Şizofreni en ağır akıl hastalıklarından biridir. Ömür uzunluğu sürdüğünden bireyin hayatında az ya da çok kesinlikle bir mağduriyete sebep olur. Şizofreni terimi birinci sefer 1911 yılında Eugen Bleuler tarafından kullanılmıştır. Çocuklarda ise 1926 yılında August Homburger tarafından tanımlanmıştır. Şizofreni daha çok yetişkinlikte başlayan bir hastalık olmasına karşın, çocukluk yahut ergenlik çağında da başlayabilir. 1950’ li yıllara kadar bu hastalığın tedavisi bulunmadığından, hastaların birden fazla uzun müddet hastanelerde yatıyor, mukadderatına terk edilmek üzere sokağa bırakılıyor ya da etrafı tarafından vefata mahkum ediliyordu. 1950’ de birinci şizofreni ilacının bulunmasıyla ümitler yeşerdi ve günümüze kadar büyük adımlar atıldı. Şuan kimi şizofreni hastaları hayatlarına devam etmekte, mesleklerini sürdürebilmekte, yalnızca ayaktan denetimlerle hastaneye yatmadan tedavilerini devam ettirebilmektedir.
Şizofreni hastalarında gerçeği kıymetlendirme algısı kaybolmuştur. Hastalar kendilerini, hareketleri ve kanılarını telepati ya da ışınlar yoluyla dış güçler tarafından yönetiliyor üzere hissederler. Kendi kanılarının sese dönüştüğünü, yayıldığını ya da diğerlerinin niyetlerinin kendi niyetlerine eklendiğini, bazen de niyetlerinin dışarıdan diğerleri tarafından çalındığını hissederler. Kimi hastalar kendileri hakkında konuşulduğunu ya da davranışları hakkında yorumlar yapıldığını düşünürler. Bazen manzaralar görüp, sesler duyarlar. Sesler hastayı yöneten ( git camdan atla, annen senin kötülüğünü istiyor, ona ziyan ver), alay eden (sen aptalın tekisin) yahut öbür şeyler söyleyen sesler olabilir. Kimi hastalarda kanılar açığa her yerde çıkarken, kimilerinde düşündüğü husus açılmadığı takdirde, öbür beşerler üzere yorumlar yapıp, hayatlarına devam edebilirler.
Hastalığın bir kısmı süratli bir halde birkaç haftada başlarken, çoğunluğu aylar, yıllar içinde başlar ve gelişir. Çocukluk çağında başlayan şizofreni erkeklerde daha sık görülür. Hastalık başlamadan evvel hastada garip davranışlar, toplumsal geri çekilme, mizaç değişikliği, öfke patlamaları, huzursuzluk ve konsantrasyon bozuklukları görülebilir. Bu belirtiler teşhis koymak için kâfi olmamakla bir arada erken müdahale için dikkatle takip edilmesi gereklidir. Hastalığın sebebi olarak tek faktör göstermek şuan yanlışsız olarak kabul edilmemektedir. Ama bu hastalıkta genetik yatkınlığın değeri büyüktür. Örneğin birinci derece akrabalarında şizofreni olan birinin şizofreni olma mümkünlüğü olağan insanlara nazaran %10 daha yüksek bir ihtimaldir. Çevresel gerilimler ise şizofreniye sebep olmaktan çok hastalığın ortaya çıkmasını kolaylaştırabilir.
Bu düzelmelerde ailenin toplumsal takviyesi, doktora ulaşımdaki rahatlık, çevresel düzenlemeler büyük değer taşımaktadır. Tedavisinde antipsikotik ismi verilen ilaçlar, psikoterapi ve Elektro Konvulsif Tedavi (EKT) üzere çeşitli tedaviler kullanılmaktadır. Unutmamak gerekir ki Şizofreni tedavisinde en değerli nokta nizamlı takiptir.
Haftaya görüşmek üzere, sağlıcakla kalın…