Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Senden Sonra Tufan Olmayacak mıydı? makalesi,ayrılık yazıları,ayrılık ve huzun,gitmek uzerine yazı
Sen gidersen dunyanın duracağını zannederdim hep! Bir daha nefes alamayacağımı ve hayatın hic tat vermeyeceğini duşunurdum
Seninle tamamlandığımı sanırdım Sensiz kolum da olmayacaktı, kalbim de! Oysa seninle bile ne kadar eksikmişim, şimdi anladım
Sen olmazsan, bir daha guneş acmayacaktı Acıyor! Sensiz yaşamak olmekten beterdi, nasıl yeni bir gune uyanacaktı bedenim? Herkes gibi uyanıyorum!
Hic acımadı mı canım gittiğinde? Anlatamam, hem de ne acımak! Kızgın demirlerle dağlandı her gece yureğim, kan aktı nefesimden, omrumun ustune cizgi cektim Kederin, yokluğun, hasretin ağırlığı bindi omuzlarıma Odam bir sigara kokuyordu, bir de elem
Kimsenin kalbinin bu kadar acımayacağını duşunuyordum Kimse benim kadar ızdırap cekemezdi Sensizlik, ayrılık, bunlar nasıl kelimelerdi? Bunlar ne demekti? Oğrendim!
Gunlerce bir battaniyenin altında ağlayarak yaşadım Daha once dinlediğim ama sozlerinin hic o kadar huzunlu olduğunu anlamadığım şarkılar dinledim Daha cok ağladım! Yastıklara gecti tırnaklarım, gozumde yaş bitti
Sabaha karşı dağılan sis gibi, zaman gectikce yavaş yavaş kalktı ruhumun ustundeki is Onceleri inanamadım, gulmek bile ihanetti ama sana mı, kendime mi? Orasını, bunca vakit gecti hala cozemedim
Sonra bir gun geldi, sokağa cıktım, insanların arasına karıştım Beni ozleyen dostlarımla buluştum, uzun bir muddet herkese ve her yerde seni anlattım Şimdi anlıyorum ki, icimdekileri doktukce iyileşiyormuşum
Hepsi gecti bir zaman sonra, arada bir aklıma gelmeye başladın Her hatırladığımda yine o bıcak kesiğini hissetti kalbim ama yokluğunu kabullenmiştim
Senden sonra tufan olmadı Hayat yurumeye devam etti Zaten hayatın sen gittin diye durmak gibi bir luksu de yoktu; ben yeni oğrendim
Beni coğalttığını duşunurdum hep; gittin, ben hic eksilmedim Yaşadıklarımı nefrete dondurmemeyi oğrendim daha sonra, icimde seni affettim Affettiğimde fark ettim, kuş gibi hafiflemiştim Ruhumu, yureğimi ozgur bırakmıştım Ben senin beni tamamladığını soylerdim ya; şimdi anlıyorum ki, aslında senin eksiğin benmişim
Sen gidersen dunyanın duracağını zannederdim hep! Bir daha nefes alamayacağımı ve hayatın hic tat vermeyeceğini duşunurdum
Seninle tamamlandığımı sanırdım Sensiz kolum da olmayacaktı, kalbim de! Oysa seninle bile ne kadar eksikmişim, şimdi anladım
Sen olmazsan, bir daha guneş acmayacaktı Acıyor! Sensiz yaşamak olmekten beterdi, nasıl yeni bir gune uyanacaktı bedenim? Herkes gibi uyanıyorum!
Hic acımadı mı canım gittiğinde? Anlatamam, hem de ne acımak! Kızgın demirlerle dağlandı her gece yureğim, kan aktı nefesimden, omrumun ustune cizgi cektim Kederin, yokluğun, hasretin ağırlığı bindi omuzlarıma Odam bir sigara kokuyordu, bir de elem
Kimsenin kalbinin bu kadar acımayacağını duşunuyordum Kimse benim kadar ızdırap cekemezdi Sensizlik, ayrılık, bunlar nasıl kelimelerdi? Bunlar ne demekti? Oğrendim!
Gunlerce bir battaniyenin altında ağlayarak yaşadım Daha once dinlediğim ama sozlerinin hic o kadar huzunlu olduğunu anlamadığım şarkılar dinledim Daha cok ağladım! Yastıklara gecti tırnaklarım, gozumde yaş bitti
Sabaha karşı dağılan sis gibi, zaman gectikce yavaş yavaş kalktı ruhumun ustundeki is Onceleri inanamadım, gulmek bile ihanetti ama sana mı, kendime mi? Orasını, bunca vakit gecti hala cozemedim
Sonra bir gun geldi, sokağa cıktım, insanların arasına karıştım Beni ozleyen dostlarımla buluştum, uzun bir muddet herkese ve her yerde seni anlattım Şimdi anlıyorum ki, icimdekileri doktukce iyileşiyormuşum
Hepsi gecti bir zaman sonra, arada bir aklıma gelmeye başladın Her hatırladığımda yine o bıcak kesiğini hissetti kalbim ama yokluğunu kabullenmiştim
Senden sonra tufan olmadı Hayat yurumeye devam etti Zaten hayatın sen gittin diye durmak gibi bir luksu de yoktu; ben yeni oğrendim
Beni coğalttığını duşunurdum hep; gittin, ben hic eksilmedim Yaşadıklarımı nefrete dondurmemeyi oğrendim daha sonra, icimde seni affettim Affettiğimde fark ettim, kuş gibi hafiflemiştim Ruhumu, yureğimi ozgur bırakmıştım Ben senin beni tamamladığını soylerdim ya; şimdi anlıyorum ki, aslında senin eksiğin benmişim
