iltasyazilim
FD Üye
Umut İle İlgili Kompozisyon
Umut hayattaki hırsımıza bağlıdır Biz ne kadar azimli olursak, pek fazla açgözlü ve ümitli oluruz Bu durum azıcık da beklentilerimize bağlıdır Biz ancak çıkışı olmayan bir yolu umutlarımızla aşarsak, o vakit hayata iyi bir adım atmış oluruz!
Umut, hasta bir insanı yatağından kaldıran, gözleri kör birine görmeyi karşılayan, hatta yoksul bir insanı bile zengin yapan en manâlı faktördür İnanın ki bu hayatta çok egoist ahali var İşini defalarca şansa bırakanları düşünemiyoruz bile
Umudun zıttı olan karamsarlık da fazla fena bir şeydir Kimi ahali uğraşmak yerine karamsarlığa düşüp;Değil olmadı, yapamayacağım, ben bittim gibi sözler söyleyip, o durumdan kurtulmayı akıllarına bile getiremezler Bu şartlar aşağıda bile böyle davranıyorsalar, savaştaki halk nasıl yaptı? Onları ne kurtardı? Sevdiklerinin umutlarıyla, kendi umutlarıyla bu güne gelmediler mi? Kendileriyle birlikte bizi de getirmediler mi? Şunu anlayın oysa ölümden bile ama umutla kurtulabiliriz
Hayattaki adımlarımızı umutla atarız Bu adımlarda bir kere bile karamsarlığa kapılırsak, o an yere düşeriz Baştan çabalarsak kurtulabiliriz Aynen modern insanların yaptığı gibi Unutmayın karanlık bir dünyayı bir ışık, bin umut kurtarır!
Ben senin kalbini, sen benimkini yurt bildikten sonra, şehirlerimiz farklı olmuş ne farkeder Ben sende yaşıyorum, mevsimlerden ve zamandan habersizsen sen bende hüküm sürüyorsun Orada mevsim yaz olmuş hazana dönmüş bize sarsıntı vermiyorKalbimin aynasını sana tutunca mesafeler yitiyor ve beliriyorsun Seni gönül aynamda görebiliyorsam, ayrılıktan yurtsamadan laf etmenin anlamı yok Ayrılık pekiştiriyor sevdamızı sen orada benim için yaşıyorsun, ben burada senin için yaşıyorum
Mesafelerin aşkı çoğalttığını senden öğrendim ben Sevda üstüne ne biliyorsam sen öğrettin ruhlarımız birlikte yürürken keşfettik aşkın bütün girdaplarını ben hafıza sen tutup kaldırdın ;özleyince ayrılığın daha bir koyusuyla tanıştırdın beni Ayrılıklar içinde buluşmayı, uzağı yakın etmeyi ve böylece daha çok, daha fazla sevmeyi öğrendim Ve anladım, insan kendi başına sürüklüyor aşkı, kendi ellerinde taşıyor bir kor gibi Bir gün aşkın ellerimizde kor keseceğini, bıraktık mı yanacağımızı; taşıdıkça, çoğalttıkça daha koyusuna ereceğimizi sen söylemiştin Derhal yanan kavrulan ellerimiz yok, yüreğimiz Kavruldukça aşka olan inancımız artıyor Tek başımıza,şerefli ve müthiş bir coşkuyla arıyoruz birbirimizi, yani aşkı
Sana adaletsizlik etmemeliyim Ayrılık acılarından bende yakınıyorum Bir bilsen olmadık işlere vuruyorum kendimi Amaçsız avuntular icad ediyorum kendime Şaşırıyorum, ben mi gurbetteyim, sen mi sıladasın? Yurtsayan, mevsimleri uzak seyreden hangimiz? Bir arş hatırası bulmak için geceleri bekliyorum Senin gecelerin dostu olduğunu,defalarca güneşi çağırdığını biliyorum Seni orada ne orası yanı başımda, her gördüğüm ve dokunduğum nesnede, okuduğum her şiirde, dinlediğim her şarkıda görmesem; seninle yaşamasam gündüzü ve geceyi
