вιя тυтαм ‘уαLηızLıк’ кαdαя αşιη

вιя тυтαм ‘уαLηızLıк’ кαdαя αşιη вιя тυтαм ‘уαLηızLıк’ кαdαя αşιηαуıм уσкLυğυηα… Susayım dinle Bugünde yaşa(ya)masam öl(E)mem Sevdanın hükmü kesildi Aşkın bozgununda kalp Umutlarım babasız İnleyen gözlerimden Kanlı yaşlar akıtıyor hasretin İçime firak dokunuşunla Tek celsede sustur beni Cenazemin son gözyaşı da düşsün geceye Sana en büyük mağlubiyetimi sakladım Cümbür Cemaat kendi uçurumunu sever ya! Gecenin gözlerine aks çekmiş kalemimle B(s)eni mısralarda öldür bu gece Konuştur kalemimi Mısraları Savururken yüreğime Bilmez kimseler Her kelimesinde aşk yazdığını Bir umuda tabi bundan böyle pamuk ipliği yaşam Bir umut ki adı konmamış Rüzgârın gamından bir ürperti sızıyor Başucumda sayıklıyor sevda Düşümden ince ince kan sızıyor Kursağımda tamamlanmamış küfürler Diz çöküp ölüm mavisinin önünde Insafsız gecelerin kulağına Sensizliğimi fısıldıyorum Vefat işçisi haykırıyor artık adımı Hoşça kal teni ihanet kokan sevgili Seni bende yaşatabilmek için Son kez ödüyorum bedelini Mirastır artık gecelerim sana Kefenini yırtmış karanlıklarda İntihar ederken sevda Bir şair seslenişinde kesilecek gece Sus ölüm Şair ölür Süre ölür Aşk ölür