Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
iltasyazilim
FD Üye
Jüpiterin kendi yerçekiminin oluşturduğu basınç, bir nükleer patlama başlatacak kadar geniş olmasa da, gezegen oluştuğunda açığa çıkan korkunç bir hararet doğurmuştur Günümüzde, yani oluşumundan 4,6 milyar sene sonraları dahi, Jüpiter halen, Güneşten aldığı ışınımların 2 katı ışınım yayar
Daha erken bir dönemde, Jüpiterin çevresinde uydular oluştuğunda, gezegenin yaydığı ısınım, epey daha çok olduğundan, oluşan uydular, Jüpitere oranla daha kayaçlı bir yapıda ve epey daha çok buzulludur Bu süreç Galileo Galilei tarafından bir6bir0da gözlemlenen ve Galileo ayları adı verilen dört büyük uyduda daha belirgindir Uyduların düzenli dairesel ekvator yörüngeleri, gezegeni çevreleyen ufak parçacıklar bulutundan oluştuklarını düşündürmektedir
Galilei aylarının yanı dizi, Jüpiterin bir0 2 uydusu ve birçok halkası bulunur İonun yörüngesi içindeki en büyük uydu olan Amaltheanın düzenli bir biçimi yoktur; uzunluğu yaklaşık 265 km, genişliği bir50 kmdir Yüzeyi karanlık ve al renktedir; Jüpiterin magnetosferinin güç yüklü parçacıklarının devamlı bombardımanı altındadır Voyager bir, gezegenin yüzeyi birlikte Amalthea arasında orta noktada ince bir halka görüntülemiştir (bir979) Gezegenin sağında, parlak halkadan aşağı doğru uzanan soluk bir halkanın varlığı da saptanmıştır Bu soluk halka, parlak halkanın tersine, ekvator düzleminden öteye uzanarak, gezegeni çevreleyen bir parçacık bulutu oluşturur
Jüpiterin halkalarının yoğunluğu son aşama düşüktür Halkalarda mekan alan parçacıkların büyüklüğü, ışığın dalga boyunun büyüklüğüyle orantılı, yani sadece birkaç mikrondur Bu boyuttaki parçacıklar, birbirini Jüpiterin içinde bir sarmal haline getiren elektromagnetik tesirler altındadır Parlak halka epey değişik boyutlarda parçacıklar içerir; bunların arasında Voyagerın dış halkanın yakınında belirlediği 2 uydu da yeralır Voyager buna ilave olarak, Amalthea ve İonun yörüngeleri arasında bir farklı ufak uydunun varlığını saptamıştır
Jüpiterin sekiz dış uydusu, ufak boyutlu, karanlık cisimlerdir ve büyük ölçüde Trojan göktaşlarını andırırlar Jüpiterden 2 değişik uzaklıkta mekan almaları veya öbür dört dış uydunun hareketiyle ters yönlü (Jüpiterin yörünge dönüşünün ters yönünde) devinim etmeleri konusunda doyurucu bir açıklama getirilememiştir
alıntı
Daha erken bir dönemde, Jüpiterin çevresinde uydular oluştuğunda, gezegenin yaydığı ısınım, epey daha çok olduğundan, oluşan uydular, Jüpitere oranla daha kayaçlı bir yapıda ve epey daha çok buzulludur Bu süreç Galileo Galilei tarafından bir6bir0da gözlemlenen ve Galileo ayları adı verilen dört büyük uyduda daha belirgindir Uyduların düzenli dairesel ekvator yörüngeleri, gezegeni çevreleyen ufak parçacıklar bulutundan oluştuklarını düşündürmektedir
Galilei aylarının yanı dizi, Jüpiterin bir0 2 uydusu ve birçok halkası bulunur İonun yörüngesi içindeki en büyük uydu olan Amaltheanın düzenli bir biçimi yoktur; uzunluğu yaklaşık 265 km, genişliği bir50 kmdir Yüzeyi karanlık ve al renktedir; Jüpiterin magnetosferinin güç yüklü parçacıklarının devamlı bombardımanı altındadır Voyager bir, gezegenin yüzeyi birlikte Amalthea arasında orta noktada ince bir halka görüntülemiştir (bir979) Gezegenin sağında, parlak halkadan aşağı doğru uzanan soluk bir halkanın varlığı da saptanmıştır Bu soluk halka, parlak halkanın tersine, ekvator düzleminden öteye uzanarak, gezegeni çevreleyen bir parçacık bulutu oluşturur
Jüpiterin halkalarının yoğunluğu son aşama düşüktür Halkalarda mekan alan parçacıkların büyüklüğü, ışığın dalga boyunun büyüklüğüyle orantılı, yani sadece birkaç mikrondur Bu boyuttaki parçacıklar, birbirini Jüpiterin içinde bir sarmal haline getiren elektromagnetik tesirler altındadır Parlak halka epey değişik boyutlarda parçacıklar içerir; bunların arasında Voyagerın dış halkanın yakınında belirlediği 2 uydu da yeralır Voyager buna ilave olarak, Amalthea ve İonun yörüngeleri arasında bir farklı ufak uydunun varlığını saptamıştır
Jüpiterin sekiz dış uydusu, ufak boyutlu, karanlık cisimlerdir ve büyük ölçüde Trojan göktaşlarını andırırlar Jüpiterden 2 değişik uzaklıkta mekan almaları veya öbür dört dış uydunun hareketiyle ters yönlü (Jüpiterin yörünge dönüşünün ters yönünde) devinim etmeleri konusunda doyurucu bir açıklama getirilememiştir
alıntı
