Sibel Can Arkadaş Bildiklerim sanırdım gündüzdü onlarla gece içimde ümitti arkadaş bildiklerim ne süre yıkılıp yere düştüysem bırakıpta gitti arkadaş bildiklerim nerde o sözlere kandığım günler her güler yüzlü yüzü dost sandığım günler acıdan kahrolup yandığım günler terkedipte gitti dost bildiklerim korkar oldum bana dostum diyenden varsa var olandan yahut gidenden ne onlardan eser kaldı ne benden beni benden etti arkadaş bildiklerim meydana cıkalı ana cehreler aydınlanmaz oldu bundan böyle geceler yalanlar tükendi düştü maskeler beni benden etti dost bildiklerim Ümit Yaşar Oğuzcan