Sözcü Yazarı Çiğdem Toker: 'Babam Acil Serviste Ağır İhmal Sonucu Öldü'

Sözcü gazetesi müellifi Çiğdem Toker bugünkü köşesinde babasının hastanede ağır ihmal sonucu hayatını kaybettiğini yazdı. 





Sözcü gazetesi müellifi Çiğdem Toker, babasının bir hafta evvel Denizli Servergazi Devlet Hastanesi acil servisinde bir dizi ağır ihmal sonucu hayatını kaybettiğini anlattı. Toker babasının bir sedye üzerinde kanamalı biçimde ve aralıksız 12 saat boyunca bir uzman hekim görmeden tutulduğunu belirtti. 

Toker'in yazısı şöyle: 

"Babamı kaybedeli bir hafta oldu. Evet, sıhhati kusursuz değildi. İki yıl evvel kısmi felç geçirmişti. O günlerde İstanbul'da, bir ortada oluşumuz talihti. Süratle götürdüğümüz Kartal Lütfi Kırdar acil servisteki süratli teşhis, poliklinik yatışının akabinde Tuzla Devlet Hastanesi'nde üç ay süren, alabildiğine ihtimamlı bir fizik tedavi süreci sonrası ayağa kalkmayı, baston yardımıyla yürümeyi ve tekrar konuşmayı başarmıştı. Her iki hastaneye de müteşekkiriz.

Hayatı seviyordu. Yürümesi, hava alması gerekiyordu lakin pandemi 'tedbirleri' onu da meskene kapattı. Düzgün diksiyonunun yansıdığı cümleleri kısalmıştı, yazılarımı virgülüne kadar kritik edemiyordu tahminen lakin tutkuyla bağlı olduğu öğretmenlik hayatı, Köy Enstitüsü, Diyarbakır Erkek İlköğretmen Okulu ve Atatürk'e dair bir husus açıldığında, gözleri parlayarak hevesle eşlik etmeye çabalıyordu. Benzer yaşlarda takviyeye muhtaçlık duyan benzeri şartlardaki bir beşere ne kadar uygun bakılabilirse, meskeninde o kadar uygun bakıldı babama."


"Yürüyerek bindiği ambulansın götürdüğü acil serviste..."




Gazetecilik içeriği taşıması beklenen bir köşede, şahsî bir durumu niçin anlattığımı merak ediyorsanız karşılığı şu:

Babam yürüyerek bindiği ambulansın götürdüğü Denizli Servergazi Devlet Hastanesi acil servisinde, bir dizi ağır ihmal sonucu hayatını kaybetti. Bir sedye üzerinde, kanamalı ve aralıksız 12 saat boyunca, bir uzman hekim görmeden tutularak.

Artık anlatacaklarımın şahidi, birden fazla. Ambulansı çağıran, hastanede vefatına dek geçen 12 saati başucunda saniye saniye yaşayan annem, meskenden ambulansa yürüyerek binişine şahit olan, dahası birinin gece geç saatte ziyaretine gidip şakalaştığı komşuları ve sabah erken hastaneye giden teyzem.

Onu kaybettiğimiz günün hastane hikayesi iki evreden oluşuyor. Sabah erken burun kanaması şikayetiyle hastane acil servisine götürülüyor. Burnuna uygulanan tamponun akabinde MR, tomografi tetkikleri yapılıyor. Önemli bir sorun olmadığı söylenerek konuta gönderiliyor. Gece saat 20'yi geçerken bu kez ağzından ve burundan tekrar kanama başlıyor. Annem tekrar ambulans çağırıyor. Yeniden hemencecik ulaşıyor. Bir yandan burnuna tampon yapılmaya çalışılırken öteki yandan tekrar bastonuyla yürüyerek ambulansa bindiriliyor.

Yeniden birebir hastanenin yeniden acil servisi… Burnuna tampon yapılıyor. Gece yarısını geçince pratisyen doktor, cep telefonu ışığıyla boğazına bakıyor. Damak bölgesinde kanama nedeniyle gece hastanede kalması gerektiğini söylüyor. Ama o gece, sabaha kadar babamı hiçbir uzman hekim görmüyor. Kulak burun boğaz uzmanının, sabah poliklinikte bakacağı söyleniyor. Babamın ağzından ve burnundan kan gelmeye devam ediyor. Daima yatar konumda tutuluyor, sık sık doğrulmak istiyor. Saatler ilerledikçe direnci düşüyor. Teyzem sabah erken saatte gelip durumu gördüğünde, özel hastaneye götürebileceklerini yüksek sesle lisana getirerek ambulans istiyor. Bu seslenişine hiçbir cevap alamıyor. İstanbul'da hekim olan kardeşimi arayarak ağzı ve burnundan kan ile pıhtı geldiğini söylüyorlar. Babamın genel durumu kötüleşiyor, teneffüsü ve kalbi durarak vefat ediyor.

Babam Erdoğan Toker, öğretmenlik ömrü boyunca uğradığı, şahit olduğu sayısız haksızlığı; yazarak, dilekçe vererek, dava açarak lisana getirdi. Bir bayram günü canınızı sıkma kıymetine, bu acılı kıssayı paylaşmamın nedeni tam da budur: O bu türlü isterdi. Yalnızca kendisi için de değil. Onun ömrüne mal olan ihmaller, diğerlerine da ziyan vermesin diye."