Günleri ucu ucuna ekleyemezdim, gecenin sonunu getiremezdim Abes bir çerçevede gibi yararsız kalırdı yaşamım
Biliyorum ancak ruhumun yarısı sende yaşıyor; seninle acılar çekiliyor, seninle sınırsız düşler kuruyorum Gittiğin denizler her tarafında benide sürüklüyorsun Acıların içinde damıtıyoruz yaşam ışığını Aşk acı çekmekse paylaşıyor onu ruhlarımız Paylaşıyoruz paylaşmasınıda, ben hep sana adaletsizlik ettiğimi düşünüyorum Sen hasını yaşıyorsun acının bense gölgesini
Kapıları daima sen açıyorsun hep sen göğüslüyorsun fırtınaları En büyük şarkıları her zaman sen söylüyorsun Ben seni izliyorum yalnız, gönlümün aynasına düşeni yaşıyorum
Ayrılık acılarından daha çok sana yetişememenin, bütün olarak sen olamamanın acısını yaşıyorum
Daüssıladan, yurtsamamaktan laf açıyorsun, sözlerin kurşun gibi işliyor içime, aşkı elinde bir kor gibi taşıyanların sılası, sevdalıların yüreğinden başka neresiydi?Özlediğin aradığın ve bulamadığın benim gönlümün ateşi olmalı Ana hazan ana karanlık benim gönlümde Orada sana yetecek, seni acılar önünde diri kılacak coşkuyu, tutkuyu ve bağlılığı bulamıyorsun Yoksa ayrılığın mesafelerin aramızdaki kara gecelerin ne önemi var?
Yüreğimin bütün darlığına rağmen ruhumun bir yarısının sende olduğunu bilmeni isterim Beni yaşama bağlayanın sen olduğunu ve aşkı bir kor gibi elimde taşıdığımı Sıla benim sıla sensin sıla gönlümüzün aynası Orada seyrediyoruz birbirimizi Gecenin önemi yok, umudumuzun ışığı yeter bize Seni seviyorum *
Umut hayattaki hırsımıza bağlıdır Biz ne kadar azimli olursak, pek fazla açgözlü ve ümitli oluruz Bu durum azıcık da beklentilerimize bağlıdır Biz ancak çıkışı olmayan bir yolu umutlarımızla aşarsak, o vakit hayata iyi bir adım atmış oluruz!
Umut, hasta bir insanı yatağından kaldıran, gözleri kör birine görmeyi karşılayan, hatta yoksul bir insanı bile zengin yapan en manâlı faktördür İnanın ki bu hayatta çok egoist ahali var İşini defalarca şansa bırakanları düşünemiyoruz bile
Umudun zıttı olan karamsarlık da fazla fena bir şeydir Kimi ahali uğraşmak yerine karamsarlığa düşüp;Değil olmadı, yapamayacağım, ben bittim gibi sözler söyleyip, o durumdan kurtulmayı akıllarına bile getiremezler Bu şartlar aşağıda bile böyle davranıyorsalar, savaştaki halk nasıl yaptı? Onları ne kurtardı? Sevdiklerinin umutlarıyla, kendi umutlarıyla bu güne gelmediler mi? Kendileriyle birlikte bizi de getirmediler mi? Şunu anlayın oysa ölümden bile ama umutla kurtulabiliriz
Hayattaki adımlarımızı umutla atarız Bu adımlarda bir kere bile karamsarlığa kapılırsak, o an yere düşeriz Baştan çabalarsak kurtulabiliriz Aynen modern insanların yaptığı gibi Unutmayın karanlık bir dünyayı bir ışık, bin umut kurtarır!
