Sevgiden sevgiye...

Allah’ın cemalini müşahadeden, gerçek aşığın her vechede O’nun yüzünü,
güzelliğini arayabileceğinden, görebileceğinden bahsedilir“Allah’ın
cemaline aşık olabilmek için, O’nun cemalini insanlarda görebilecek bir
inanışa, bir kadere iman edip yola devam etmek, meselenin özü ve aslıdır

İnsanları ve mahlukatı gerektiği gibi sevmeyen insanların da imanın
hakikatine erişememiş oldukları söylenir Çünkü sevgi, hakiki sevgi imandan
kaynaklanır Yegane din olan İslam dini hakiki sevginin kaynağıdır Herşeyin
olduğu gibi sevginin ekmeli de İslam’dadır

Nasıl?

Sevgi sevdiğinde yok olmaktır Yani bir bakıma sevdiği için nefsini feda
etmektir, buna sehavet–ül enfüs yani nefs cömertliği denir Zaten sevgi
kelimesi ile cimrilik kelimesi yanyana gelemez herhalde İnsan sevgisinde
cömert olan insanlar Allah sevgisinde de cömerttir Allah sevgisi bize,
kaybedip de sonradan bulduğumuz değerli bir şeyden daha çok sevinç
vermiyorsa, o zaman durup düşünmekte fayda var

Hak aşıklarının en çok Allah’ın sevgisini, muhabbetini kaybetmekten
korktukları söylenir

Her şam–u seher zarım Mevla’m (her sabah akşam ağlarım, Mevlam)
Guş eylemez ağyarım ah! (gayrısı bana kulak vermez)
Bakmaz bana dildarım Mevla’m
Divanemiyem bilmem ah
Nuri dem–i dehşette Mevla’m
Bahr–i gam–ı firkatte ah

Ayrılığın gamı bile onlara bir tür zevk verirmiş Çünkü böylece sevgili
hatırdan çıkmazmış ya

Müslümanın, müslümana olan sevgisi kardeşin kardeşe duyduğu sevgi gibi
olmalıdır Aynı kamil insanı seven iki insan arasında kolay
rastlayamayacağımız bir muhabbetin hasıl olması beklenir Çünkü insan biraz
da sevdiğindendir, sevdiği ile beraberdir Kardeşinde yok olmak, kamil
insanda yok olmanın başlangıcıdır Bunun sebebi de yine kamil insandır
Kamil insanı sevmenin gayesi de yine Allah’ı bulmak, Allah’ı sevmektir

La mevcude illallah, La maksude illallah; Allah’tan başka varlık, Ondan
başka gaye yoktur

İnşaallah bu cümleyi hakkıyla anlayabilenlerden oluruz Sevgiden sevgiye
geçerek gerçek Sevgiliye ulaşabiliriz

alıntıdır