şehitlerimize ve gazilerimize duyguları anlatan mektup

Şehitlerimize ve gazilerimize duygularımızı açıklayan bir mektup yazabilirmisiniz

Cevap: şehitlerimize ve gazilerimize duyguları anlatan mektup

Canım Oğlum,

Nereden, nasıl başlasam bilmiyorum böylece özledim ama seni…

Canım yavrum, sen bizim ilk göz ağrımızdın Dört gözle beklemiştik babanla doğumunu… Dokuz ay sonradan hastanede seni kucağıma bıraktıkları birincil gün vuruldum sana… Ne güzel gözlerin vardı, parıl parıl… Böylece güzel kokuyordun ki… Evimize neşe getirdin dahası daima uysal çocuktun, hiç üzmedin beni… Ne çoğu kez ağladığını bilirim, ne de sebepsiz yere huysuzlanmanı… Uyurken bile gülümserdin, meleklerle oynadığını düşünürdüm Hastalanırsan başından ayrılmazdık, babanla nöbet tutardık sabaha değin… Birincil adımını unutamam, daha sonra birincil ‘anne ’ deyişini… Her Zaman üstüne titredik

Sonradan büyüdün… Zaman su gibi geçiyor Her dışarı çıkışında, her seyahatinde sana belirli etmedim fakat yüreğimden neler koptu

Bir tek seni askere uğurlarken rahattım Komutanlarının sana gözü gibi bakacağından emindim Bir süre daha sonra Güneydoğu ’ya gideceğini haber ettin öyle heyecanlıydın ancak, pek kesin konuşuyordun ama… “Göreceksin anne, bu devlet düşmanlarına gereken cezayı vereceğim Vatanımın dağlarını bu eşkıyalardan temizleyeceğim diyordun Her Zaman komutanlarının iyiliğinden, arkadaşlarından bahsettin Rahatlığın, güvenin bizleri de rahatlattı Sana yalnızca “Kendine dikkat et evladım diyebildim Ne de olsa seni bugünler için yetiştirmiştik “Merak etme diyordun, “Merak etme annem Kalbini rahat tut! Bir gün merakta bırakmadın bizi, fırsatın oldukça sıkça aradın, ayda bir mektubunu aldık Mektubunu dakikalarca kokladığımı bilirim Gönderdiğin fotoğrafları baş ucumuza koyduk

Son mektubunda “Ben şehit olursam, ağlamayın sakın! Düşmanları sevindirmeyin diyordun Telefonda “O nasıl laf oğlum dedim Sustun, yarı içine doğmuştu “Hakkını helal et, hoş annem dedin Nereden bilirdim bu konuşmanın seninle son konuşmamız olduğunu… Baban duymuş önce, haberlerde söylemişler Söylemediler önce bana… Kardeşin de sakladı Ana yüreği bu, hissettim ben… Sonradan öğrendim ama, pusuya düşürmüşler, meydana çıkan çatışmada vurmuşlar seni… Elleri kırılsın o zalimlerin… Güya canımı aldılar, sözde dünyayı başıma yıktılar Bir ateş ancak yüreğimin bütün ortasına oturdu Komutanlarınla görüştük, seni çok övdüler “Kahramanca çarpıştı Kanı yerde kalmayacak Bizi de evladınız sayın artık dediler “Vatan sağolsun dedim Oğlum seninle daima kibir duydum, sağlığında bir gün olsun boynumuzu eğik gezdirmedin … Cenaze töreninde de başımız tepede olan, gururluyduk Sana sözümüzü tuttuk, bir damla gözyaşı göstermedik, namertler sevinmesin diye… Defalarca içimize akıttık gözyaşımızı… Bayrağa sarılı tabutunu öptüm Ben senden bir saat, bir dakika bambaşka kalamazdım, şu anda seni nasıl toprağa koyacaktım a canım oğlum!

Aradan onca vakit geçti Acın, hasretin içimizde yavrum… Bir kerecik bile olsa kokunu alabilsem, saçlarını okşayabilsem, öpsem gamzenden… Sevindirici bir haberim var sana… Komutanların sözünü tuttu yavrucuğum, kanın yerde kalmadı, sana kıyanları tez zamanda buldular, cezalarını verdiler Cenazene gelmeyenler, cenazene gelmeye utananlar, “senin gibi esas kuzularını vuranları affettiler yavrum… Acımıza, acı eklediler Onları affetmeyeceğim Canım oğlum, fırsat buldukça yanında geliyorum, dertleşiyorum seninle… Sağolsunlar, komutanların her fırsatta gelip misafirimiz oluyor Yokluğunu aratmıyorlar Yakında kardeşin de askere gidiyor Bu vatana bir arslan verdim, gerekirse ikincisini veririm “Vatan Sağolsun

Seni çok seven annen… *