Unutmanın Acısı Unultulmanın Sancısı

Secimi oylesine zor, oylesine ic acıtıcı bir soru ki

Unutmak mı – Unutulmak mı ?
Bırakıp Gitmek mi – Geride Kalan Olmak mı ?

Hangisi daha acı, hangisi kalbinizde onulmaz yaralar bırakıyor, hangisinde goz yaşlarınıza engel olamıyorsunuz ? Hangisini kabullenmekde daha zorluk cekiyorsunuz ? Hic duşundunuz mu ? Ya da hayatınızda birebir hangisini secmek zorunda bırakıldınız ? Lutfen dikkat! Secmek değil, secmek zorunda bırakılmak; bir anlamda mecbur kalmak

UNUTMAK;
Unutulabilmeyi denemek Bu yoğun duyguyu kendi ic sancılarınızda yaşarsınız; cabalarınız bazen dumduz bir duvara tırmanmaya benzer Tırmanmak icin delice bir caba ve guc harcarsınız, ama her hareketinizde aşağıya daha cok kayar ve eski başlangıc noktanıza gelirsiniz Her yeni adımda icinizdeki karamsarlık daha da buyur, başaramayacağınıza olan inancınız ise artar Dayanma sınırlarınız alabildiğine gerilir

UNUTULMAK;
Bir anlamda yok sayılarak harcanmak Cok mu acımasız bir tarif oldu ? Ama kalbiniz oyle derinden yaralanmıştır kiSanki bir bıcak kalbinize saplanmış, sizin her hareketinizle hareket ederek derinlere daha derinlere işlemektedir Onu, sizi terk edip giden vefasızı her hatırladığınızda; karşılaştığınız ana, onun icin yaptıklarınıza, harcadığınız zamana, verdiğiniz emeklere acırsınız Her şeyinizi cekinmeden paylaştığınız kişi tarafından unutulmak o denli koyar ki size ve duygularınıza; en iyi ilacın aslında onu unutmak olduğunu bile unutuverirsiniz

Unutmak, bir anlamda kendi seciminiz, kendi ic sesinizdir O nedenle mucadeleyi kendi icinizde kendi lehinize cevirmek daha kolaydır Bu arada karşınızdaki kişinin unutulmak duygusu ile karşı karşıya geldiğini ve cok acı cektiğini duşunemezsiniz bile; cunku odak noktanız kendinizsinizdir
Ama unutulmak bir anlamda yaptırımdır Siz hala en guzel şekliyle yaşarken birdenbire sizden unutmanız istenir Oyle ki sudan cıkmış balık gibi hissedersiniz kendinizi Nefes almaya calışır, bocalar her şeyin bittiğine inanırsınız Tek kurtuluşunuzun suya tekrar geri donmek olduğu ise aklınıza ne yazık ki en son gelir
Unutmak zordur, kalbinize yer eden duyguları sokup atabilmek, hemde her şeyiyleUnutulmak daha da zordur Size karşı yapılmış bu hareketi icinize sindirmeniz, hazmedebilmenizkolay gelebilir mi size? Hemde tum yaşananlara rağmen Asla! Hak etmediğinizi soylersiniz kendinize defalarca Bir anlam veremezsiniz olan bitene Tum cesaretinizle, gururunuzu bir yana bırakıp, ondan tek bir şans daha istersiniz unutulmamak adına Karşı cephede her şeyin bittiğini anlamak da oyle zorlanırsınız ki, bunun icin belki de en acı sozleri işitmeniz gerekir yeniden Kalbiniz daha bir parcalanır, o son umut kırıntısını da kaybettikten sonra Her şeyden elinizi, eteğinizi cekersiniz Yaşam artık size oyle anlamsız gelir ki Taa ki, ic sesinizle barışıp, unutmaya karar verene değin Ondan sonrası yine zordur ama en azından artık hesaplaşmanız sadece kendinizledir

Her ne olursa olsun, her iki duygunun da taşınması, kabullenilmesi oldukca ağırdır, acı verir ve bir bıcak gibi kesip atmadıkca huzura kavuşmanız olanaksız gibidir adeta; kurtuluşunuz sırasında cok darbe alıp, derinden yaralansanız ve kabuk bağlayan yerleriniz yeniden kanamaya başlasa bile


Alıntı