Selamün aleyküm, yardıma ihtiyacım var, bulanımdayım..

Öncelikle, başlıkta yazdığım gibi herkese en samimi selamlarımı iletiyorum
18 yaşında, Fransa'da yaşayan genç bir gurbetçi kardeşinizim
Küçüklüğümden beri, annem ve babam gibi Allah'a, yaratana, büyük bir güç ile inanan bir kulum
Her zaman kalbimde Allah korkusu olmuştur Her zaman Allah'ın yolunda olmayı hedeflemiş, kalbine gerçekten kötülük eriştirmemiş bir gencim

Gavur bir ülkede bunu başarmış olmaktan her zaman gurur duymuşumdur ve Islam benim mutluluk kaynağım olmuştur Inanmayanların arasında bir inanan olmak her zaman bana zevk vermiştir Daha gençken bile, Islam hakkında bilgi seviyem çok daha zayıfken bile her zaman hayatını Allah'ın benimle gurur duymasına, iyilik yapmaya adamış bir insandım Halen daha öyleyim! Lakin, gerçekten bulanıma girdim Kendimi o kadar kötü hissediyorum ki

2 yıl önce lise 2'nin ilk gününde kovulduğumu öğrenmişimdir Lise'nin ilk senesinde otobüs işçileri maaşlarını arttırmak amacıyla büyük bir grev süreci başlatmıştı ve otobüsler neredeyse hiç gelmiyordu Bizim hiç bir zaman arabamız olmadı, otobüs benim kullandığım tek ulaşım aracıydı Lise evimden çok uzaktı ve o olayların yüzünden birçok kez okula gidememeye mahküm olmuşumdur Doğal olarak meslek lisesi okuduğum için (elektrik işleri) çok geride kalmıştım halbuki grev sürecinin başlamasından önce çok başarılıydım ve hocam beni sınıfın en iyisi olarak görüyordu Arkadaşlarımdan yardım aldım ama hiç bir zaman kaybettiğim zamanı kazanabilip başlardaki seviyemi kazanamadım, aksine çok ama çok geriledim Buna birçok etken karışınca, okulun giriş kapısını daha da az görmeye başladım Artı olarak müdürüm beni hiç sevmiyordu, söylediği bir sözde bariz bir ırkçılık sezmiştim ve onunla yüksek sesli tartışmaya girdim Annem olayları öğrenince okula gitti ve o da müdürüm ile münakaşaya girdi Ondan sonra herşey berbat oldu

Neyse ilk lise öğretim senemin bimesine 3 ay kalmıştı ve grev süreci bitmişti Şansım gülmüştü çünkü tam o anda müdür bir randevu esnasında bana okuldan kaçmadığım(çalışkan olmayan, okulu takmayan biri olarak görüyordu beni) sürece lisede devam edebileceğimi söyledi Liseye full gittim, notlarım az da olsa iyileşti, Fransızca, Ingilizce, Tarih notlarım ve liseye çok gelememiş olmama rağmen elektrik dersinde notlarımının sınıfın genelinden daha yüksek olması beni kurtardı ve derin bir nefes alabildim Sene sonunda bir elektrik şirketinde staj müracatında bulundum, annemin bir arkadaşı olan Türk patron beni kabul etti ve onunla stajımı yaptım Keşke yapmamış olsaydım Çok berbat geçiyordu, sonunda dayanamadım ve çok zaman geçmeden stajı terkettim Müdürlükten daha yüksek bir mevkide olan bir lise çalışanına derdimi anlattım

Talebimi kabul etti, lise 2'nin ilk okul tatili esnasında başka bir kurumda staj yapacaktım Lisenin son günü stajdan dönenler stajlarından bir özet yaparak okula gitmeliydi ve herkes sergilemeliydi Ben gelmedim, benim için doğaldı gelmemek Niye geleyim?

