Tevfik Fikret Parnasizm Şiirleri

Tevfik Fikret Parnasizm şiiri örnekleri
Parnasizm akımına misal şiirler


BALIKÇILAR

Bugün açız yine evlâtlarım, diyordu peder,

Bugün açız tekrar; lâkin yarın, ümîd ederim,

Sular azıcık daha sâkinleşir… Ne tedavi, felek!

Hayır, sular ne dek coşkun olsa ben giderim

Diyordu oğlu, yarın sen azıcık ninemle otur;

Zavallıcık tekrar kaç gündür işte hasta…

Olur;

Birazcık da sen çalış oğlum, azıcık da sen çabala;

Ninen baban, iki ağırkanlı, biz bundan böyle ölmeliyiz…

Çocuk düşündü şikâyetli bir nazarla: – Ya biz,

Ya ben nasıl yaşarım siz ölürseniz?

Hâlâ

Haricen gürleyerek kükremiş bir ordu gibi

Döğerdi sâhili binlerce dalgalar asabî

Yarın sen ağları gün doğmadan hazırlarsın;

Sakın yerine koyma birazcık ip, mantar almadan gitme…

Açınca yelkeni hiç bakma, oynasın varsın;

Kayık çocuk gibidir: Oynuyor mu kaydolma,

Dokunma keyfine; yalnız tetik bulun, zîrâ

Deniz kadın gibidir: Hiç inanmak olmaz hâ!

Deniz açık havada uzun sayhalarla bir kavgacı

Bayan gürültüsü neşreyliyordu ortalığa

Yarın ufak gidecek yalnız, pek mi, balığa?

O gitmek istedi; “Sen evde kal! diyor…

Ya sakın

O gelmeden ben ölürsem?

Kadın bu son sözle

Düşündü kaldı; balıkçıyla oğlu emrindeki gözle

Solgun dudaklarının ihtizâzı hâsirine

Bakıp sükût ediyorlardı, başlarında uçan

Kazâyı anlatıyorlardı böyle birbirine

Dışarda kasırga gitgide pürgazab, cûşân

Bir ihtilâç ile etrafa ra ’şeler vererek

Uğulduyordu…

Yarın yavrucak nasıl gidecek?

Şafak sökerken o, yalnız, bir eski tekneciğin

Düğümlü, ekli, çürük ipleriyle uğraşarak

İlerliyordu; deniz aynı şiddetiyle şırak

Şırak döğüp eziyor köhne teknenin kabarık

Siyah kaburgasını… Âh arzu, âh ümîd!

Kenarda, bir taşın üzerinde bir hayâli sefid
Eliyle engini gûya işâret eyleyerek

Diyordu: “Haydi nasîbin o dalgalarda, yürü!

Yürür zavallı kırık teknecik, yürür; “Yürümek

“Nasibin işte bu! Hâlâ gözün kenarda… Yürü!

Yürür, lakin suların böyle kahrı hiddetine

Nasıl sabır eder eski, hasta bir tekne?

Deniz ufukta, bayan evde muhtazır… ölüyor:

Kenarda üç gecelik bârı intizâriyle,

Tüm felâketinin darbei hasâriyle,

Tehî, kazâzede bir tekne karşı peder

Uzak bir yeri yumrukla gösterip gülüyor;

Yüzünde giryeli, muzlim, boğuk şikayetler…

HASTA ÇOCUK

Bugün azıcık daha râhattı, çok şükür…

Elbet;

Geçer, bu korkulacak şey yok

Ama nevbet

Zavallı yavrucağın hâlini harâb ediyor:

Vücudu âteş içinde, dalıp dalıp gidiyor

İlâçların da mı te ’siri kalmamış acaba?

Sekiz gün oldu…

Merâk etmeyin bayan, hummâ…

Hayır, Hudâ ’ya emanet, niçin merâk edeyim?

Fakat kuzum, ne değin olsa ben de vâlideyim!

Sekiz gün oldu, harâret devam edip duruyor

Bakın nabızları bîçârenin nasıl vuruyor

Sarardı, korkuyor insan bakınca ellerine,

Üzülmeyin siz efendim, gelir hızla yerine;

Çocuktur …

Gece böylece fazla sayıklıyor

Ne zarar!

İlâç verir misiniz?

İstemez…

Bayan ağlar

………………………………………………………………

MÂİ DENİZ

Sâf ü râkid… Hani akşamki tagayyür, heyecan?

Bir çocuk rûhu değin pürnisyan,

Bir çocuk ruhu dek derhal münevver, lekesiz

Uyuyor mâi deniz

Ben bütün bir gecelik cûşişi ahzânımla,

O hayâlâtı perişanımla

Müteşekki, lâim,

Karşıdan safveti mahmurunu seyretmedeyim…

Değil bulandırmasın âlûdei zulmet bu nazar

Rûhi ma ’sûmunu ey mâi deniz;

Âh, lâkin ne hasar;

Ben bu gözlerle mükedder, âciz,

Sana baktıkça tesellî bulurum, aldanırım;

Mâi bir göz elemi kalbime ağlar sanırım… *