Yalan söyleyen çocuklarımıza nasıl davranmalıyız?

-Çocuğun yalan söylemesiyle tesirli bir uğraş için öncelikle yalanın ne tıp olduğu bilinmelidir.

-Yetişkinler evlada âlâ birer örnek olmalı ve davranışlarında, evlatlarında görmek istemedikleri kusurlara mahal vermemelidirler. Yalan söylemeyi alışkanlık haline getirmiş bir evlatta altta yatan ruhsal bozukluklar kesinlikle değerlendirilmelidir. Birtakım kişilik bozukluklarında ve ruhsal hastalıklarda kişi yalan söylemeye daha yatkındır. Bir eksper gözüyle yalanın niteliği ele alınmalı ve tedbir alıcı önlemlere başvurulmalıdır.

-Sık sık ne yaptıkları ya da ne gördükleri evlatlara anlattırılmalı, çeşitli bahanelerle davranışlarının nedenleri ve günahları sorulmalıdır. Artık yalan söylemedikleri saptanınca, yine eğitimde doğruyu söylemenin gerekliliği üzerinde durulmalıdır. Tasa seviyesi yüksek olan bir evlat şayet telaş ve çekingenlik yüzünden yalan söylememişse, ona inanç verilmeli öfke ve kınama reaksiyonlarından kaçınılmalıdır.

-Oluşmuş bir yalan önünde savaş, bedin uygununu yapmaktan öteki bir şey değildir. Yalan söyleme davranışını düzgünleştirmek önlemekten daha zordur. Kıymetli olan, evladı yalana itecek durumlara meydan vermemektir.

-Çocuklarının kendileriyle birlikte ya da kendi mekanlarına yalan söylemelerini isteyen ailelerin sayısı, ne yazık ki, az değildir. Bunlar davranışlarının sonuçlarını küçümser, haklı nedenler gösterirler, velev bununla eğlenirler. Çoğunlukla yalan bu türlü bir örnekten kaynaklanır.

-Yalanın engellenme biçimi evlatta tansiyon yaratabilir. Ölçüsüz kızgınlık, evladın yalanını engellemek açısından olumsuz bir davranıştır. Bu yolla yaratılan suçluluk duygusu, evladı yalandan uzaklaştıracak noktada, daha çok yaklaştırır.

-Yalan söyleyen evlat bu mücadeleyi manalı, onun düzgünlüğü için bu türlü davranıldığını bilmelidir. Burada bir güç gösterisi değil, yardım kelam konusu olmalı ve ona itimat vermelidir.

-Yalan kişiliğin bir eksikliği; bencilliğe ve kolaycılığa akıllıca bir çıkış, bireyi vesair kişilerden soyutlayıcı bir kendini reddetmedir. Yalanla savaş ehliyetli değildir, birebir devirde dürüstlük, açık yüreklilik, içtenlik ve sevgi için de savaşım verilmelidir. Bunlar bireye istikrar ve memnunluk getirirler.

Sonuç olarak yalancılık tek başına değil, çevresel ilgilerle birlikte ele alınmalıdır. Öncelikle evlatta yalancılığın gelişmesini kolaylaştıran nedenlerin bulunması gerekir. Sonra da aile muhitiyle işbirliği yapıp, evlada doğruluğun yararları, getireceği haz ve avantajlar elle tutulur biçimde öğretilmelidir.

Yalansız günler dileğiyle…