Seni sakladığım yere ulaşamaz oldum

Seni sakladığım yere ulaşamaz oldum seni sakladığım yere ulaşamaz oldum BeNiMLeSiN I$Te​ O Kadar içimdesin ki Yanağımda dolaşan rüzgardan daha gerçek dokunuşlarınKüçük, korkak, kesik dokunuşlarınla, belki de her zamankinden daha yanımdasın Yani öylesine, o kadar bensin amaAh nasıl anlatsam Boşuna bu çabalarım, doğru kelimeleri aramalarım Ne kitaplar yazıyor, ne de sözlüklerde karşılığı var Sadece hissediyor insan,yaşıyor Kelimeler yetkisiz, kelimeler yaralı Kelimeler çelimsiz Taşımıyor, anlatmıyor, tanımlamıyor bu duyguyu Ben de Fazla diğer bir şey Sevginin ortasında, derin acılar hisseder mi insan? Parlak gülümsemelerin içine,hüznü yerleştirir mi durup dururken Gözlerine buğu,diline sitem, yüreğine burukluk, çöreklenir kalır mı asırlarca? Gelmeyeceğini bildiği mektup için, posta kutusunu her zaman benzer heyecanla açar mı? Dedim ya, diğer bir şey bu Ne kadar yalnızsam, böylece seninleyim şu günlerde Şayet de en ilk önce, tutup seni en derinlere koydum diye oldu bunlar Kimseler ulaşmasın diye, kimselerin bilmediği, bulamayacağı yollara götürdüm seni En derinlerde tuttum Bana sakladım Derine, hep daha derine Seni yapayalnız, bir tek bana bıraktım Paylaşamadım yanlış yaptım Sana ulaşan yolları kaybettim diye tüm bu şaşkınlıklar Kendimi oradan oraya vurmam Sağımda, solumda, ne zaman dikildiğini bilmediğim duvarlara çarpmam, hiç görmediğim çukurlarla boğuşmam Denizlerin, gürültüyle gelip vurduğu dehlizlerin, acılı duvarları gibiyim Duvarlarım yosunlu, duvarlarım kaygan, duvarlarımdan hiç tükenmeyen sular sızıyor Tutunamıyorum Renklerim, gün içinde değişiyor Soluyorum, soğuyorum Güneş ulaşmıyor içerilerime Küfleniyorum, yaşlanıyorum Yalnızlıklar peşimde Dokunduğum her ıslak duvardan, kirli kokulu bir yalnızlık bulaşıyor üstüme yapış yapış, vıcık vıcık bir yalnızlık bu Biliyorum, bütün bunlar, daima benim suçum Seni sakladığım yere ulaşamaz oldum Yollar, derece derece uzadı ve karıştı Ümidimi ısıtacak, parlatacak, kımıldatacak bir şeylere ihtiyacım var Ah onun ne olduğunu biliyorum Sonu sana geliyor her cümlenin Her şeyin başında, içinde ve sonundasın Bu değişmiyor Pek içimsin oysa Pat Diye aklıma geldi, tuttum sana bir mektup yazdım dün Fazla mutluydum Gün içinde neler yaptığımı, nelere kızıp, nelerle mutlu olduğumu, bir bir anlattım Mevsimlerin ve insanların nasıl karmakarışık ve beklenmedik olduklarını yazdım Yeniden vakitsiz yağmurlardedim,Daha önce, hiç bu dek güçsüz değildi güneş ışınlarıdedim,Doğrusu buradaki şarkıları hiç öğrenmeyecek, bilmeyecek, söylemeyecek misin?dedim Fazla uzun bir mektup oldu Başından sonuna kadar okudum da Neler yazmışım diye merakımdan Sonra çekmecemden bir zarf çıkarıp, adını yazdım Büyük harflerle, sadece adını Adresini bilsem gönderir miydim, bilmiyorum Mektup cebimde Cebim yüreğime yakın Yüreğim sende Sen yüreğime yakın Öyleyse mektup sende Bu kadar içimsin işte alinti​