Tıkalı Hayat

Tıkalı Yaşam Tıkanıp Kaldığında Yaşam Bir yerlerde tıkanıp kaldığında hayat, soluk almak güçleştiğinde, Yüreğin susup, mantığın sürüklemeye başladığında ayaklarını, Dağlara dönmeli yüzünü insan Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüreğini ferahlatacak; Yeni insanlarla 'tanışmalı, yeni keşifler yapacak Daima isteyip de, bir gün yaparım diye ertelediği ne varsa, Gerçekleştirmeyi denemeli! Her geçen gece, ölüme bir gün daha yaklaştığını; zamanın bir dere, Kendisinin bir sal olup da, O dursa da yolculuğun devam ettiğini anlamalı şaşkın bir hızla geçiyorsa birbirinin aynı günler, Her akşam aynı can sıkıntısıyla eve giriliyorsa, Değiştirmeye çalışmalı bir şeyleri; Küçük şeylerle başlamalı belki; örneğin, bir kaç durak önce inip Servisten, otobüsten; yürümeli eve dek, yüreğine takmalı güneş gözlüklerini; Gördüğünü hissedebilmeli! Sağlığını kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce, Kıymetli olabilmeli yaşam! İlla büyük acılar çekmemeli, minik mutlulukları fark etmek için! Başkasının yerine koyabilmeli kendini; Dertli birine gül, inleyen birine susdememeli! Ağlayana omuz, inleyene çare olabilmeli! Şu adaletsiz, acımasız dünyaya üçgenin taban olmayan kenarı uydurmamalı; Sevgisiz, soysuz kalarak! Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden, Derin bir benzi atmış alıp, hapsetmeli kokusunu içine Güneşin doğuşunu seyretmeli arada bir, seher yeli okşamalı saçlarını Karda, yağmurda; sevincine, coşkusuna; fırtınada boranda; Öfkesine, isyanına müşterek olabilmeli doğanın! Bir çocuğun ilk adımlarında umudu; bir gencin düşlerinde geleceği; Bir yaşlının hatıralarında geçmişi görebilmeli! Çalışmadan başarmayı, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu Olmayı beklememeli! Lakin minik, ama büyük; her hayal kırıklığı, her acı; Bir fırsat yaşamdan yeni bir şeyler öğrenebilmek için; kaçırmamalı! Çünkü; hiç düşmemişsen, el vermezsin kimseye kalkması için, hiç Biçare kalmamışsan, dermanı olamazsın dertlerin; ağlamayı bilmiyorsan, Neşesizdir kahkahaların; Merhaba dememişsen, anlamsızdır elvedaların Ne, herkesi düşünmekten kendini, ne; kendini düşünmekten herkesi unutmamalı! Bilmeli; çok kısa olduğunu hayatın; daima vermek veya her zaman olmak için Yalnızca, anlatacak bir şeyleri olduğunda yok, Söyleyecek bir şey bulamadığında da dinleyebilmeli! Aklı ve kalbiyle katılabilmeli sohbetlere Hafızası olmalı insanın; hiç değilse, aynı hataları, aynı bahanelerle tekrarlamaması için! Soruları olmalı, yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak! Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak! Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi; Lakin, kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin fakat, hakkını verebilsin sevdiklerinin; Süre bulabilsin; Bir teşekkür, bir elveda için Hayat dedikleri bir sınavsa eğer; Katiyen vazgeçmemeli hoşlanmak ve öğrenmekten; Lakin, herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de fark edebilmeli insan! Tıpatıp, her şeye sahip olamayacağı gibi Zamanın ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayatı! ( yazı alıntıdır ) ​