Yalnızlığını Anlat Bana

Yalnızlığını anlat bana

Aldım elime kalemi, boş bir sayfa buldum senli yazılarımın arasında
Yalnızlığı beklemeye koyuldum, beyaz duşlerime esir olan karanlık odamda
Geldi, sensizliğin carpıcı boşluğunda
Nefesim daraldı, yuttum icimde her ne varsa
Dort duvar dillendi sessizliğimden !

Sustu yakarışlar
Taştı sessizlik icimden
Kelimeleri karanlığa bıraktım hissedilebildiğince !
Ben konuştum, o dinledi
Ansızın, sustum Sessizliğini dinledim
Dinledikce,
Sevdim sonu cığlık olan yalnızlığı

Sarıldım kuytu gecelerde birtek ona!
Ne bir şikayet ne bir bıkkınlık
Sevdim gecelerimde, adı yalnızlık olan, sessiz cağrını
Ona rehin bıraktım ruhumun derinliklerini

Yine yalnızlığa alabildiğine konuştuğum bir gecede,
Hayallerim duştu gozlerimden birer birer
Yureğimi gordum karanlığın en ucra koşesinde
Lime lime oldu gozlerimin onunde
Tutamadım
Yetişemedim yureğime !

İşte o gece, yalnızlığa yakardım sayfalarca
Ben konuştum
Yine O dinledi

Oyle sessizdi ki
İsyana meyilli sorularıma, cevap olamadı yalnızlığım
O sustukca, ben haykırdım caresizce
Olmadı
Sensizliğe care olamadı

Duvarlarım yıkıldı benliğimin uzerine
Nefesim daraldı, bu kez acıyla
Yutkundum, her kelimeyi yureğime batırırcasına !
Sebebim oldu, her hecesi yureğimi yakan kelime

Yalnızlığı, yalnızlığa anlattım gecelerimde

Pabucu dama atılmış hayallerime ağladım karanlığın yaralayıcı boşluğunda

Alıntıdır