Toplumun Bizi Acımasızca Kalıplara Soktuğunun 13 Kanıtı

Nereden çıktığı muhakkak olmayan kurallar ve gerçek diye dayatılan şeyler ile herkesle tıpkı düşünüp birebir hareket etmeye zorlanıyoruz. Üstelik bunların birçoklarının farkında bile değiliz. Biraz sorgulayıp, bu kalıpların dışında yaşamak istediğimizdeyse  hemen çeşitli ithamlara, tenkitlere maruz kalıyoruz. Sonra farkında olmadan bir bakmışız biz de herkes üzereyiz. İşte bizi sinsi sinsi buna sürükleyen nedenlerden kimilerini sizler için derledik.


1. Kıyafet seçimlerimize, giysi biçimimize nazaran zalimce eleştiriliyoruz.



- Çok kısa, çok açık giyiniyor kesin yollu,

-Böyle giyindiğine nazaran kesin aranıyor.

-Karı kılıklı üzere giyiniyor.

-Erkek adam dediğin, bu türlü renkler giymez...

Tanımadığımız, nasıl beşerler olduğunu bilmediğimiz şahıslar hakkında yalnızca dış görünüşlerine bakarak çıkarımlarda bulunuyoruz. Ya da yalnızca tacize uğramamak, makus bakışlara maruz kalmamak için istediğimiz üzere giyinemiyoruz bile.

2. İçimizden geldiği için dolu dolu bir kahkaha attığımızda bile saygısız ya da iffetsiz üzere tariflerle damgalanıyoruz.



Güya iffet ve namus bunlarla ölçülebilirmiş üzere...

3. Küpe takmak, saç uzatmak güya yalnızca bayanlara has bir olguymuş üzere bunları yapan erkeklere de çabucak birer etiket yapıştırılıyor.



Neden bayanlara has olsun ki? Bir bayanın maskülen stili sevmesi kadar olağan olan bir durumdur bu. Ancak ne yazık ki bunları tercih eden erkeklere  -sanki kişilik ve karakter bunlarla anlaşılabilirmiş gibi- çabucak işe yaramaz, serseri, sorumsuz, ayyaş gözüyle bakılıyor.

Bilhassa akrabalar tarafından yapılan saçma sapan latifeler, iğnelemeler, ile yapılan baskılar da uğraşı.

4. Bir erkek sevgilisine, eşine fazla fikirli, kibar davrandığında çabucak kılıbık hanım köylü üzere saçma sapan yakıştırmalara maruz kalıyor.



Erkekliğin, bayana kelam geçirmek ile olacağını, onların her işi yapamayacağını düşünen sığ zihniyet tarafından uydurulan saçma bir algıdan öteki bir şey değildir bu.

5. Hoşluk ve çekiciliğin yalnızca fizikî özelliklere bağlı olduğunu sanıyoruz.



Aşikâr ölçülere sahipsen,  kaslı bir bedenin varsa cazip olabilirmişsin, dışarı çıkarken sürekli makyajlı ve bakımlı olman gerekiyormuş üzere yalnızca dış görünüşe odaklı saçma sapan bir sürü algı empoze edilerek yaşıyoruz. Meğer kilolu bir bayan yahut bu tariflere girmeyen bir erkek de pek etkileyici olabilir. Zira insanları temel cazip ve hoş yapan şeyler; zekaları, kişilikleri ve özgüvenleridir.

6. Başarılı olup olmadığımız yalnızca, yaptığımız meslek, okuduğumuz kısım ya da ne kadar para kazandığımız üzere kıstaslar ile ölçülüyor.



Meğer temel muvaffakiyet insanın kişiliğinin ne kadar sağlam olduğu, hayata karşı ne kadar güçlü durabildiği, karakterinden ödün verip vermediği, emelinin peşinden azimle ne kadar  gidebildiği üzere şeylerdir. Yalnızca muhakkak pozisyonlara, edilen çıkara nazaran değerlendirilebilecek bir şey değil.

7. Ve daha da berbatı bu meslekler de kendi ortasında cinsiyetçi bir tavırla bayan işi - erkek işi diye sınıflandırılıyor.



Bayan da erkek de isterse her işi yapabilir.  Bir bayandan mükemmel bir mühendis, bir erkekten çok güzel bir hemşire çok de olur. Zira kıymetli olan, kişinin hangi mesleği yaparak keyifli olacağıdır.

8. Güya en değerli göstergesi buymuş üzere imtihanlardaki başarımıza nazaran uygun bir evlat olup olmadığımız istikametinde kıyaslandırılıyoruz.



Sadece bu sebeple neredeyse ilkokula başladığımız birinci günden beri yarış atı üzere imtihandan imtihana koşturuluyoruz.

9. Niyetlerimize, kökenimize, hayata bakış açılarımıza nazaran kategorizeleştiriliyoruz.



Ateist- dindar, sağcı-solcu, zengin-fakir üzere ayrımlar ile geldiğimiz yere, siyasi görüşümüze, hayat standartlarımıza nazaran kutuplaştırılıyoruz. Daha da berbatı bizim üzere düşünmeyenlere hürmet duymuyor, bağlantıya geçmekten kaçınıyoruz. Halbuki bunun tek bir doğrusu olmadığını, en değerli şeyin insan olabilmek olduğunu göremiyoruz.

10. Ülkü bir hayat için, hepimizin evlenmesi ve çocuk yapması gerekiyormuş üzere hissettiriliyor, muhakkak bir yaştan sonraysa bu istikamette önemli bir baskıya maruz kalıyoruz.



Evet, biri ile hayatını birleştirmek, yuva kurmak tahminen de dünyanın en hoş şeylerinden biridir. Fakat kimi beşerler vardır ki bu kalıba uymaz, hayatını o çerçevede görmek istemiyor ya da evlense bile bir çocuğun sorumluluğunu almak istemiyor olabilir.  Aslında böylesi evliliği, bir yol arkadaşlığından fazla yalnızca çocuk yapılan, rahat gezip tozulabilen bir olgu olarak gören zihniyetten çok daha güzeldir.

11. Bilhassa bayanlara yalnızca bunun için dünyaya gelmişler üzere, anne olmak, güzel bir konut hanımı olmak üzere misyonlar yükleniyor.



Halbuki bir bayan da, bekar bir hayatı tercih edebilir, hayallerinin peşinden koşup, kendini mesleğine adayabilir. Ve bu yolda  bir hayat arkadaşı seçse bile, anne olmamayı tercih edebilir. 

Zira bayan olmak yalnızca bunlardan ibaret değildir.

12. Tanınan olan bir şeyi yapmadığımızda, kullanmadığımız yahut almadığımızda anormalmişiz üzere hissettiriliyoruz.



Son model telefonu almak, son moda şeyleri giymek, herkesin gittiği tanınan yerlere gitmek... Tahminen de bunların hiçbirinden sahiden hoşlanmıyoruz ya da muhtaçlığımız yok fakat yapamadığımızda eksik üzere hissediyoruz.

13. Aşkın yalnızca bir bayan ve bir erkek ortasında yaşanabileceğine bunun dışındaki tercihlerin sapkınlık, hastalık vs olacağına inandırılıyoruz.



Meğer aşkın, cinsi rengi olmaz. Aşk, aşktır!

Tüm bu sebeplerle farkında olmadan hayallerimizi, aslında ne yapmak istediğimizi unutuyor, kendimiz olmaktan vazgeçiyoruz.Oysa bu hayat bizim ve nasıl istersek o denli yaşamalıyız!