemem Ama acilen düşündüğümde ise Allah göstermesin herhangi bir şey olması durumunda vicdan azabı çekeceğim Ola Ki bir telefon etmiş olsaydım acemi birliğinde (Hatay'da) bırakabilecektim Evet sevgilim Bir erkeğin yapması ve de bir bayanın yapması gereken işler vardır Şu an evi de acele ile yapamıyorum Biliyorum Hüseyin onlar için elinden geleni yapıyor ama görmeyince içim rahat olmuyor Seninde başını ağrıtıp, zamanını nafile harcamayayım Lakin hayatım lütfen beni yanlış anlayıp, hatalı tanıma Önümüzde uzun bir ömür var Bana şu günlerde takviye olmanı bekliyorum Benim için o kadar zannediyorum ancak düğüne dek geçecek süre yaşadığım en şiddet ve aşmak bilmeyen günler olacak Mutlu günler ve sevgiler Seni seviyorum Ahmet Gayretli Not: Zümriye senin mektup ile fotoğrafını hala alamadım