Tuvaldeki ayak izleri...

Tuvaldeki bacak izleri Beş yaşında buğday makinesine kaptırmış iki kolunu da Ayşe Kollarını kaybettikten sonra hayata küsmüş, yaşamak istememiş Ancak bir yıl önce hayata bağlandığını söylüyor Resim yaparak hayata bağlanmış Tabloları birbirinden hoş Açtığı ilk sergide 25 tablosunun 11’i satılmış bile Bütün bu güzel resimleri nasıl mı yapıyor? Natürel ama ayaklarıyla Her sene 8 Mart Dünya Kadınlar Günü dolayısıyla dergi grubumuzun düzenlediği kadın festivalinde tanıştık engelli sanatçı Ayşe’yle O da festivale katılmış, yaptığı birbirinden hoş tabloları sergiliyordu Festivalde Ayşe’ye ve tablolarına ilgi büyüktü Oysa bir grup yurttaş, tabloları onun yaptığına nedense inanmak istememiş, bu nedenle de tablolarda satmak, Ayşe’nin istediği gibi olmamıştı Biz de kalkıp Ayşe’yi İstanbul Şirinevler’deki minik evinde ziyaret ettik Resim yaparken onun fotoğraflarını sürüklemek, bu eserlerin doğrusu ona ait olduğunu herkese uygulamak istedik Ayşe, “Bir senedir fotoğraf yapıyorum Resim yaparak hayata bağlandım Çünkü resim yaparken tüm üzüntülerimi, sıkıntılarımı unutuyorum Çocukluğumdan beri meraklıyım resme Bundan Böyle eğitimini alarak resim yapıyorum İstanbul Büyükşehir Belediyesi Sanat ve Meslek Eğitimi Kursları’nda resim eğitimi alıyorum diyor Ayşe Işık 20 yaşında Özellikle doğayı resmetmeyi seviyor Denize, ağaçlara, yeşilliklere, çiçeklere, dağlara, köy evlerine açlık duyduğu görülüyor rengârenk resimlerinde Bir yanlamasına ayaklarıyla bizim için resmettiği pembe çiçeği seyrediyor, bir yanlamasına da sohbetimizi sürdürüyoruz Tuvalin üstünde fırçayı hemen hemen dans ettiriyor Ayşe “Kendimi resimlerimle açıklama ediyorum Ayşe, ailesiyle birlikte dört yıl önce gelmiş İstanbul’a Adıyaman’da doğup büyümüş Beş kardeşi var, en küçüğü 12 yaşında Babası Ahmet, bir fabrikada çalışarak ailesini geçindirmeye çalışıyor Ayşe, beş yaşında buğday makinesine kollarını kaptırdıktan sonradan okula gitmek, insan içine çıkmak, hatta yaşamak bile istememiş Fakat ailesi, bilhassa de annesi Zeynep Bayan buna izin vermemiş Hatta ona bir gün yemek yemek bile yedirmemiş fakat, kendi kendine yemek yemek yemeyi öğrensin Kızına kendi ayakları üzerinde durabilmeyi öğrettiğini söyleyen Zeynep Bayan, şöyle konuşuyor: “Kızım kaza geçirdikten sonradan gerçekten sadece 67 ay ona baktım Bir gün bir yere gitmiştim ve Ayşe tüm gün aç kalmış, kimsenin ona yemek yedirmesini istememiş O gün ‘İleride ben hayatta olmadığım zaman ne yapacak?’ sorusu takıldı aklıma O günden sonra önüne yemeği koydum ve kendi kendine yemesini söyledim Ayşe de zaten azimli bir kız Her işini kendi yapmayı öğrendi Her yere tek başına gidip gelebiliyor Ayşe gerçekten de tüm işlerini ayaklarıyla tek başına görebiliyor “İyi oysa ayaklarımı yok de kollarımı kaybetmişim En azından yürüyebiliyorum Öbür türlü yerlerde dolaşmak zorunda kalacaktım Benden daha fena durumda olan engelliler de var diyor Ayşe hâline şükrettiğini de sözlerine ekleyerek Ayşe şu an açık öğretimde Lise 1’i okuyor Yedi yaşında ilkokula başlamış Beşinci sınıftan sonradan okulu terk etmiş, çünkü insanların ona acıyarak