tabiatla ilgili şiirler

tabiatla ilgili şiirler

İlkbahar
Yüzümü bulutlara kaldırıp
Dua eder gibi mırıldanıyorum
Kuşlarla, otlarla yıkanıyorum
Rüzgarla, ilkbaharla

Güneş gözkapaklarımı ısıtıyor
Ah! Şüpheli ilkbahar güneşi
Rüyada mıyım, gerçek mi bu
Ayrıca var gibiyim, ayrıca yok gibi

Bir güney kentinde, bir kıyı kahvesinde
Başakların baki salınışı
Burada, kendimle başbaşa
Ömrümü böylece tamamlayabilirim

Bir kuşu dilinden hiç öpmedim
Şayet bir gün öpebilirim
Belki bir gün rüzgar olurum ben de
Eserim başakların üzerinden
Kalbim bir yaz gününe karışsın isterim
Bir kuş cıvıltısında doğmak için baştan

Ataol Behramoğlu

Yaprak Dökümü
Sararıp dökülmeden önce kızaran yapraklar fakat onlar
Şöhret verdiler ortalığa tüm bir sonbahar

Mevsim dönüp de bitmiş yeşermeğe başlayınca rüzgar
Çıplaklığında o atın tekrar onlar koşacaklar
O çocuklar
O yapraklar
O şarabi eşkiyalar

Onlar da olmasa benim gayrı kimim var?

Can Yücel

Bahar ve Biz
Yılda bir kere çıldırır ağaçlar sevincinden
Rabbim ne güzel çıldırır
Yılda bir kere uzatır avuçlarını yaprak;
Sevincinden titreyerek
Yılda bir defa kendini verir toprak
Yılda bir defa yarılır bahçeler hazdan
Rabbim ne güzel yarılır
Biz de bir defa sevinebilseydik
Çiçek açmış ağaçlar gibi çıldırasıya
Kimbilir şayet bir gün sulh olunca
Biz de deliler gibi seviniriz,
Ağaçları ve baharı taklit ederiz
Renkli kumaş parçalarıyla donatırız şehri
Renkli ampuller asarız pencerelerden
Kimbilir şayet bir gün sulh olunca
Biz de çatır çatır çatlarız binbir yerimizden
Ağaçlar gibi

Bedri Rahmi Eyüboğlu

Güneş
Ah aydınlıklardan uzaktayım
Kafamda o dağılmayan sükûn
Ölmedim lâkin, yaşamaktayım
Dinle bak: vurmada nabzı ruhun

Yarasalar duyurmada bana
Kanatlarının ihtizazını
Şu Anda daima korkular benden yanlamasına
Bekliyor sular, açmış ağzını

Ah aydınlıklardan uzaktayım
Kafamda dağılmayan sükûn
Ölmedim lâkin, yaşamaktayım
Dinle bak vurmada nabzı ruhun

Siyah ufuklarin peşinde
Seslerle çiçeklenmede bahar
Ve muhayyilemin havasında
En hoş zamanın renkleri var

Ölmedim hâlâ yaşamaktayım
Dinle bak: vurmada nabzı ruhun!
Ah aydınlıklardan uzaktayım
Kafamda o dağılmayan sükûn

Ruhum ölüm rüzgarlarına eş,
Işık değil gecemde, gündüzümde
Gözlerim görmüyor lâkin güneş
O tekrar tekrar, her zaman yüzümde

Orhan Veli Kanık *