Ya Rab Bu Uğursuz Gecenin Yok Mu Sabahı?
İcimizdeki beyinsizlerin işledikleri yuzunden, bizi helak eder misin, Allah ’ım?
(A ’raf Suresi 155 Ayetin bir kısmı)
Ya Rab, bu uğursuz gecenin yok mu sabahı?
Mahşerde mi bicarelerin, yoksa felahı!
NUr istiyoruz Sen bize yangın veriyorsun!
diyoruz Boğmaya kan gonderiyorsun!
Esmezse eğer bir ezeli nefha, yakında,
Ya Rab, o cehennemle bu tUfan arasında,
Toprak kesilip, kum kesilip Alemi İslam;
Hep fışkıracak yerlerin altındaki esnam!
Bizar edecek, korkuyorum, Ceddi Huseyn'i,
En sonra, salib ormanı gormek Harameyn'i!
Bin uc yuz otuz beş senedir, arzı Hicaz'ın
Ateşli muhitindeki sUzişli niyazın
Emvaci hurUşaver olurken melekUta?
Sonsun de, İlahi, şu yanan meş'ali vahdet,
Teslis ile coksun mu butun aleme zulmet?
Uc yuz bu kadar milyonu canlandıran iman
Olsun mu beş on sersemin ilhadına kurban?
Enfası habisiyle beş on rUhu leimin,
Solsun mu o parlak yuzu Kur'anı Hakim'in?
İslam ayak altında surunsun mu nihayet?
Ya Rab, bu ne husrandır, İlahi, bu ne zillet?
MazlUmu nedir ezmede, ezdirmede mana?
Zalimleri adlin, hani oldurmedi hala!
Cani geziyor dipdiri Can vermede masUm!
Suc başkasınındır da nicin başkası muhkUm?
La yus'ele binlerce sual olmasa du kurban;
İnsan bu muammalara dehşetle nigehban!
Eyvah! Beş on kafirin imanına kandık;
Bir uykuya daldık ki: cehennemde uyandık!
Madam ki, ey adli İlahi yakacaktın
Yaksaydın a mel'unları Tuttun bizi yaktın!
Kufrun o sefil elleri ayatını sildi:
Binlerce cevami' yıkılıp hake serildi!
Kalmışsa eğer bir iki mabed, o da murted:
Goğsundeki hac, kufrune fetvayı mueyyed!
Dul kaldı kadınlar, babasız kaldı cocuklar,
Bir giryede bin ailenin matemi cağlar!
En kanlı senaatle kovulmuş vatanından,
Milyonla hayatın yureğinden gidiyor kan!
İslam'ı elinden tutacak, kaldıracak yok
Nahak yere feryad ediyor: acize hak yok!
Yetmez mi musab olduğumuz bunca devahi?
Ağzım kurusun Yok musun ey adli İlahi!
Mehmet Akif Ersoy
İcimizdeki beyinsizlerin işledikleri yuzunden, bizi helak eder misin, Allah ’ım?
(A ’raf Suresi 155 Ayetin bir kısmı)
Ya Rab, bu uğursuz gecenin yok mu sabahı?
Mahşerde mi bicarelerin, yoksa felahı!
NUr istiyoruz Sen bize yangın veriyorsun!
diyoruz Boğmaya kan gonderiyorsun!
Esmezse eğer bir ezeli nefha, yakında,
Ya Rab, o cehennemle bu tUfan arasında,
Toprak kesilip, kum kesilip Alemi İslam;
Hep fışkıracak yerlerin altındaki esnam!
Bizar edecek, korkuyorum, Ceddi Huseyn'i,
En sonra, salib ormanı gormek Harameyn'i!
Bin uc yuz otuz beş senedir, arzı Hicaz'ın
Ateşli muhitindeki sUzişli niyazın
Emvaci hurUşaver olurken melekUta?
Sonsun de, İlahi, şu yanan meş'ali vahdet,
Teslis ile coksun mu butun aleme zulmet?
Uc yuz bu kadar milyonu canlandıran iman
Olsun mu beş on sersemin ilhadına kurban?
Enfası habisiyle beş on rUhu leimin,
Solsun mu o parlak yuzu Kur'anı Hakim'in?
İslam ayak altında surunsun mu nihayet?
Ya Rab, bu ne husrandır, İlahi, bu ne zillet?
MazlUmu nedir ezmede, ezdirmede mana?
Zalimleri adlin, hani oldurmedi hala!
Cani geziyor dipdiri Can vermede masUm!
Suc başkasınındır da nicin başkası muhkUm?
La yus'ele binlerce sual olmasa du kurban;
İnsan bu muammalara dehşetle nigehban!
Eyvah! Beş on kafirin imanına kandık;
Bir uykuya daldık ki: cehennemde uyandık!
Madam ki, ey adli İlahi yakacaktın
Yaksaydın a mel'unları Tuttun bizi yaktın!
Kufrun o sefil elleri ayatını sildi:
Binlerce cevami' yıkılıp hake serildi!
Kalmışsa eğer bir iki mabed, o da murted:
Goğsundeki hac, kufrune fetvayı mueyyed!
Dul kaldı kadınlar, babasız kaldı cocuklar,
Bir giryede bin ailenin matemi cağlar!
En kanlı senaatle kovulmuş vatanından,
Milyonla hayatın yureğinden gidiyor kan!
İslam'ı elinden tutacak, kaldıracak yok
Nahak yere feryad ediyor: acize hak yok!
Yetmez mi musab olduğumuz bunca devahi?
Ağzım kurusun Yok musun ey adli İlahi!
Mehmet Akif Ersoy