Tevfik Fikret Doksan Beşe Doğru Şiiri
Tevfik Fikret Doksan Beşe Doğru
Tevfik Fikret Doksan
Doksan Beşe Doğru
Bir devri şeamet, yine ciğnendi yeminler;
Ciğnendi, yazık, milletin ummidi bulendi!
Kanun diye topraklara surtundu cebinler;
Kanun diye, kanun diye kanun tepelendi
Eyvah! Otuz uc yıl o zehir giryeleriyle,
Husranları, buhranları, ehvali, melali,
Amalu devahisi ve sulhu seferiyle
Bir sel gibi akmış, mutevekkil, mutehali
Yazsın bunu tarihi iber hattı zeriyle!
Ey bir demi ruya gibi gecmiş kara gunler,
Bir lahza edin seyri cahiminizi tekrar;
Donsun bize o derin nazrai muğber
Heyhat! Otuz uc yıl, otuz uc yıl butun ekdar
Heyhat! Ne bir ders, ne bir fikri mukarrer
Silmez fakat elvahını tarihi muanit;
Doksan beşi ac! Golgesi bir tacı harisin
Saklar mutelaşi, mutereddit, mutemerrit
Evcaı şebengizini bir yevmi habisin
Hala o vesavis, o desayis, o mefasit
Hala o şebin zeyli temadisi bu ezlam;
Hala o cehalet, o tecahul ve o techil;
Hala vatan hissesi bir tudei alam;
Hala duşunen başlara hep latmei tenkil,
Hala sırıtan dişlere hep lokmai inam!
Hala tarafiyyet, hasabiyyet, nesebiyyet;
Hala: ‘Bu senindir, bu benim!’ kısmeti cari;
Hala gazap altında hakikatle hamiyyet
Hep dunku terennum, sayıdan, saygıdan ari;
Son nağmesi yalnız: Yaşasın sevgili millet!
Millet yaşamaz, hakka tahassurle solurken
Sussun diye vicdanına yumruklar inerse;
Millet yaşamaz, meclisi mustahkar olurken
İğfal ile, tehdit ile titrer ve sinerse;
Millet yaşamaz maşeri millet boğulurken!
Kanun diyoruz; nerde o mescudi muhayyel?
Duşman diyoruz nerde bu? Haricte mi, biz mi?
Hurriyetimiz var, diyoruz, şanlı, mubeccel;
Duşman bize kanun mu? Ya hurriyetimiz mi?
Bir hamlede biz bunları, kahrettik en evvel
Bir hamlei mahnumi tagalluple değiştik
Hurriyeti şahsiyyete, kanunu gurura;
Heyhat! Otuz uc yıl geri duştuk ve muhlik
Yoldan şu nedametli ve gafletli murura
Bişuphe o hummayi cunun oldu muharrik,
Ey millete bir sille olan darbei munker,
Ey hurmeti kanunu tepen sadmei bidad,
Milliyeti, kanunu mukaddes tanıyan her
Vicdan seni lanetle, mezelletle eder yad
Duşsun sana meyyali tahakkum eğilen ser
Kopsun seni –bir hak diye alkışlıyan eller
Tevfik Fikret Doksan Beşe Doğru
Tevfik Fikret Doksan
Doksan Beşe Doğru
Bir devri şeamet, yine ciğnendi yeminler;
Ciğnendi, yazık, milletin ummidi bulendi!
Kanun diye topraklara surtundu cebinler;
Kanun diye, kanun diye kanun tepelendi
Eyvah! Otuz uc yıl o zehir giryeleriyle,
Husranları, buhranları, ehvali, melali,
Amalu devahisi ve sulhu seferiyle
Bir sel gibi akmış, mutevekkil, mutehali
Yazsın bunu tarihi iber hattı zeriyle!
Ey bir demi ruya gibi gecmiş kara gunler,
Bir lahza edin seyri cahiminizi tekrar;
Donsun bize o derin nazrai muğber
Heyhat! Otuz uc yıl, otuz uc yıl butun ekdar
Heyhat! Ne bir ders, ne bir fikri mukarrer
Silmez fakat elvahını tarihi muanit;
Doksan beşi ac! Golgesi bir tacı harisin
Saklar mutelaşi, mutereddit, mutemerrit
Evcaı şebengizini bir yevmi habisin
Hala o vesavis, o desayis, o mefasit
Hala o şebin zeyli temadisi bu ezlam;
Hala o cehalet, o tecahul ve o techil;
Hala vatan hissesi bir tudei alam;
Hala duşunen başlara hep latmei tenkil,
Hala sırıtan dişlere hep lokmai inam!
Hala tarafiyyet, hasabiyyet, nesebiyyet;
Hala: ‘Bu senindir, bu benim!’ kısmeti cari;
Hala gazap altında hakikatle hamiyyet
Hep dunku terennum, sayıdan, saygıdan ari;
Son nağmesi yalnız: Yaşasın sevgili millet!
Millet yaşamaz, hakka tahassurle solurken
Sussun diye vicdanına yumruklar inerse;
Millet yaşamaz, meclisi mustahkar olurken
İğfal ile, tehdit ile titrer ve sinerse;
Millet yaşamaz maşeri millet boğulurken!
Kanun diyoruz; nerde o mescudi muhayyel?
Duşman diyoruz nerde bu? Haricte mi, biz mi?
Hurriyetimiz var, diyoruz, şanlı, mubeccel;
Duşman bize kanun mu? Ya hurriyetimiz mi?
Bir hamlede biz bunları, kahrettik en evvel
Bir hamlei mahnumi tagalluple değiştik
Hurriyeti şahsiyyete, kanunu gurura;
Heyhat! Otuz uc yıl geri duştuk ve muhlik
Yoldan şu nedametli ve gafletli murura
Bişuphe o hummayi cunun oldu muharrik,
Ey millete bir sille olan darbei munker,
Ey hurmeti kanunu tepen sadmei bidad,
Milliyeti, kanunu mukaddes tanıyan her
Vicdan seni lanetle, mezelletle eder yad
Duşsun sana meyyali tahakkum eğilen ser
Kopsun seni –bir hak diye alkışlıyan eller