Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Remigiusz Michalski’den Bir Oyun
İntihar… Bu berbat yerküreden bir kaçış. Kainattaki sayısız galaksiden birindeki milyarlarca gezegenden birinde, milyarlarca canlıdan yalnızca biri; bedelsiz, küçük bir insan kendini öldürecek. Kimse üzülmeyecek, kimse özlemeyecek. Benim için en uygunu bu, neden her geçen gün artan kaos ortamında, meczupluk dolu bu yerkürede kalmak isteyeyim ki? Öte yandan insanoğlunun en çok merak ettiği sorulardan birine de şahsen karşılık bulacağım: Vefat sonrası hayat var mı? Sanırım çok uzattım, artık vakit kavramından kurtulma vaktim geldi.
Ruhsal kaygı ögeleriyle dolu sürrealist indie adventure oyunu The Cat Lady’nin teması bu: intihar. Ana karakter Susan Ashworth, kedileriyle yaşayan dul bir bayandır. Depresif, hayattan zevk almayan bir insan olduğu için intihar eder. Lakin Irtihal (aslında kendisine Kurtçukların Kraliçesi diyor) ölmesine müsaade vermez, bunun tarafına Susan’a bir hizmet verir: Susan, yerküreye dönüp ve beş adet ‘’paraziti’’ öldürmelidir. Bunu başarana kadar da ölümsüz kalacaktır. Susan, gözlerini açtığında hastanededir.
Konuyu haddinden fazla kabaca anlattım. Zira oyunun senaryosu sahiden tecrübe edilmesi gereken cinsten. Bir de yaptığınız seçimlere nazaran formlandığı için göreceli bir ilerleyişi var. Sürrealist bir anlatıma sahip olduğu için de arada ‘’Ne oldu artık?’’ diyebilirsiniz, pek rahatsız edici bir ayrıntı değil. İşin ruhsal kaygı kısmında oyun şaka yapmıyor. Hassas bünyelerin kaldıramayacağı ‘’manyakça’’ hadiseler var. Yani gerçek hayattan çok farklı değil.
Bu odada söndürülen her muma karşılık bir insanın mevt anını izliyorsunuz.
Ve karakterler… Psikopatlar, intihara meyilli kişiler, kanser hastası bir arkadaş, işinden nefret edenler, şikayetçi komşu… Hepsi o kadar gerçek ki grafik konusunda aşmış birçok oyun karakterlere ruh kazandırma konusunda bu kadar başarılı değil. Bu arada bir internet troll’ü de var ve oyun bu mevzuyu muazzam formda eleştirmiş.
Sineması Çekilse de İzlesek
The Cat Lady oynanış olarak oldukça yalın. Aslında oyunun asıl emeli bir hikaye anlatmak, fazlasını beklemek oyuna haksızlık olur. Adventure üslubunun klasik formülü kullanılıyor: bulmaca + diyalog. Bulmacalar tam kıvamında, ortalamanın üstünde bir zorluk seviyesinde. Diyalog kısımlar bazen çok uzun sürebiliyor. Burada problem yok fakat konuşma sırasında oyunu durduramamak bir eksi. Tıpkı durum sinematikler için de muteber. Bu kısımlarda kapı da çaldı, telefon da çaldı ve dikkatim hayli dağıldı.
Birçok indie oyun üzere The Cat Lady de grafiksel manada pek bir şey sunmuyor. Yeniden de atmosferinin kuvvetli olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Kullanılan renk paleti ve muhit dizaynı oyunun karamsar havasını kuvvetlendiriyor. Müzikler ve müzikler ise takdire şayan. Velev bazen güya bir müzik klibini izliyormuş hissine kapılabilirsiniz. Keşke seslendirmelere de gerekli ihtimam gösterilseymiş. Kimi seslendirmeler kulak tırmalayıcı cinsten. Hengam devir seslendirmelerin üstüne binen müzikler de can sıkıcı.
Bu sahnede çalan Warmer’ın Inside isimli modülü hakikaten oyuna çok uymuş.
Tedirgin edici bir oyun olan The Cat Lady; bir adventure tutkunuysanız, sürrealist usulden hoşlanıyorsanız ve grafik takıntınız yoksa katiyen oynamanız gereken bir oyun. Yedi kısımdan oluşuyor ve her kısım ortalama bir saatte bitiyor. Evet oyunun vadesi kısa, evet seslendirmeler daha âlâ olmalıydı. Bir Indie imalat olduğunu göz önünde bulundurursanız verdiğiniz paraya değeceğini size garanti edebilirim.
