Sevdiğim Kıza Olan Duygularım ve Onun Bana Olan Uzaklığı Lütfen NASIHAT!

Hayatım boyunca bir fazla kız tanıdım Lakin nedense bugüne değin tanıdığım kızlar hep basmakalıp geldi bana Hayatım baştan başa defalarca dürüst insana gerçek aşka inandım Lakin yıllarca karşıma çıkmadı Ola Ki bir çok kişiden hoşlanmışımdır Lakin asla aşka dönüşmedi o kişiyi yakından tandığım süre aradığımın o olmadığını anladım Bir kaç sevgilim oldu fakat denedim olmadı defalarca ayrılan ben oldum çünkü sevemedim bir türlü üzmemeye çalıştım onları Bu durum doğrusu üzücüydü Ta ki üniversiteye başlayıp onu tanıyana kadardı Daha önce hiç kimseye ilk görüşte aşık olmamıştım Onun tavırları, bakışları ve özellikle o gülüşleri beni benden almıştı Evet demiştim işte bu o Hayatım boyunca aradığım doğru insan oydu Aynı sınıftaydık onunla

Ben kuytu biriyimdir Hiç kimse karşı heyecan yapmamıştım bugüne değin kim olursa olsun sıradan biriydi benim için Fakat onun gözlerine baktığımda kalbimdeki ritim değişikliğini en doğru bir şekilde hissettim Boğazım kuruyordu, güya avazım çıktığı dek bağırsam bile sesim çıkmayacak gibi oluyordu Emrindeki bunları ona emin etmedim Bir kaç defa yakınlaşmak istedim konuşmaya çalıştım sıradan bir şekilde Ama nedenini bilmediğim bir şekilde bana karşı bir soğukluğu vardı ve bu beni çok üzüyordu Sonra o birinci öğretime geçmişti ve ben ise ikinci öğretimdim Onu çok eksik görmeye başladım Sınavdan sınava görüyordum Bir zaman sabrettim Yakınlaşmaya çalışsam bile olmadı hiç yoktan bir dost bile olamadık çünkü bana çok uzakta davranıyordu Ki bugüne dek daha önce hiçbir kız bana bu kadar soğuk davranmamıştı Ancak ben onda aşkın en saf halini görmüştüm

Hayalim olan birey oydu ve o karşımda bile olsa gerçekten fazla uzaktık birbirimize daha açıkçası onun bana uzaklığı Bir gün ne olursa olsun içimden geçen herşeyi söylemeye karar verdim Çünkü bu duygular neredeyse içimi kemiriyordu Aklımdan bir türlü çıkmıyordu unutamıyordum Doğru düzgün hiç muhabbetimiz olmadığı için ne eyvah ki yüzüne aleyhinde söyleyemedim Bir mesajla ona olan bütün duygularımı ifade ettim Uzun bir mesajdı Ama her ne yazdıysam içimdekileri asla tasvir edemezdi Onun cevabı ise doğrusu üzücüydü hayatımda biri var diyordu, lakin bu sevgilisi değil sadece konuştuğu biriydi yalnızca eminim Benim seninle işim olmaz arkadaşım bile olamazsın dedi Daha katiyen konuşmak istemediğini belirtti Çok üzülmüştüm kırılmıştım Ağır sözler söylemişti benim için Fakat ben bugüne kadar katiyen insanlar ne der diye yaşamadım o kadar biri değilim Birilerinin söylediği kırıcı sözler beni üzmezdi Fakat konu o olunca akıcı sular duruyordu

Okuldaki en yakın arkadaşımı sırf bu konu hakkında söylediği bir söz için arkadaşlığı kesip atmıştım Araya bir fazla ortak arkadaşım girdi Kızla konuşup yardımcı olmayı denediler fakat asla istemiyordu Beni gördüğünde yüzünü çeviriyordu Oysa onun bana bakıp bir gülümsemesi için ben nelerimi feda etmezdim Bir gözyaşı için dünyayı yakabilirdim Ben onunlayken dünyanın en mutlu insanı olabilirdim En küçük bir şansa ihtiyacım oldu fakat hiç elime geçmedi Eğer geçse herşeyi yapabilirdim Çünkü ben 21 yıllık hayatımda bir tek ona aşık oldum Böylece bir bakışı ve gülümseyişi vardı fakat sabahın ilk ışıkları ve güneş batımından daha huzurluydu Okulların kapanmasına yaklaşık olarak 1 ay kaldı ve bundan daha sonra onu göremeyeceğim gibi kendi yaşadığı şehre gidecek Elim kolum emrindeki gibi hissediyorum bana bu değin uzak olan birini nasıl birazda olsa kendime yakınlaştırabilirim En azından yalnızca konuşabilsek bile sesini duysam bile sahiden mutlu olurum Olur Ya de o hiç sevgilim olmayacak hiç elini tutamayacağım Fakat en azından yakınımda olabilse ona karşısında bakıp en içtenliğimle gülümseyebilsemBu şart beni gerçekte fazla pozitif üzüyorSizce ne yapmalıyım onun birazda olsa bana yakınlaşmasını sağlamak için tavsiyelerinize fazla ihtiyacım var