Umudumla seviyorum…

Umudumla seviyorum… Yüreğim; Pembe camlı bir korunaktı, Şer sızdırmaz Sevgiye ve umuda gebeydi Kırıldı Kan sızdı Korunak, renginden al bir renk aldı Battı O lahza sen vardın Sarılmaya muhtaçtı yüreğim Yüreğime saplanan camları Fakat o çıkarabilirdi Yapmadı Kaçtı Sindi köşesine Ve inkara yöneldi Ben kala kaldım camlı yüreğimle Ağlıyordum Yalnızdım Çaresizdim… Sana açtım yüreğimi Gördün camlı, kanlı yüreğimi Korunak kırılmıştı Tüm tatlı hayaller kana bulanmış Saçılıyordu tutsak edilen kanlı yerden Uzattın elini Okşadın yüreğimi Elin kana bulandı Silmedin, yüreğine sürdün Savaş dedin acılı tiz sesinle Hayallerin için, Umudun ve geleceğin için, Gülüşün için savaş dedin Yitirdiğimi biliyordun, Tekrar Tekrar anlattın bana Yiten sevgi değil diye İnsan yiter dedin, Bir ilişki yiter Bir gelecek yiter Lakin sevgi yitmez dedin Yitirmemişse kendini… Yeni acılar besliyorum Kaynağı sevgi ve umut Verdikçe sevgiyi acılarıma Kırdıkça her bir umudu Acıların pençesinde Acılarımın büyüdüğünü Umudumun azaldığını Ve hayallerimin yittiğini görüyorum biçare… Acılarını seviyorsun bilirim Acılara katlanmayı biliyorsun çünkü Hayallerini de seviyorsun Çünkü defalarca umut dolusun Dolusun ancak dağıtıyorsun… Ben sevinçlerimi sevmeye Umudu yeşertmeye Her şeye rağmen gülmeye Devam edeceğim Edeceğim çünkü yaşam buna değer… Sana dair nice destanlar kâğıda dökmek isterim Her bir kelimesi susuz çölün su damlası misali Yitirilmişlik yok sende Her kayıp bir gelir oluveriyor Berrak belleğinde Lakin yorgunsun Yorgunluğun koşturmaktan değil Sevdiklerinin yorgunluğunu taşımaktan Umut dağıtmaktan bilirim Gidenlerin ardındaki üzülürüz her daim Bilmeyiz yanımızdaki değerleri Bilmeyiz esas sevenlerin Kavgada yanımızda olduğunu Sen Yanımdaydın Yanımdasın Yanımda olacaksın Biliyorum Sen dostumsun Gülen gözlerimin ışığı Bakışımın diğer kapısı Seni umutsuzluğa inat Umudumla seviyorum…