Lise 2'nin ilk gününde çağrı esnasında ismimi duymadım Müdüre gidiyorum sen burada ne yapıyorsun diyor Ne demek ne yapıyorsun? Niye okuldan uzaklaştırıldım diyorum, son gün gelmedin, bir anlaşmamız vardı dedi Kurnaz kadın amacına ulaşmıştı, beni pisi pisine harcadı Ahirette bunun hesabını öyle bir soracağım ki içimdeki öfke asla dinmez Elektrik bölümü sadece 2 lisede okunuyordu oturduğum ilde Öbür lisede çalışma şekli, öğrenilenler, herşey çok değişkti artı olarak her gün olaylar oluşurdu o lisede Genel bir lise desen imkansız, evime yakın olan tek genel lise tam bir elit lisesiydi, tam bir yıl bir mesleğe odaklanmış bir kişi orada barınamazdı, genel eksiğini kapatamazdı Zaten sonradan öğrendimki uzaklaştırılmamdan dolayı, yeni bir liseye yazılırsam 0'dan başlamalıyım Eğitim sürecinde başarılı bir öğrenci olarak bunu kabul edemezdim, boyun eğip haksızlığa tamam eyvallah deyip 0'dan başlayamazdım

Başıma gelenleri Allah'ın bir sınaması olarak gördüm Bunu bir şans olarak gördüm, Allah'ım beni mutlu edecek dedim Her zaman içimde bir Türkiye'ye dönme arzusu vardı Vatanıma dönüp müslüman bir ülkede yaşamak istiyorum, ezanın sesini duymak istiyorum, bana sabah bonjourdeğil, selamün aleyküm denmesini istiyorum Cami'ye gitmek istiyorum Insanların Allah'tan korktuğu bir ülkede yaşamak istiyorum

Bu yüzden Türkçemi çalıştım Bakmayın iyi yazdığıma önceden Türkçem çok kötüydü ve ona rağmen Fransa'daki Türkler anneme iltifatlarda bulunuyordu Türkiye'ye tatile gittiğimde bazen bir teyze bana birşey derdi, anlamazdım, garip garip bakardı utanırdım Bugün Allah'a şükür seviyem iyi, ama herşeyim yıkıldı Sosyal medyada anonim olarak bir sayfada 16 yaşındayım, Türkçemi çalışıyorum Fransa'da yaşıyorum, Türkiye'de FransızcaTürkçe'yi kullanarak kolej mezunu olarak bir iş bulabilirmiyim diye soru sordum bir abim benimle konuştu ve çok rahat bulursun dedi Ben de inandım ve çalıştım, nasıl olsa Türkiye'ye gittiğimde bir tercümanlık eğitimi görürüm 16 yıl Fransa'da yaşadım ve Fransızlardan daha iyi Fransızcayı konuşuyorum dedim Allah'ın yardımıyla tahsil sorununu aşarım dedim, eğer okuldan uzaklaştırıldıysam Allah'ın bir bildiği vardır dedim

Hem bir umut hem bir zevkti benim için çünkü dilimi çok seviyorum Uzaklaştırıldıktan sonra annem her gün ağlamaya başlamıştı, onu da sakinleştirmeye yardımcı oldu bu umut
Sabah kalktım Allah dedim, yatmadan önce Allah dedim Daha Kuran'ı okumadım ama Allah'a yakınlaştım Dini bilgilerimi pekiştirdim

Bir gün bir arkadaşım ne yapmak istediğimi sorduğunda cevabıma şaşırdı Resmen beni yerin dibine soktu, ne alaka, sen bu işi nasıl yapabilirsin, bilgin asla yetmez, yok hiç kimse seni eğitmez, yok bir mucize olmaz, daha gerçekçi olmalısın,

Ve o aralar ben mutluluktan uçuyordum, annemin davasında tercümanlık başvurum kabul olmuştu, Türkçemin seviyesi bir hayli yükseliyordu, kelime hazinem de öyle, tabi mükemmel bir Türkçem yok ama seviyem çok iyi

O günden beri mutsuzum ve hiç bir işim rast gitmiyor Annem ve babam yokluktan geliyordu, annemin gençlikteki evini gördüm Türkiye'deyken, içim parçalandı, o temizlikçilik yapıyor babam da gardiyanlık yaptı Fransa'da şimdi emekli, ama bunları keyiflerinden mi yapıyorlardı? Benim okulumun parasını ödemek içindi Benim adam olmam içindi Ben bu ailenin en büyük umuduydum Hiç kimsenin önüne bu kadar imkan sergilenmemişti aile geçmişine bakarsak Artık hiç birşey değilim Geleceği olmayan bir şuursuzum, bütün düzenimi yıktım Sabiha Gökçen'de Marsilya uçağına binmeden önce üniversiteye gittiğimi zanneden teyzem kulağıma okumaya devam et de kendini kurtar, bizim gibi olma sakınkelimelerini fısıldadı ya, artık o utançla yaşıyorum, içim parçalandı o anda Fransa'da zorunlu olan bir günlük askerlik keşfi var, orada bir komutan aranızda okuldan uzaklaştırılan bir kişi varmış, elini kaldırsındedi Utanarak kaldırdım, bana gülenler, benden üstünlermiş gibi bakanlar oldu Artık her gün, parlak bir genç olma yolunda düşen ve hiç bir zaman kalkamayan, artık ise bir hiç olmaya mahküm olan bir insan olmanın utancını yaşıyorum Herkes beni eziyor, herkes Bir bilseniz, bu yazdığım kitap kadar yazı hiç birşey değil