yaklaşmasından sıkılmış Yaşadıklarını şöyle anlatıyor Ayşe: “Okumak istemiyordum Daha Sonra köyümüze birincil defa bir kılavuz hoca geldi Benimle bu konuyu fazla konuştu Onun ve ailemin desteği bir uçtan bir uca tekrar okumaya karar verdim Acilen üniversiteye değin okuyacağım Bilgisayar öğretmeni almak istiyorum Azıcık kendi hayatını anlattıktan daha sonra yeniden resimlerinden söz etmeye başlıyor Ayşe Kendini resimleriyle açıklama etmeye çalıştığını söylüyor, ayağıyla tuttuğu fırçayı kırmızı boyaya bandırırken İki yıl önce ayaklarıyla resim yapan bir arkadaşının sergisine gittikten sonradan “Ben de yapabilirim diyerek profesyonel olarak resim yapmaya başladığını anlatan Ayşe, Bahçelievler Belediyesi’nin desteğiyle sergi de açtığını sözlerine ekliyor: “Birincil sergimi Yayla Piramit Nikah Salonu’nda açtım 22 resmim vardı 11’i orada satıldı Şu lahza da toplam 25 resmim var 30 Mart tarihinde Florya Selim Pars Koleji’nde bir sergim daha olacak 10 Mayıs’ta ise Taksim’de sergi açmayı planlıyorum, ama demin mekan belli yok Resim yapmam konusunda beni bilhassa Bahçelievler Belediye Başkanı destekledi Onun tamamen resimlerimin devamı geldi zaten Ayşe’nin resimlerinin fiyatı 40 YTL’den başlıyor En fiyatı yüksek resmi ise kendi ayak izlerini bildiren resim Ayaklarının, kuşlar aralarında görüldüğü bu resimde kendini anlattığını söyleyen Ayşe, “Kuşlar, özgürlüğü simgeliyor Ayaklarımla özgürlüğüme kavuştuğumu, ailemin de desteğini ifade ediyorum bu resimle En sevdiğim fotoğraf bu Bu resim satılırsa çok üzüleceğim diyor Annesinin ellerini ise papatyalar içinde resmetmiş Çünkü annesinin elleri onun için “çiçek çağrıda bulunmak Annesinin “çiçek gibi elleri tamamen bugünlere geldiğini ifade ediyor Ayşe mutlu bir yüz ifadesiyle 5 saatte bir tablo bitiriyor Hemen Hemen bir jet hızıyla resim yapıyor Ayşe Haftada üç gün resim yaptığını söyleyen yetenekli sanatkâr, beş saatte bir tablo bitirdiğini de sözlerine ekliyor Yani bu, haftada 3 tablo bitirdiği anlamına geliyor Doğayı fazla seviyor bu nedenle de resimlerinin ana unsuru doğa Genelde evde, yerde oturarak fotoğraf yapıyor Fotoğraf yaparken akrilik badana kullanıyor Fotoğraf dışarıya bilgisayar kullanmayı da çok seviyor bu nedenle de zaten hedefi, üniversiteyi bitirip bilgisayar öğretmeni edinmek Birilerine bir şey öğretmek, yardımcı olmak, birilerine bir yararının dokunduğunu hissetmek çok mutlu ediyor Ayşe’yi İşte böylece hoca elde etmek istediğini söylüyor Yedek kullanmanın bir yararı olup olamayacağını soruyoruz kendisine “Birkaç kez yerine koyma takıldı kollarıma fakat kullanamadım Protezler ayrıca fazla ağır, keza de alerji yaptı Fakat ayaklarımı el gibi kullanıyorum zaten Ele, kola ihtiyacım değil benim diye yanıtlıyor sorumuzu gülerek Resim konusunda çok gösterişli Ayşe Bu konuda da ömrünün ardına kadar ilerlemek, çeşitli sergiler açılmak, fazla daha yerine geçmek istiyor Diğer engelli insanlara da hayatla barışmalarını, her şeye karşın hayatın içinde yer almalarını, sıkıntılarla mücadele etmelerini öneriyor İnsanların ona acıyarak yaklaşmasından ise son derece rahatsız Çünkü o, acınacak halde yok