vincent van gogh kimdir hayatı eserleri

vincent van gogh kimdir hayatı eserleri

Vincent Van Gogh, bir papazın oğlu olarak 1853 yılında Hollanda ’nın guneyinde bir koyde dunya ’ya geldi 19yuzyılın yazgısı en trajik sanatcılarından biri olan Van Gogh, icinde surekli bunaltılar yaşar ve hicbir işe yaramadığına olan inancı, bir şeyler yapma, bir cıkış bulma isteğidir bunaltılarının nedeni Acı ceker, mutsuzdur, huzursuzdur ve yalnızdır ama resimleriyle neşe ve sevinc uyandırmak istemiş, acıları sevince, huzunleri neşeye ve yalnızlığı birlikteliğe dondurmeye calışmıştır

İnsanların yalnızlık, huzun ve acı icindeki hallerinden etkilenip bunları da resimlerinde yansıtmıştır Acı cekenlere ilgi duymuştur; icinde yaşadığı dunyada kendisini uyumsuz hisseden butun melankolikler gibi Mutsuz olması yalnızlığındandır Hicbir zaman hicbir şeyi başaramayacağına olan inancı, kendisinden kuşku duyması, trajik yazgısı, yaşamına son vermesidir onu melankolik yapan

Dunyada kendisini alcalmış, sevgilerden uzaklaşmış gormuştur Van Gogh Yararsızlığının kendi elinde olmadığını, yazgının cizdiği olaylar dizisi sonucu bir kafese tıkıldığını, bir şeyler yapmak istediğini ama bunun yolunu bulamadığını yazar Theo ’ya mektuplarında Daha sonra yapacağı işi bulmuş ve kendini tamamıyla ona adamıştır buyuk bir coşkuyla

“Acı duymak gulmekten iyidir, zira acı insanın yureğini arıtır İnsanları diri diri gomercesine kilitleyip cevrelerinde duvarlar orenin ne olduğu bilinmez ama yine de bir takım duvarların, tel orgulerin, demir parmaklıkların varlığı hissedilir Butun bunlar bir kuruntu, bir hayal midir? Sanmıyorum Ve insan kendi kendine sorar; Tanrım bu uzun sureli mi, temelli ve herkes icin gecerli olan bir ebediyet midir?

İlk donem karakalem calışmalarında maden işcilerini, koyluleri ele almış, patates yığınları, dokuma tezgahı gibi konuları işlemiş bir yandan da kasvetli gokler ve koyu renklerle ic karartıcı manzaralar resmetmiştir Patates Yiyenler tablosu bu kasvetli ve ic karartıcı donemini simgeler ( Vincent Van Gogh Museum, Amsterdam) 1885 tarihli resimde ic mekanda gunluk yaşam konu edinilmiştir İşciler kendi ektikleri patatesleri paylaşarak yerken gosterilmişlerdir Tek ışık kaynağı yukarıdan sarkan bir lambadır Lambanın ışığı patatesleri aydınlatır Resmin genelinde aynı renk ve tonlar hakimdir Yeşilin ve kahverenginin koyu tonları Patatesin tozlu rengini elde etmeye calışıyordu Butun resme hakim olan renk yabani patates rengiydi Resmin kasvetli ve karanlık gorunumu ve insanların yuzleri, yoksulluğu melankolik bir atmosfer yaratıyor Bu tur insanları gozlemleyen Van Gogh da yoksulluğun ne demek olduğunu biliyordu Bu donemlerde kardeşine yazdığı bir mektupta Boyle devam ederse hedefime varamayacağım Bu kadar uzun zaman ac kalmasaydım bunyem daha kuvvetli olurdu Fakat her seferinde daha az calışmak ya da ac kalmak şıklarından birini secmem gerektiğinde ben hep ac kalmayı tercih ettim Bir insan buna nasıl dayanabilir? Aclığın etkisini resimlerimde oylesine gorebiliyorum ki geleceğim icin kaygılanıyorum

