Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Bir küme bilim insanı, “sonsuza dek kimyasalları” olarak bilinen ve kolay kolay yok olmayan kimyasalları yok etmenin inançlı ve uygun maliyetli bir yolunu bulmuş olabilir. PFAS yahut perfloroalkil ve polifloroalkil maddeler, yapışmaz teflon tavalar ve diş ipi dahil olmak üzere birçok mesken eşyasında bulunuyor. ABD Etraf Muhafaza Ajansı'na nazaran, bugün en az 12.000 bu tıp husus var. Hepsinin ortak bir özelliği bulunuyor: Organik kimyada bilinen en güçlü bağlardan biri olan bir karbon-flor omurgası. PFAS ile işlenmiş pişirme kaplarına yapışmazlık kalitesini veren de budur. Fakat birebir özellik, bu unsurları beşerler için ziyanlı hale getirebilir.
Moleküler açıdan çok güçlü oldukları için PFAS, nesiller uzunluğu toprakta ve suda kalabilir. Bilim insanları tarafından yapılan araştırmalar, onlara uzun müddet maruz kalmanın kimi kanser riskinin artmasına, bağışıklığın azalmasına ve çocuklar üzerinde gelişimsel tesirlere yol açabileceğini göstermiştir. Araştırmacılar, PFAS'ı bu kadar inatçı yapan karbon-flor bağını yok etmenin bir yolunu bulmak için yıllarını harcadılar, lakin artık büyük bir atılım başarmış olabilirler.
Science mecmuasında yayınlanan bir çalışmada; UCLA, Northwestern Üniversitesi ve Çin'den bir küme kimyager, kostikte kullanılan bir kimyasal olan sodyum hidroksit ve dimetil sülfoksit ismi verilen organik bir çözücünün karışımının, perfloro karboksilik asitler yahut PFCA'lar olarak bilinen büyük bir PFAS alt kümesini parçalamada tesirli olduğunu buldu. Başyazar Brittany Trang, karışımı yaklaşık 79 ila 121 santigrat derece ortasında ısıttığında, PFAS molekülleri ortasındaki bağları parçalamaya başladı. Birkaç gün sonra karışım, rastgele bir flor yan eserini zararsız moleküllere bile indirebildi. Karışımı bu kadar güçlü yapan bileşenlerden biri sodyum hidroksit. Dimetil sülfoksit onları yumuşattıktan ve parçalanmalarını hızlandırdıktan sonra PFAS moleküllerine bağlanır.
Çalışmanın ortak muharrirlerinden Profesör William Dichtel, The New York Times'a tahlilin laboratuvar dışında işe yaraması için yapılması gereken daha fazla çalışma olduğunu söyledi. Ayrıyeten sorunun büyüklüğü bir öteki zorluk yaratıyor. Şubat ayında bilim insanları, insanların her yıl atmosfere yaklaşık 50.000 ton PFAS kimyasalı eklendiğini varsayım ediyorlardı. Yakın vakitte yapılan bir öbür araştırma, bu unsurların her yerde bulunması nedeniyle, yağmur suyunun dünyanın her yerinde içilmesinin inançlı olmadığını buldu.
