umudum oldu gözlerin...

umudum oldu gözlerin Gözlerinden bir yudum nefes alıp alıp sana yazıyorum tekrar Yürek mürekkebiyle yazılmış onca karalamaya inat seni yaşıyorum satırlarımda Sen ve ben İki ayrı kentin sabahında aynı güneşle uyanan iki sevdalı İmkansızlığın içinde, yokluğun acı nefesinde aşkı soluyan iki kalp Boşver gülüm Suyla ateşin, geceyle güneşin birbirlerini sevmesi gibi imkansız olsa da aldırma Yağmuru dilenen kuru toprak gibi her sabahleyin nefesini soluyorum ben Güneşi bekleyen kuru yaprak gibi akşam kızıllıgında seni bekliyorum Biliyorum hicbir zaman kapımı çalmayacak ellerin, hiçbir zaman ellerini tuttugumda avuç içlerin terlemeyecek Bırak bu dünya bize hasret borcu olsun Hasretlikler hep demir parmaklıkların ardında kalsın Kavuşmasın sırtlarımız birbirlerine Değmesin dudaklarımız dudaklarımıza Sevgi bu değil mi ? Yokluğunda bile sevmeyi anlayışlı olmak Aşkı yücelten bu yok midir fakat ? Bak şehrime yağmur yüklü bulutlar konuk olduğunda ben seni ararım her damlasında Saçlarımı ıslatan bir yağmur damlası değin berraktır sevgin Musluğu açıp avuç içlerime akıcı suyu delice içmek Çünkü içtiğim sendin Kana kana yüreginin deryalarındaki nefesi içtim her defasında Gözlerim emrindeki halde karanlıkta meren inerken hep senin sevdana yürür gibi emindim adımlarımdan Başımı kaldırdığımda bulutlar kanap açıp gözlerinin içinde sıcak iklimleri gördüm Dokunduğum herşey de ellerinin sıcaklığını aradım durdum Oysa ellerini hiç tutmadım ancak ! Baktığım her noktada gözlerinin derinliğindeki umudu sevdim İnan gözlerini hiç yakından görmedim ama her zaman seni yaşadım Rüzgarın daima senin saçlarına ılık meltem gibi dokunduğunu bildim Görmeden sevmeyi, dokunmadan hissetmeyi öğrendim Sen gülümsediğinde gecekondu pencerelerinde cicekler açar Her nefes alışında gökyüzüne nice yıldızlar kanatlanır Yağan yağmur kadar bereketlidir gözyaşların Engin denizlerin içinde sakladığı duruluk değin yalındır bakışların Ve saçların, rüzgar bile kıyamaz saç tellerini savrulmaya Biliyorum bu hasret mapuslugunda günleri saysam da, bu istek her gün acılarımı kanatsa da ben seni sevdim Yüreğinin içinde artan bir cocuk gibi gözlerinde gülümsüyorum hayata Ben seni gözlerinde biriktirdiğin düşlerle sevdim Seni sevdiğimden beri kuşluk vakti kıyamadığım gözyaşlarını kelebeklerin sırtında taşıyan bir yürek oldum benGözbebeklerinden süzülen nemli yaşları baharların koynunda kuruyan ciceklerin köklerine sundum her defasında Böylece değerli fakat ; gözlerinden süzülen yaşlar , imkanım olsa o ıslak yaşlarınla ciceklerin yüreklerini yıkardımSeni hoşuna gitmek böyle duru böyle yalın bir aşk Seninle her gece yıldızların sağnağında sana düşlerimi sundum Bir lahza hayat yokusunda yorulsam, kenar köşelerde değil ben senin yüreğinde nefesini soludum Reyhan kokulu gecelere inat ben senin kokunla yetindim Rüzgarın keman çaldığı ve yıldızların nağmelerle bestelere hamile oldugu vakitlerde hep seni düşledim Sevgini soframdaki ekmek gibi bereket bildim Ben senin gülen yüzünü sürdüm yüzsüz yaralarıma Uykusuz yüreğime ayazlar çivileri reva görseler ben senin sacların daldım rüyalaraSeni düşündüm zamanın ötesinde İmkansızlıgı sevdim Gözlerindeki nemin saflığını, gözyaşların duruluğunu ve iki dudağın aralarında hayata armağan ettiğin nefesini sevdim Bilir misin Nefesinde baharların soluduğunu ? Bilir misin her gece Babasız kuşların yüregine dolduğunu ? Bilir misin her gözyaşınla Topraktan yeni filizler doğduğunu ? Uzaklar da bir adamın Senin her gülüşünde Hayata sıkıca tutunduğunu Bilir misin ey yar ?​