Sen İstanbul gibisin

Sen İstanbul gibisin sen istanbul gibisin * * * * * * * * * * * Sen İstanbul gibisinİstanbul gibi uzaktan Ve yaşamaya kapan gibisin… Sen İstanbul gibisin Ellerin soğuk mu soğuk Marmara’dan çıkmış gibi Bakınca gözlerine anlıyor insan Gözlerin keder mavisi… Sen İstanbul gibisin, Korkak ve ürkek duruşum ondan; Sana karşısında Ve yakınlaştıkça bana Uzaklaştığını düşünmem de bundan; Bana karşı… Sen İstanbul gibisin Yedi tepeden bakıyorsun aşka Ayrıca yüreğin sevda doymuş Keza de hüküm yemiş hükümlü gibi Ondan uzakta Düşündüğün yok gerçekte Kendinden başka… Sen İstanbul gibisin, Ara Sıra toprağı kadar fedakar Ara Sıra insanı gibi bencilsin Sen İstanbul gibisin Onun gibi uzaktan Onun gibi karışıksın, Bir pek güzel Bir o kadar çekici Ve bir böylece da şıksın… Müslüm Kızıl​