Ben senin kalbini, sen benimkini yurt bildikten sonra, şehirlerimiz farklı olmuş ne farkeder Ben sende yaşıyorum, mevsimlerden ve zamandan habersizsen sen bende hüküm sürüyorsun Orada mevsim yaz olmuş hazana dönmüş bize sarsıntı vermiyorKalbimin aynasını sana tutunca mesafeler yitiyor ve beliriyorsun Seni gönül aynamda görebiliyorsam, ayrılıktan yurtsamadan laf etmenin anlamı yok Ayrılık pekiştiriyor sevdamızı sen orada benim için yaşıyorsun, ben burada senin için yaşıyorum
Mesafelerin aşkı çoğalttığını senden öğrendim ben Sevda üstüne ne biliyorsam sen öğrettin ruhlarımız birlikte yürürken keşfettik aşkın bütün girdaplarını ben hafıza sen tutup kaldırdın ;özleyince ayrılığın daha bir koyusuyla tanıştırdın beni Ayrılıklar içinde buluşmayı, uzağı yakın etmeyi ve böylece daha çok, daha fazla sevmeyi öğrendim Ve anladım, insan kendi başına sürüklüyor aşkı, kendi ellerinde taşıyor bir kor gibi Bir gün aşkın ellerimizde kor keseceğini, bıraktık mı yanacağımızı; taşıdıkça, çoğalttıkça daha koyusuna ereceğimizi sen söylemiştin Derhal yanan kavrulan ellerimiz yok, yüreğimiz Kavruldukça aşka olan inancımız artıyor Tek başımıza,şerefli ve müthiş bir coşkuyla arıyoruz birbirimizi, yani aşkı
Sana adaletsizlik etmemeliyim Ayrılık acılarından bende yakınıyorum Bir bilsen olmadık işlere vuruyorum kendimi Amaçsız avuntular icad ediyorum kendime Şaşırıyorum, ben mi gurbetteyim, sen mi sıladasın? Yurtsayan, mevsimleri uzak seyreden hangimiz? Bir arş hatırası bulmak için geceleri bekliyorum Senin gecelerin dostu olduğunu,defalarca güneşi çağırdığını biliyorum Seni orada ne orası yanı başımda, her gördüğüm ve dokunduğum nesnede, okuduğum her şiirde, dinlediğim her şarkıda görmesem; seninle yaşamasam gündüzü ve geceyi
Günleri ucu ucuna ekleyemezdim, gecenin sonunu getiremezdim Abes bir çerçevede gibi yararsız kalırdı yaşamım
Biliyorum ancak ruhumun yarısı sende yaşıyor; seninle acılar çekiliyor, seninle sınırsız düşler kuruyorum Gittiğin denizler her tarafında benide sürüklüyorsun Acıların içinde damıtıyoruz yaşam ışığını Aşk acı çekmekse paylaşıyor onu ruhlarımız Paylaşıyoruz paylaşmasınıda, ben hep sana adaletsizlik ettiğimi düşünüyorum Sen hasını yaşıyorsun acının bense gölgesini
Kapıları daima sen açıyorsun hep sen göğüslüyorsun fırtınaları En büyük şarkıları her zaman sen söylüyorsun Ben seni izliyorum yalnız, gönlümün aynasına düşeni yaşıyorum
Ayrılık acılarından daha çok sana yetişememenin, bütün olarak sen olamamanın acısını yaşıyorum
Daüssıladan, yurtsamamaktan laf açıyorsun, sözlerin kurşun gibi işliyor içime, aşkı elinde bir kor gibi taşıyanların sılası, sevdalıların yüreğinden başka neresiydi?Özlediğin aradığın ve bulamadığın benim gönlümün ateşi olmalı Ana hazan ana karanlık benim gönlümde Orada sana yetecek, seni acılar önünde diri kılacak coşkuyu, tutkuyu ve bağlılığı bulamıyorsun Yoksa ayrılığın mesafelerin aramızdaki kara gecelerin ne önemi var?
Yüreğimin bütün darlığına rağmen ruhumun bir yarısının sende olduğunu bilmeni isterim Beni yaşama bağlayanın sen olduğunu ve aşkı bir kor gibi elimde taşıdığımı Sıla benim sıla sensin sıla gönlümüzün aynası Orada seyrediyoruz birbirimizi Gecenin önemi yok, umudumuzun ışığı yeter bize Seni seviyorum *