Bu zorluklara rağmen, zirvedeyken yere düşmeme rağmen, bütün Türkiye'deki ailem bana başarılı ve irfanı açık olan bir genç olarak bakarken, annem her gün ağlarken, babam göstermemesine rağmen benden utanmasına rağmen, arkadaşlarımın durumuma gülmesine rağmen ben namaza başladım Müzik dinlemeyi bıraktım Solak olmama rağmen sağ elle yemeye başladım, daha neler neler yaptım Allah'a yaklaşmak için Namaza başladığımda büyük bir vesveseye uğradım ve kafamda çok sapkınca görüntüler aklıma geliyordu Cami'de namaz kılarken hoca hakkında kafama çok pis görüntüler girdi, Cami çıkışında ağladım, utancımdan öldüm Hayatımın, ortalama her 10 saniyesinde çok kötü görüntüler görüyordum, Kuran i Kerim hakkında çok pis düşünceler vs Sıkıntıdan çok yemeye başladım baya kilo aldım, Allah'a karşı çıkmadım, neden demedim, diyete başladım ve kilolarımı kaybettim Artık okuldan atıldığımdan beri herşeyde başarısızım ve bunu yeni anlıyorum, din harici hiç birşey beni mutlu etmiyor Ehliyet kursuna gittim 40 üzerinde 38 aldım sınavı geçtim şimdi araba kullanmayı öğreniyorum, şimdiden bırakmak istiyorum Bana öğretmekle görevli olan ehliyet kursunun patronu benimle resmen alay ediyor Komutlarını anlamıyorum, yola konsantre olamıyorum, adamı sinirden kahrediyorum, tabi o da beni rezil etme fırsatını kaçırmıyor Burada bile başarısız oldum

Dönüşte ağladım Namazımı kılacak gücüm yoktu, geç kıldım Artık gücüm yok, gerçekten yok, bittim tükendim Herkes beni rezil ediyor, herkes bana tokat atıyor, Allah yanımda ben hep iyilik yapıyorum kimseye kötülük yapmadım o bana yardım edecek üniversitemi bitirip annemi babamı mutlu edeceğim derken kendimi şu an yerin dibinde buluyorum Ben kolej mezunuyum, evet sınanıyor olmalıyım ama bu sınama bittiğinde ne olacağım?Türkiye'de ne iş yapacağım? Astronot mu olacağım? Futbolcu mu olacağım? Içimdeki karamsar ses artık gür gür bağırıyor, sen bir kaybedensin, elinde herşey vardı ve artık elin bomboş, üstelik tam bir beceriksizsin, ne yapsan yüzüne gözüne bulaşıyor, o kadar kafir, o kadar kötü insanlar varken senin gibi bir insan bu hallere düştü Neden ben Allah'ım neden? demeye başlıyorum Artık hayatın tadı yok, biliyorum babası tarafından tecavüze uğrayanlar var, biliyorum kör olanlar işitme engelli olanlar var ama insanlar haline şükret derken bak onlar öyle derken aslında bu durumda olan kardeşlerimi yerin dibine sokuyor gibi geliyor bana Beni hiç bir şekilde teselli etmiyor Allah'ım niye beni bu durumdan kurtarmıyorsun diyorum, hep zannediyordum ki sadece güçlü olmam gerekiyordu ama herkesin bir sabrı var, artık ben dayanamıyorum, ama gerçekten Allah'ın niye beni bu durumda bıraktığını söylemesini, anlatmasını isterim Allah'ım ile konuşmak isterim Belki ooo abartma diyeceksiniz ama gerçekten artık bu dünyadan bıktım, artık Allah'ın yanında olup yaşayamadığım mutluluğu yukarıda yaşamak istiyorum, bu dünyaya artık bir anlam bulamıyorum Ben bunları hakeden son ama gerçekten son insandım