Terk ettiklerimiz sonsuza kadar yaşar

Terk ettiklerimiz sonsuza değin yaşar Elimde bir defter Çoğu yaprağı manâsız Bomboş… Bir bu kaldı senden İskele kenarından atsam bunları yaprak yaprak koparsam, buruştursam fırlatsam denize Kaç canlının karnı doyar ki bunlarla Balıklar için amaçsız yazdıklarım Deniz için çöpten başka bir şey değil bu yapraklar üzerindeki acı cümlelerim, aşkım İskele kenarında, alsam koparsam bu sayfaları Uçak yapsam mesela Süzülse süzülse Martılarla yarışsa, daha sonra bir gemiye düşse yaşanmışlıklar Kaç yolcu okur, kaç birey ağlar oysa yalnızlığıma? Acı cümlelerime, yaşadığım sonu olmayan aşka… Ben bu defteri ne yapsam? Bağrıma mı bassam yeniden? Üstüne bir zamanlar kalan göz yaşlarımın tuzunun kokusu, yalnızlığın kokusu sinmiş Terkedilmiş dağ yollarının, dere bahçelerinin izleri var burada Terk ettiğim bu sayfalar sonsuza kadar yaşayacak Şayet denizin dibinde çöp olacak, ola ki bir çocuğun elinde kağıttan uçak Üzerinde sen ve yalnızlığım olacak Terk ettiklerimiz sonsuza değin yaşar… Biliyorum alinti