Şehit Mehmetçiğe Mektuplar

Şehit Mehmetçiğe Mektuplar mehmetçiğe mektup mehmetçiğe mektuplar bir mektup Canım Oğlum, Nereden, nasıl başlasam bilmiyorum pek özledim ki seni… Canım yavrum, sen bizim ilk göz ağrımızdın Dört gözle beklemiştik babanla doğumunu… Dokuz ay daha sonra hastanede seni kucağıma bıraktıkları birincil gün vuruldum sana… Ne hoş gözlerin vardı, parıl parıl… O Kadar hoş kokuyordun ancak… Evimize neşe getirdin diğer taraftan daima yumuşak başlı çocuktun, hiç üzmedin beni… Ne sıkça ağladığını bilirim, ne de sebepsiz yere huysuzlanmanı… Uyurken bile gülümserdin, meleklerle oynadığını düşünürdüm Hastalanırsan başından ayrılmazdık, babanla nöbet tutardık sabaha kadar… Ilk adımını unutamam, daha sonra ilk ‘anne’ deyişini… Daima üstüne titredik Sonradan büyüdün… Vakit su gibi geçiyor Her dışarı çıkışında, her seyahatinde sana muhakkak etmedim fakat yüreğimden neler koptu Bir tek seni askere uğurlarken rahattım Komutanlarının sana gözü gibi bakacağından emindim Bir zaman sonradan Güneydoğu’ya gideceğini haber ettin pek heyecanlıydın oysa, pek belirlenmiş konuşuyordun ki… “Göreceksin anne, bu devlet düşmanlarına gereken cezayı vereceğim Vatanımın dağlarını bu eşkıyalardan temizleyeceğim diyordun Hep komutanlarının iyiliğinden, arkadaşlarından bahsettin Rahatlığın, güvenin bizleri de rahatlattı Sana yalnızca “Kendine dikkat et evladım diyebildim Ne de olsa seni bugünler için yetiştirmiştik “Merak etme diyordun, “Merak etme annem Kalbini dar tut! Bir gün merakta bırakmadın bizi, fırsatın oldukça sıkça aradın, ayda bir mektubunu aldık Mektubunu dakikalarca kokladığımı bilirim Gönderdiğin fotoğrafları baş ucumuza koyduk Son mektubunda “Ben şehit olursam, ağlamayın sakın! Düşmanları sevindirmeyin diyordun Telefonda “O nasıl söz oğlum dedim Sustun, güya içine doğmuştu “Hakkını helal et, güzel annem dedin Nereden bilirdim bu konuşmanın seninle son konuşmamız olduğunu… Baban duymuş önce, haberlerde söylemişler Söylemediler önce bana… Kardeşin de sakladı Asıl yüreği bu, hissettim ben… Daha Sonra öğrendim fakat, pusuya düşürmüşler, meydana çıkan çatışmada vurmuşlar seni… Elleri kırılsın o zalimlerin… Güya canımı aldılar, benzeri dünyayı başıma yıktılar Bir ateş ki yüreğimin bütün ortasına oturdu Komutanlarınla görüştük, seni çok övdüler “Kahramanca çarpıştı Kanı yerde kalmayacak Bizi de evladınız sayın artık dediler “Vatan sağolsun dedim Oğlum seninle daima kibir duydum, sağlığında bir gün olsun boynumuzu eğik gezdirmedin … Cenaze töreninde de başımız dikey, gururluyduk Sana sözümüzü tuttuk, bir damla gözyaşı göstermedik, namertler sevinmesin diye… Daima içimize akıttık gözyaşımızı… Bayrağa sarılı tabutunu öptüm Ben senden bir saat, bir dakika bambaşka kalamazdım, şimdi seni nasıl toprağa koyacaktım a canım oğlum! Aradan onca süre geçti Acın, hasretin içimizde yavrum… Bir kerecik bile olsa kokunu alabilsem, saçlarını okşayabilsem, öpsem gamzenden… Sevindirici bir haberim var sana… Komutanların sözünü tuttu yavrucuğum, kanın yerde kalmadı, sana kıyanları ivedi zamanda buldular, cezalarını verdiler Cenazene gelmeyenler, cenazene gelmeye utananlar, “senin gibi esas kuzularını vuranları affettiler yavrum… Acımıza, acı eklediler Onları affetmeyeceğim Canım oğlum, fırsat buldukça yanına geliyorum, dertleşiyorum seninle… Sağolsunlar, komutanların her fırsatta gelip misafirimiz oluyor Yokluğunu aratmıyorlar Yakında kardeşin de askere gidiyor Bu vatana bir arslan verdim, icabında ikincisini veririm “Vatan Sağolsun Seni fazla seven annen…​