Sevgilisini Kaybedenlere Mahsus Oğrenim Belgesi

Seni terk ediyorum, aklımda kuşlar var
Seni terk ediyorum, yazgımda kışlar var
Cocukların uykusunu boler bu lanet şehir
Mahrem bolgende bu şehre benzeyen bir ben var!
Payımıza duşen hep kir, kir, kir
Seni terk ediyorum sevgilim, daha fazla dibe duşmemek adına,
daha fazla dibine duşmemek namına




Evet
Seni terk ediyorum
Seni annenin ince uclu bir yuzyılla
ince uclu bir tığla ceyizin icin işlediği gri cinayetlerin ortasında
ipek kokan dudaklarımla optum
Seni benden once dudaklarım gordu
Seni benden once başkaları ordu
Bakışından optum
Urktum,
urktum,
urktum
Tum olay mahallerini kendime diktim acıtarak etimi!
Tum delilleri sana kilitledim sancıtarak rahmini!
Seni terk ettim
Artık kendi kuşlarına mezar alzheimer bir goktum

Aklım mı?
Unut onu!
Savaş meydanlarında en cok ben olduruldum!



Şehrin cehresine kan gibi coken ayrılığın gozlerine
perde diye kitap indiriyor tanrısız melekler
Ben rakıyı biraz kacırınca,
ben acıyı keskin yarıklarımla korkutup kacırınca
dunyadır diye kendi goğumden kalkıp dudaklarına kaydım
Sahi, filmlerde gorduğumuz Kadıkoy mudur bu?
Tum tuzlu sular kanayan kalbimize mi boşalır?
Oysa ben seni,
tanımadığım kara parcalarında sahipsiz bir İstanbul sandım!


Ben seni terk ettim!
Aylar gibi
O ayların icindeki hastalıklı gunler gibi
duşen ucakta yolculara hala sakin olmaları gerektiğini soyleyen pilotun
olmeden once kendini seviştiği hostesin jartiyeriyle asmak istemesi gibi zevkli intihar denemeleri
Onlar gibi: Kaza gibi;
Neden serin sularda bu kadar acıklı oluyor sevişmelerin sonu?
Hep onlar gibi, hep
Seni terk ettim

Aklım mı?
Unut onu!
O oynanan her aşk kumarında buyuk sayıların arkasına gizlenirken
ben yektim


Ey İstanbul! Yanyana yurumeyelim biz seninle Kanımı geri ver!
Sevişirken evrim geciriyor bana verdiğin melek, yatağımda acılarımı kemiren bir emir olmuş
Surekli gitmen gerek emirleri yağıyor merkez bustume
Kanımı geri ver! Kanımı geri ver!
Yıkma bu savaşı benim uzerime!!! Yıkma bu savaşı benim uzerime!!!
Elleriyle seviştiğim kadın mor duşuyle bir melek olmuş

Herkes mutsuz, herkes avare Herkes bıkmış beynimde zikredilen olmaktan
Kanımı geri ver dedim
muşkulpesent kalmışım kanamaktan!


Biliyorum, biliyorum
Ben Ben seni terk ettim
Sana ceyizine hediye getirir gibi marazlı bir bahar getirdim
Ucurumlar getirdim
Seni tum filmlerden cok daha fazla ağlattım otobus gelmeyen garlarda
Seni burada yolcu beklenmez diyen bekciden cok daha fazla sinirlendirdim
cok daha fazla uzdum
Karanfil koktuk Dalsız kaldık Dilsiz kaldık
Ben orada, tanrı tarafından tutulmamak uzere verilmiş bir sozdum

Sevgilim, gecmişim beni terk ediyor
Oyle bir beddua saplamışsın ki bu savaşta etime
her yanımdan hic durmayan
hic bıkmayan
hic usanmayan bir sen damlıyor

Aklım mı?
Unut onu!
Unut onu!
O yuzsuz bir misafir, hep sende kalıyor