Yapımcı: Harvester GamesYayıncı: Screen 7Çıkış Yılı: 2012 Puanım: 83Metacritic Puanı: 81
Artılar: Karamsar ve rahatsız edici atmosfer
Gerçekçi yaratılan karakterler
Senaryo
Müzikler
Eksiler:
Konuşma sırasında oyunun durdurulamaması
Seslendirmeler
Bazen baş karıştıran sürrealite
İntihar… Bu berbat yerküreden bir kaçış. Kainattaki sayısız galaksiden birindeki milyarlarca gezegenden birinde, milyarlarca canlıdan yalnızca biri; bedelsiz, küçük bir insan kendini öldürecek. Kimse üzülmeyecek, kimse özlemeyecek. Benim için en uygunu bu, neden her geçen gün artan kaos ortamında, meczupluk dolu bu yerkürede kalmak isteyeyim ki? Öte yandan insanoğlunun en çok merak ettiği sorulardan birine de şahsen karşılık bulacağım: Vefat sonrası hayat var mı? Sanırım çok uzattım, artık vakit kavramından kurtulma vaktim geldi.
Ruhsal kaygı ögeleriyle dolu sürrealist indie adventure oyunu The Cat Lady’nin teması bu: intihar. Ana karakter Susan Ashworth, kedileriyle yaşayan dul bir bayandır. Depresif, hayattan zevk almayan bir insan olduğu için intihar eder. Lakin Irtihal (aslında kendisine Kurtçukların Kraliçesi diyor) ölmesine müsaade vermez, bunun tarafına Susan’a bir hizmet verir: Susan, yerküreye dönüp ve beş adet ‘’paraziti’’ öldürmelidir. Bunu başarana kadar da ölümsüz kalacaktır. Susan, gözlerini açtığında hastanededir.
Konuyu haddinden fazla kabaca anlattım. Zira oyunun senaryosu sahiden tecrübe edilmesi gereken cinsten. Bir de yaptığınız seçimlere nazaran formlandığı için göreceli bir ilerleyişi var. Sürrealist bir anlatıma sahip olduğu için de arada ‘’Ne oldu artık?’’ diyebilirsiniz, pek rahatsız edici bir ayrıntı değil. İşin ruhsal kaygı kısmında oyun şaka yapmıyor. Hassas bünyelerin kaldıramayacağı ‘’manyakça’’ hadiseler var. Yani gerçek hayattan çok farklı değil.
Bu odada söndürülen her muma karşılık bir insanın mevt anını izliyorsunuz.
Ve karakterler… Psikopatlar, intihara meyilli kişiler, kanser hastası bir arkadaş, işinden nefret edenler, şikayetçi komşu… Hepsi o kadar gerçek ki grafik konusunda aşmış birçok oyun karakterlere ruh kazandırma konusunda bu kadar başarılı değil. Bu arada bir internet troll’ü de var ve oyun bu mevzuyu muazzam formda eleştirmiş.
Sineması Çekilse de İzlesek
The Cat Lady oynanış olarak oldukça yalın. Aslında oyunun asıl emeli bir hikaye anlatmak, fazlasını beklemek oyuna haksızlık olur. Adventure üslubunun klasik formülü kullanılıyor: bulmaca + diyalog. Bulmacalar tam kıvamında, ortalamanın üstünde bir zorluk seviyesinde. Diyalog kısımlar bazen çok uzun sürebiliyor. Burada problem yok fakat konuşma sırasında oyunu durduramamak bir eksi. Tıpkı durum sinematikler için de muteber. Bu kısımlarda kapı da çaldı, telefon da çaldı ve dikkatim hayli dağıldı.
Birçok indie oyun üzere The Cat Lady de grafiksel manada pek bir şey sunmuyor. Yeniden de atmosferinin kuvvetli olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Kullanılan renk paleti ve muhit dizaynı oyunun karamsar havasını kuvvetlendiriyor. Müzikler ve müzikler ise takdire şayan. Velev bazen güya bir müzik klibini izliyormuş hissine kapılabilirsiniz. Keşke seslendirmelere de gerekli ihtimam gösterilseymiş. Kimi seslendirmeler kulak tırmalayıcı cinsten. Hengam devir seslendirmelerin üstüne binen müzikler de can sıkıcı.
Bu sahnede çalan Warmer’ın Inside isimli modülü hakikaten oyuna çok uymuş.
Tedirgin edici bir oyun olan The Cat Lady; bir adventure tutkunuysanız, sürrealist usulden hoşlanıyorsanız ve grafik takıntınız yoksa katiyen oynamanız gereken bir oyun. Yedi kısımdan oluşuyor ve her kısım ortalama bir saatte bitiyor. Evet oyunun vadesi kısa, evet seslendirmeler daha âlâ olmalıydı. Bir Indie imalat olduğunu göz önünde bulundurursanız verdiğiniz paraya değeceğini size garanti edebilirim.
Yapımcı: Harvester GamesYayıncı: Screen 7Çıkış Yılı: 2012 Puanım: 83Metacritic Puanı: 81
Artılar: Karamsar ve rahatsız edici atmosfer
Gerçekçi yaratılan karakterler
Senaryo
Müzikler
Eksiler:
Konuşma sırasında oyunun durdurulamaması
Seslendirmeler
Bazen baş karıştıran sürrealite