1882 tarihli Huzun adlı taşbaskısında oturan cıplak bir kadın tasvir edilmiştir (Vincent Van Gogh Museum, Amsterdam) Kadının başı dizine doğru eğilmiştir ve kolları arasında kalmıştır Koyu renk uzun sacları cıplak sırtından aşağıya dokulmektedir Saclar ten rengiyle kontrast oluşturur Figurun dış hatları belirginleştirilmiştir Kolları arasında kalan yuzu gorulmez ama buyuk ihtimalle ağlamaktadır ya da uzgun bir ifade icindedir Tek başına bırakılmış, caresiz bir durumu vardır Kederleriyle birlikte yapayalnızdır, itilmiştir Kederin dokunaklı bir ifadesine tanık oluyoruz Buradaki kadın Van Gogh ’un birlikte yaşadığı alkolik, gebe ve fahişe Sien ’dir Bu resmin bir de karakalemle yapılmış deseni vardır

Van Gogh ’un 1890 yılında Sonsuzluğun Eşiğinde – 1890 adlı resminde de yine kederler icindeki bir insanın tasviri vardır (Rijksmuseum Kroller Muller, Otterlo ) Resimde sandalye uzerinde oturan mavi pantolon ve gomlekli yaşlı bir adamın derin acısı yansıtılmıştır Yaşlı adam yumruk yaptığı elleriyle yuzunu kapamış, dirseklerini bacaklarının uzerine dayamış ve one doğru eğilmiştir Gozleri ve yuzu gorunmuyor ama o da ağlamaklı ve yıkılmış bir durumdadır Yine aynı yıl yaptığı Doktor Gachet ’in Portresi 1890 adlı resimde de masaya dirseğini dayamış oturan bir adam gorulur (Musee du Jeu de Pavme,Paris) Beyaz kasketli figurun yumruğu yanağında be başını destekler Duşunceli ve kederli gorunumlu Doktor Gachet ’in kendisine sinirli olduğu kadar hasta gorunduğunu de belirtir Van Gogh Figurun yuzunde melankoli, huzun, caresizlik ve umutsuzluk hakimdir Bu huzun resmin her yanına yayılır Butun renkler ve cizgiler bu melankolik atmosfere uyar Figurun cizgileri kasvetli gorunumu izler ve bu duygusal ruh halini acığa vurur Uzerindeki lacivert ceket ve arka planın koyu mavi rengi ve yuzun solgunluğu ifadeyi guclendirir

van Gogh resimde kendini yaşamdan koparıp alacak yolu arıyordu Coşkusunu, icinde kopan fırtınaları, huzunleri, aşırı hislerini portrelerine yansıtan ikinci bir ressam daha yoktur Kendisiyle surekli hesaplaşan, bir turlu emin olamayan, bir başkasının eline bakmaktan dolayı surekli ezik ve hassas olan ama gittiği, inandığı yoldan vazgecmeyen, cevresindekiler tarafından anlaşılamamış bir Van Gogh Acılarıyla, mutsuzluğuyla, huzursuzluğuyla, arayışları, hırsı, coşkusu, sonsuz yalnızlığı, sevgiye aclığı, yoksulluğu, yaptığına duyduğu saygı, kısa yaşantısına sığdırdığı onca yapıtı, erkek kardeşi Theo ’ya yazdığı mektuplar, hastalığı, krizleri, bir tas corba ile boya tupu arasındaki secimleri onu Van Gogh yapanlar “Coğu zaman 30 yaşında olduğuma inanamıyorum Cok daha yaşlı hissediyorum kendimi En cok beni tanıyanların coğunun bana ‘rante ’ gozuyle baktıklarını duşunduğumde ve bazı şeyler değişmezse belki de haklı cıkacaklarına inandığımda icim kararıyor, sanki bu şimdiden gercekleşmişcesine bir umutsuzluğa kapılıyorum