Uykularımı da almış, götürmüşsün

Uykularımı da almış, götürmüşsün Bahar rüzgarları, alıp götürmüşler seni benden Sen de herşeyimi Geceleri bıraktın bana Karanlık ve ıslak odamda Seni düşündüğüm Geceleri ve hüzünleri Her günüm aynı artık Sensiz Gün bile doğmaz oldu odama Sensiz abes odalara bakamaz oldum Bütün pencereler kapalı Tüm perdeler çekik Biri hariç; Yalnızca bir perde Benim gibi bu nemli odalarda unuttuğun Papatyaların Onların perdeleri defalarca açık Meleğim Hiç aksatmadan, Her sabah suluyorum onları, Gözyaşlarımla Ama onlar da soluyorlar Benim gibi Sensiz Her gün senin umudunla Karşılıyorum güneşi Ve bekliyorum Olur Ya geri gelirsin papatyaları almaya Gel artık Prensesim; Hepsi solmadan Sonradan resmine bakıyorum Bana hiç vermediğin Sana aldığım, Abes gümüş çerçevede olmayan resmine Son kalan papatyaların önünde duran, Manâsız çerçeveye bakıyorum soluksuz, Uzunca Ve gece Bana bıraktığın, Gözyaşları ve hüzünle, Sensizliğimle beslenen Uzun gece Uykularımı da almış, götürmüşsün Rüyalarımı, Hayallerimi HAYALİNİ! Sana her tarafta sarılmak rüyalarımda Yüzünü yeniden görebilmek, Sıcaklığını hissetmek Avuntularım dahi kalmadı Bundan Böyle uyku tutmaz oldu gözümü Benim için de uyu sen Kapat gözlerini bensizliğe Ve aç rüyalarında bana Daima anlattığım masallardaki gibi Prensesim ol baştan! Sabah olup da uyandığında Eğer fakat kalmışsam hatırında Ve eğer fakat merak edersen ne yaptığımı Her, gün ağırdığında yaptığım gibi Papatyaları suluyorumdur Meleğim! alinti