Sen Yoktun İlahisi

Sen Yoktun İlahisi Sen yoktun Hz Âdem’deydi nurun Önce cenneti Daha Sonra yeryüzünü şereflendirdin Âdem nuruna affedildi Arafat bu affa şâhitti Sen yoktun Nuh’un gemisindeydi Nurun Dalgalar yeryüzünü boğarken Taprağın bağrındaki su Gökyüzüyle buluşurken Ve bu bir ilahi cefa derken Allah nurunu taşıdı binbir sebeple Tûfan nurunu selamladı edeple Sen yoktun Hzİsmail’in alnındaydı Nurun İbrahimî bir dua yükseldi öksüz çöllerden “Rabbimiz dedi “Onlara kendi içlerinden Senin ayetlerini okuyacak Kitap ve hikmeti öğretecek onlara Onları temizleyecek bir elçi gönder Amin dedi on sekiz bin kâinat Nurunla aydınlanan ufacık ellerini semaya kaldırarak Amin dedi İsmail Hira Nur dağı amin diyerek ayağa kalktı Medine’den adı Uhud olan bir amin yankılandı sevr dağında Sen yoktun Hzİsa “Ahmed diye muştuladı seni Alemlerin efendisi diye sana seslendi Artık ben sizinle fazla söyleşmem dedi havarilerine Çünkü bu âlemin reisi geliyor Bekleyin Ahmed geliyor Kainata rahmet geliyor Havarilerin yüzünü okşayan Ölüleri dirilten bir nefes oldun Lakin sen yoktun Sen yoktun Sultânım Hz Abdullah’ın alnındaydı Nurun Başı eğik gezerdi mazlum Kuteyle göklerden seni sorardı Varaka seni arardı semada Anneler kız çocuklarını her zaman ağlayarak sevdiler Gözyaşları Içinde süslediler ölüme Gözyaşları Içinde hadi dayına gidiyorsun dediler Sen yokken Canlı canlı toprağa gömülmenin adıydı dayıya gitmek Anne yüreğinin çıldırtan ç****izliğiydi Ve yavrusunun ölüme gidişini seyretmesiydi En son çocuk atılırken çukura Annesinin suretinde bir melek tuttu onu Ve gülümseme ederek hira nur dağını gösterdi süslüyordu hirâyı Efendisine hazırlanıyordu cebeli nur Efendisine hazırlanıyordu mekke Kâinat Efendisine hazırlanıyordu Kainatın gözü Hz Aminedeydi Toprak yalvarıyordu rabbine Allahım gönder artık diyordu Gel diye ağlıyordu mazlumlar gözleri semada Ve bir gelişin vardı ya rasulallah Bir inişin vardı yer yüzüne Önünde cebrail! Ardında yalın kılıç melekler! Bir inişin vardı yer yüzüne Yetimler en huzurlu geceyi geçirdi belki de Öksüzler annelerine sarıldı doya doya Sonra bir sessizlik kapladı seher vaktini Herşey sus pus olmuştu Hadi diyordu yıldızlar Hadi diyordu ay! Kainat bir ad dinlemek istiyordu Ve bir ses yükseldi Âmine’nin evinden; Muhammed! Karanlıklar aydınlığa bıraktı yerini Muhammed! öptü o nurdan ellerini Muhammed! Seni yaratan Allah’a kurbânız ey dürri yekta! Sana o adı veren rahmana kurbanız Artık sen vardın Susamış topraklara rahmet indi seninle Annenden daha sonra anne halime sevindi seninle Yağmura mı gereksinim var? Kaldır şehadet parmağını Yağmurları salsın Allah Sonradan tut ağacın yaprağını Köklerini çıkarttırıp yanına yürütsün Allah Yeterki sen iste Sen iste yarasulallah Deki ben kimim? Dağlar taşlar dile gelsin Dilsiz çocuklar ellerinden tutup Ente Rasulullah desin Sen vardın Bedir kârdı Uhut dardı Hendek yârdı Yiğitlerin vardı Ölmek için yarışan yiğitler Hele bir enesin vardı senin Enes bin malik Uhut’ta öldüğünü duyunca arkadaşlarına Niye burada oturuyorsunuz diye sormuştu Onlar da “Allah’ın Rasulü öldürülmüş deyince Enes kükremiş: “ Peki o öldükten daha sonra yaşayıp da ne yapacaksınız? Kalkın ve O’nun gibi ölün! Demişti Ve savaşın en yoğun olduğu yerde şehit düşmüştü Hem de ne şehit ey nebi! Vücudu yaralardan tanınmaz haldeydi Kızkardeşi ama parmaklarından tanıdı onu Musab Bin Umeyr’in vardı senin Uhut’ta sancağını taşıyan Öyle bir aşkla sana bağlıydı ancak Allah o gün melekleri Musab’ın suretinde indirdi Ebu hureyren vardı Acıkınca mescidin önünde durur sana bakardı Sen anlardın Ya Ebâhir gel! Derdin Ve sen gittin Bir gidişle gittin Ardında hüznün kaldı Hasretin kaldı göklerde Bilal ezan okuyamaz oldu Ne vakit girişim etse Muhammed rasulullah demeye Dizleri üzerine çöker kendinden geçerdi Sonra günler ay Aylar sene oldu Ve asırlar oldu Sensizliğe açtık gözlerimizi Fakat sen bırakmazsın bizi Sen varsın ey şehitlerin sultanı Sen varsın! Bir şehit bile ölmezken Sana nasıl değil deriz Ebutalip şama bu arada devesinin önüne geçip Beni burda kime bırakıp gidiyorsun demiştin Ne anam var ne babam Ebutalip bırakmamıştı bu yüzden Sensizliğin ızdırabıyla inleyen ümmetini kime bırakıp gidiyorsun Ya Rasûlallah! Bırakma bizi ama; Allah; Sen onların içindeyken onlara azab edecek değiliz buyuruyor Bırakma bizi! Hayatı seninle öğretti Rahman Kulluğu seninle tanıdık Duayı senden öğrendik sevgili! Hz Ömer umre için senden izin isteyince “Kardeşcik dedin ona Kardeşcik duanda bana da yer ayırır mısın? Bizler Ömer değiliz lakin Tüm dualarımız senin için Ey Rabbimiz! Rasulünü anışımızdan farkında et! O’na binler salat binler selamlama! Habibine Makamı Mahmut’u ver O’na vesileyi lutfet O’nu refiki Âlâya yükselt Bizi de affet O’nun hatrına affet Zatının hürmeten Affet