Sevgide İfrat (Aşırıya Kaçma)

İnsan bazen birilerini delice sever; ancak, bazen karşı taraftan aynı karşılığı göremez Çünkü fıtrat, fıtrî olmayan şeyi reddeder O zaman da sevgi, düşmanlığa dönüşür Öyleki, daha önce övmede değer kabul ettiği bütün hasletler, daha sonra onu yermeye esas teşkil eder Önce, kendi kendine, o şahıs için gönlünde bir Süleyman tahtı kurmuştur Şimdi de o tahtı kırıp geçirmekte ve söküp atmaktadır Kimbilir belki de ne kurduğundan ne de kırıp döktüğünden karşıdakinin hiç mi hiç haberi yoktur Lüzumsuz bir küskünlük ve tıpkı “tavşan dağa küsmüş dağın haberi yok misalinde olduğu gibi

Evet, her şeyde olduğu gibi sevgide de ifrat ve tefritten kaçınmak gerekir Bu mevzuda, Allah Rasûlü (sav)’nün verdiği ölçü ne kadar çarpıcı ve ne kadar ibretâmizdir! “Sevdiğini bir ölçüde sev, belki bir gün o düşmanın olur Kızdığına da yine bir ölçüde kız, belki bir gün dostun olur

Evet, sevgide de düşmanlıklarda da hep birer açık kapı bırakılmalıdır Ta ki, vakti geldiğinde girişler kolay olsun


ALINTIDIR