üzüntüler için düğüm attım hayata!

üzüntüler için düğüm attım hayata! Düğüm attım hayata; üzüntüler için düğüm attım, sevinçler için boncuklar koydum, renkler düşledim, renkler dizdim Hayatımın dönemeçlerini boncuklarla işte böyle işledim Tezgahın yanındayım bir kolye beğendim ve satın almak istedim Tezgahın başındanki hanımefendi birine seslendi: Betül gel tasarladığın kolyeyi alacak olan kişiyle özel konuşmak istdiğini söylemiştin, bak kolyeni satın edinmek isteyen bir birey vardedi Betül adında bir bayan yanıma yaklaştı, bu kolye çok özel unutma, ellerimle yaptım fazla uzun süre bekledim bu kolyeyi tamamlamak için benimle gittiğim bütün ülkeleri gezdi Ruhmu verdim ona, hüzünlerimi ekledimdedi Elimi tuttu ve devam etti, sen fazla özelsin çünkü bu kolyeyi alıyorsundedi Gözleri dolu batmış oldu, bunu her takışında üzüntülerin peşinde mutlakla mutluluklar geleceğini harıla oradaki her bir ilmekte, her bir boncukta saklı duran hayat var bunu hiç unutmadedi Şaşırıp kaldım, yutkundum, paradan laf bile etmiyordu, yalnızca yalnızca yanaklarından süzülen gözyaşlarıyla ellerimi tutarak unutma bu kolye ve sen fazla özelsinizdiye ekledi Kolyeyi avuçlarımın içerisine bırakırken ona veda etti ve yanaklarından süzülen yaşlarla tezgahın diğer ucuna gitti Olduğum yerde kalakalmıştım boğazım düğüm düğüm oldu, yarı bir rüyaydı ya da bir işaretti bu Çünkü, o gün artık hayatımın düğüm düğüm olduğunu ve içinden çıkamayacağımı düşünüyordum Bu kolye işte böyle bir günde avuçlarımmın içerisine bırakıldı Şimdi masamın üstünde duruyor kolyem, bana umutları anlatıyor, bana hayatı Unutmadan söyleyeyim kolyeyi aldığım Betül Hanım bir ressammış ve şunu da söylemeden geçemeyeceğim böyle incelikli, rüya gibi hoş bir kolye ama böyle güzel ellerden çıkabilir Umutları hiç kaybetmememiz dileğiyle