Veda Haccı İle İlgili Şiir

Veda Haccı Şiir


Veda Haccı

Gadiri hum denilen bir yerde Bayram

Yuz binler Ali'ye kalmıştı hayran

Kabede doğmuştu o mubarek can

Makamı verildi veda haccında



Ne cileler cekti yirmi uc sene

Puta tapanları getirdi dine

Hamzayla bedirde dağlanan sine

Sevince boğuldu veda haccında



Ayetler okundu dinledi herkes

Tebrik ediyordu Ali'yi bir ses

Yuce Peygamberde tukenen nefes

Ali'ye verildi veda haccın da



Allah ayetinde oyle buyurmuş

Veli tayin etmiş nurla yoğurmuş

Arş'ı eladaki melekler duymuş

Nimet tamamlandı veda haccında



Babur, bilir misin veli secildi

Allah'ın emriyle, Ali secildi

Bu nurlu yolculuk boyle gecildi

Resul mutluydu veda haccında

ABNAİR


(Gul (asm) Destanı:11) Veda Haccı

Hicret Onuncu Yılda: Gul Nebi karar verdi;
“Hac icin hazırlanın diye talimat verdi

Medine dışına da gonderildi haberler,
Pek cok kişi toplandı, binler, hatta on binler

Bu davete koşarak kırk bin kişi toplandı
Yola cıktı kafile, heyecanlar şahlandı

İhrama girilerek yola devam edildi,
“Lebbeyk nidalarıyla yerler gokler inledi

Kabei Muazzama on gun sonra gorundu,
Arafata gectiler, hac da beşinci gundu:

Yuz yirmi dort bin kişi orada toplanmıştı,
Veda Hutbesi sonu herkesle vedalaştı

O gun sona ermeden Ona bir ayet indi:
“Bu gun ikmal eyledim sizin icin bu dini,

“Uzerinize olan nimetim tamamladım,
Din olarak İslamı vermekle razı oldum

Onuncu gunde veda tavafını yaparak,
Hemen yola koyuldu etrafa nur sacarak

(27 Aralık 2003 – İzmir)


Ali Oskan

VEDA HACCI

Donmeye başlayalı zaman dedikleri cark;
Gokyuzu ve yeryuzu, şimal, cenup, garp ve şark,
Gormedi, gormeyecek o soz mucizesini
Batan bir guneş rengi halelemiş sesini,
Allah Resulu yuz bin sahabiye hitapta
Cizgi cizgi toplamlar İslam buyuk hisapta
En derin sır: Zamanın bir vazifesi vardı
Ve: Zaman done done cıktığı yere vardı
Demek ki, o dem, gaye noktasında kainat;
Gaye, imanda İslam ve insanlıkta o Zat!
Ve ust uste olculer, hikmetler, şimşek şimşek:
Size Kuran emanet, artık ne şuphe, ne şek!
Başınıza bir vahşi gecse, burnu halkalı;
Layıksa, işi haksa, emrine bağlanmalı!
Ne Arap var, ne acem, olan yalnız insandır!
Hangi fark ara yerde, insan ki topraktandır?
Meydanda guzel, cirkin, kar etmez başka yorum!
Kotu diye ne varsa, hepsini ciğniyorum!
Cifte kutup; emirler, yasaklar, farz ve haram
En ustteki taşa dek kurulu şanlı ehram
Devrimci, gorsun neymiş, ne değilmiş inkılap!
Biri ufukta saray, oburu kumda serap
O geldi, kan sarhoşu Arap ceylana dondu
Gunubirlik teselli, uctu, yalana dondu
O, her kum tanesine kubbe doğurtan nefes
O, bir ses, bir ses, olum perdesini delen ses
Allah Resulu, Kusva isimli devesinde,
Batan bir guneş rengi, eriten şivesinde,
Aynı canakta, yerle goğu calkalıyorlar
Dinde kemal noktası Onu halkalıyorlar:
Bildirdim mi? Bildirdin! Şahit ol yuce Rabbim!
Bildirsin bilmeyene, haber, her sahabim!
Duşundu sahabiler, en başta Ebubekir;
Bu kemalden bir zeval manası tutse zahir
Ayet indi: İslamı sectim ve tamamladım!
Oyleyse, kalan omur Resule birkac adım
Anladı Ebubekir, gozleri dolu dolu;
Suzdu; batan bir guneş rengiyle giden yolu