utanıyorum(alıntıdır) Geçen hafta oğlumun kreşinin sene sonu balosu vardı Oğlum davet esnasında aniden ağlamaya başladı ve yarıda bırakıp sahneden ayrıldı O anda; neden böyle oldu, bir sürü hazırlık yapıldı, daima bu hatıra bekledik diye düşünüp çok üzüldüm Biz bu konuşmaları yaparken yanımızdan geçen ambulans ve durum yeri tahlil arabasını görmüş, fakat üstünde çok fazla durmamıştım Ertesi gün öğrendim ama; yakınımızdaki bir öğretmenin diğer kreşe dışarı giden 4 yaşındaki ufak yavrusu, geri geri giden servis aracının aşağıda kalıp hayatını kaybetmiş böylece olağandışı, kendini düşünen, utanmış, kötü hissettim oysa kendimi Ben neye üzüldüm dün akşam, O'nun yüreği neyle dağlandı diye Üzüldüğüm konudan utandım Bu acıya nasıl dayanır insan? Yaşam ne değin da zalim ve ne dek da saçma konularla üzülüp süre kaybediyoruz fiilen