Verba volant, scripta manent ! (latince: sözler uçar gider, yazılar kalıcıdır.)

Günümüzde muhabere ve dökümantasyon (belgeleme) her meydanda olduğu üzere tıp yerinde da hem çok değerli hem de vazgeçilmezdir. Hasta ve tabip münasebetinin sağlıklı başlayıp devam etmesi ve tedavi sürecinin makul biçimde sürdürülerek sonuçlanması aslında hasta ve doktor arasındaki muhaberenin gerçek kurulmasına bağlıdır. Poliklinik ortamında yahut kişisel muayenehane koşullarında doktor tarafından kabul edilen hastalar hikaye, fizik muayene sonrasında tanının oluşturulması hedefiyle çeşitli tetkikler istenerek değerlendirilirler. Sonuç olarak hekim tarafından tanı konulur, tıbbi yahut cerrahi tedavi önerisi hastaya iletilerek süreç ilerler. Hasta ayaktan yahut hastane koşullarında gerekli olan, makul görülen ve tabiki hasta tarafından onaylanan sistemle tedavi edilerek taburcu edilir.

Buraya kadar tanım edilen süreç herkes tarafından kolay kolay anlaşılır ve kabul edilir. Takdir edersiniz ki hasta ve hasta yakınları tek bir tabibin görüşlerini ve tedavi teklifini kâfi bulmayabilirler. İşte bu aşamada çeşitli ve bazen çok sayıda ve çoğunlukla da değişik branşlarda tabip ziyaretleri başlar. Bu ziyaretler sırasında hasta ve yakınları çeşitli ek testler yaptırırlar ve başvurdukları hekimden tavsiyeler ve tedavi teklifleri alırlar. Birden fazla devir almadıkları tek şey o tabibin hasta ve illetiyle ilgili yazılı klinik görüşüdür. Bu, tıbbi camiada “epikriz” olarak isimlendirilir. Birden fazla vakit epikrizin yalnızca hastanede yatıp, tedavi olarak çıkan hastalara verildiği üzere yanlış bir kanı hakim olmaktadır ancak her doktor hastayı poliklinik ve muayenehanede gördükten sonra klinik görüşünü ve mümkünse tetkikleri ve sonuçlarını özetleyen bir belgeyi kolay kolay düzenleyebilir. Yazılı olarak alınan her doküman hasta ve yakınlarına hem karar verme aşamasında hem de bir sonraki tabip müracaatında devir kazanma açısından büyük yarar sağlayacaktır. Bunun dışında birden fazla kimsenin bilmediği gerçek tabipler ve hastalar arasındaki evraklar hukuku borçlar kanununa nazaran düzenlenmektedir. Yani alınan epikrizler esasında hem tabibi hem de hastayı koruyacak yasal dokümanlardır.

Evet epikriz alınmazsa ne olur ? Bunun yanıtı sıradaki doktorun hasta ve yakınlarından bir evvelki aşamada hastaya “x” hekimi tarafından yapılmış olan testlerin ve önerilen tedavilerin “Bize şu ameliyatı önermişti.” "Karaciğerimde yara varmış." “Ciğerimde su olduğu söylendi.” Ameliyat olmazsam öleceğim söylendi.” “Benim hastalığımın ne olduğu bilinemezmiş.” "Bu hastalık yalnızca üniversite hastanesinde çözülebilirmiş." “Hastalık karnım açıldıktan sonra ayan olacakmış.” Karaciğerim çürümüş.” "Benim araştırma hastanesine gitmem gerekiyormuş." "Karaciğer nakli olmazsam ölürmüşüm." "Karaciğerdeki kistim patlarsa ölceğim söylendi."….vs formunda uzayıp giden tıbbi haberi olmayan gelgelelim çaresizlik içinde kendisine “halk ağzıyla” anlatılmış ve aslında hiçbir meal söz etmeyen cümlelerin size aktarılmasıyla sonuçlanır. Ve bu aslında ilgili hasta için altın kıymetinde olan devrin kaybedilmesine, ortada mutsuz ve kaygı içinde dolaşan insan kümesinin nüfusunun artmasına hizmet eder.

Hasta doktor muhaberesi ne kadar başarılı olursa olsun bunun kesinlikle klinik hikaye ve ayrıntıları içeren epikriz evrakı ile taçlandırılması gerekir.

Epikriz evrakını her doktor görüşmesinden yahut size uygulanan tedavi sonrasında imzalı bir biçimde talep ediniz.

Aksi halde çok eski bir Roma atasözü “Sözler uçar masraf, metinler kalıcıdır.” tekerrür edecektir.

Sağlıklı Günler Dilerim.

Doç.Dr.Cem İBİŞ