Tesbih deyip geçmeyelim

“On sene önce Manisa’dan komşumuz emekli imam Ahmet Balkan hocamdan dinlediğim bir hidayet hatırasını ‘Güzel hatıralarınızı paylaşın ki unutulmasın’ ricanız üzerine yazıp gönderiyorum Elli beş yaşlarında bir İsviçreli, bir gün trene biniyor, oturuyor Karşısında bir kişi, halinden gayet mutmain bir şekilde elinde bir şeyle meşgul Ne olduğunu anlamıyor, soramıyor da Ama adamın bu hali ve o meşgul olduğu şey onu çok etkiliyor Bu ruh haliyle durakta iniyor ve kalabalığa karışıyor Bu arada bir bakıyor ki o çok merak ettiği adamın elinde gördüğü şey yerde karşısında duruyor Hemen alıyor cebine atıyor Tahmin etmişsinizdir ne olduğunu; bir tesbihtir bu O günden sonra sürekli bu tesbihle ilgileniyor, oynuyor, gittiği her yere beraberinde götürüyor tesbihini İsviçreli Öyle bağlanıyor ki tesbihine, ailesi de tuhaf karşılıyor artık bu bağlılığı Gel zaman git zaman bir gün tesbih aniden ortadan kayboluyor Yenisini nereden bulurum derdine düşüyor Bu sefer İsviçreli, arıyor, soruyor, soruşturuyor Arkadaşları ‘Belki öyle bir şeyi Türklerin ibadet için gittikleri yerde bulursun’ diye tavsiye ediyorlar İsviçreli de kalkıp geliyor bir gün mescidin birine, o esnada cemaat namaz halinde Arkada kenarda bekliyor, namaz bitince yaklaşıp hem tesbihi hem de orada eğilip, yere yatıp kalkıp ne yaptıklarını soruyor Cemaat ve imam rahmetli Ahmet Balkan dilleri döndüğünce anlatıyorlar Tesbih veriyorlar İsviçreli de ilgileniyor Cemaatten ‘İstersen cuma günü gel, bizi izle’ diyorlar Hocam da ‘Gelirsen yıkanıp gel böylesi daha güzel olur’ diyor Cuma oluyor İsviçreli tam söylenen vakitte mescidin kapısındadır: ‘Yıkandım geldim’ diyor, oturup arkadan izliyor Cuma namazı bittiğinde bizim cemaat için artık ikinci bayram yaşanacaktır Çünkü İsviçreli hemen yanaşıp ‘Karar verdim, ben Müslüman olacağım’ diyor İsviçreli, cemaat, imam artık herkes sevinç içindedir Fotoğraflarını bir görmelisiniz; hidayet bir insanın yüzüne ancak bu kadar güzel sinebilir Herkes mutluluktan gözyaşları içinde En çok da İsviçreli sevinçten gözyaşlarına boğulmuş Herkesle sarmaş dolaş vaziyette görünüyor fotoğraflarda Adeta yeniden doğmuş gibi İsviçreli hemen Kelimei Şehadet getiriyor ve adını Mahmut olarak değiştiriyor İlk sorduğu şey, “Şimdi ne yapmam lazım? oluyor Ahmet hocam da sırasıyla abdesti, namazı, namaz sûrelerini, duaları, Kur’anı Kerim’i sonra zamanla da her şeyi öğretiyor Anlattığına göre Mahmut her zaman tam vaktinde düzenli şekilde hiç aksatmadan gelmiş derslerine
İlerlemiş yaşına rağmen kısa zamanda her şeyi de öğrenmiş ve hemen hayatına geçirmiş Mesleği, belediye orkestrasında müzisyenlik olan Mahmut, yaklaşan emekliliğinde ilk iş olarak hemen hacca gitmeye hatta İstanbul’daki camileri gezmeye kadar planlamış Öyle ki İspanya’da ölüm döşeğindeki yaşlı annesinin son dakikada Müslüman olmasına ve İspanya’daki annesinin evini camiye çevirmeye kadar birçok güzel işlere vesile olmuş bile Evet, bir tesbih deyip geçmeyelim
Ailem Dergisi