Yaşam Hikayeleri - Masum Olmayan Sevmeler

Masum Olmayan Sevmeler Yaşam Hikayeleri,
Masum Olmayan Sevmeler Hikaye

BUYULU AŞKLAR PEŞİNDE koşuyordum Aşkın sihri icinde kaybolup gitmek, erimek, yok olmak istiyordum ‘Bir insan ’ı saatlerce duşunmenin, onu dunyamın icine alıp orada hep canlı tutmanın aşkıyla yanıp tutuşuyor, onun varlığını kendi varlığıma katmaya cabalıyordum Bir kere yetmiyordu Yaşam boyu zihnimde ve hayallerimde kimbilir kac aşk yaşadım, kac kişiyi sevmeyi hayal ettim, kac kişi icin sanal dunyalar kurdum, kurduklarımı yıktım, yıkıntıların altında kaldım Kurgular sınırsızdı Zihin alabildiğine kurgular kurguluyor, insanın kalbi sevgiye hic doymuyor, hic Beni daha cok sevme ne olurdemiyor, hep ‘daha cok ’un peşinde oluyordu Sevgi durdurak bilmiyordu Peşi sıra surukluyor, dunyanın ve dunyamın rengini belirliyordu

Aşık olunmanın buyulu havası cok cekiciydi Aşk, sevgi, yalnızlığa karşı en buyuk kalkandı Dipsiz bir kuyuya doğru salınırken tutunduğum bir daldı Kendi başına olduğumu anladığım an, yaşam anlamını yitiriyor, duygular inciniyor, dunya uzerime cokuyor, yaşamak icin bir neden kalmıyordu Sancıları kesen ilac gibi, acılara surulen bir merhemdi aşk Sebebi hayat olmadan yaşamak imkansızdı İşte o an aşk imdada yetişiyordu Yaşamda birisi olsun isteniyordu Yalnızca ve yalnızca ona Duşlerimde sen varsın Dunyamda tek olan sensindiyebileceğimiz biri O oyle biri olmalıydı ki, bir başkasını değil, yalnızca onu gorduğumuzde kalbimiz carpsın, heyecanımız ortaya cıksın Ona ozel biri olduğunu hissettirmek isterdim Yalnız senden etkileniyorum Sana hissettiğim duygular cok ozeldiyebileceğim; ondan da Sen benim icin cok ozelsin Yalnızca sana karşı boyle duygular hissediyorumsozunu duyacağım birini arayıp duruyordum Yalnızca benim dunyama ait olacak biri Bunu soylediğimde dunya değişiyordu Yaşamak kolaylaşıyor, anlam kazanıyor, renkleniyordu Biliyordunuz ki şimdi o sizi duşunuyor Onun zihninde siz varsınız O size bağlı Size değer veriyor Yaşamı icin bir anlam ifade ediyordunuz İcinizde hisssettiğiniz ‘hiclik ’ silinip gidiyordu Varlığınız tanınıyor, biliniyor, değerli bulunuyordu Artık vardınız

Birisi bana aşık olduğunu soylediğinde aşık olan ve olunan kişiyi kıskanır, olan ve olunan olmak isterdim Bana hayatı ele gecirmiş biri gibi gelirdi bu insanlar Yokluğun onu kesilmiş, hicliğin onemi kalmamış, tutunacak bir dal bulunmuştu Ben ise boşluğun icinde yol alıp giden biri gibiydim

Artık sevilen ve sevenleri kıskanmıyorum Bu ne karşılıksız aşklarımdan, ne de terkedilip gitmelerden Birinci elden dinlediğim yuzlerce aşk hikayesinden Eğer aşk kendi başına insana mutluluk ve huzur getirseydi, gezegen yuzeyinden acı, elem, keder silinir giderdi Ben bunun tersini gordum Aşkı, aşık oldukları icin acı ceken yuzlerce insanın kendisinden dinledim Yuzlerce kişi aşk hikayelerinin acıyla sonlandığını anlattı hep Aşk ardından acı bırakıyordu Bir yerde bir yanlışlık olmalıydı

Artık aşka guvenmiyorum Artık sevilen ve seven insanları kıskanmıyorum Sevmek ve sevilmek, aşık olmak ve olunmak yoruyor Hatta aşık olmak korkutuyor

Aşık olmanın bir başkasını sevmek olduğunu sanırdım Aşkla, sevmek ve sevilmekle, yaşamın ağırlığının yok olacağını sanırdım Ama artık aşka guvenmiyorum Sevmek ve sevilmenin, aşık olmak ve olunmanın kendisi hayat kadar ağır Sevmek ve sevilmek, aşık olmak ve olunmak duygularımıza oturan yorucu bir yuk

Yıllardır sevme ve sevilme cabaları ile yoruldum Kendi sorunumu kendimde hic farkedemedim Sevme ve sevilmede ne hata vardı ki? Sonra bu insanın elinde de değildi Ben masum bir duygunun peşindeydim Sevme ve sevilme yanlış bir duygu olamazdı Ama niye yanında acıyı taşıyordu? Niye yoruyordu insanı? Niye her zaman istediğinizi elde edemiyordunuz? Masumca sevgiler neden karşılık bulmuyordu? Bulunan karşılıklar neden bir kopuğun omrunden daha kısaydı? Yıllarca kimbilir kac kere yaşamıştım Sevmek istediklerim beni sevmemiş, beni sevmek isteyenleri ben sevmemiştim Ne onları cozebildim, ne de kendimi Yine de sevgiye olan guvenim hep devam etti

Sevgiye ve aşka karşı ilk duş kırıklığı bana aşk hikayelerini, sevgilerini anlatan ve ayrılık yaşayan insanları dinledikten sonra oluştu Sevgilerinin hikayelerini dinledikce, gordum ki, aslında bu benim hikayemdi Anlatılan her sozcuk, her cumle ve her vurguda sevgideki cıkmazlarımı gordum Sanki benim yerime konuşuyorlardı Bu onların hikayesi değildi Bu ‘bizim ’ hikayemizdi Bu onların cıkmazı değildi Bu ‘bizim ’ cıkmazımızdı

Aşık olan birine, aşkını kaybeden bir insana sormadan edemediğim bir soru vardır Sabırsızlıkla onun anlatacaklarını beklerim Bir cırpıda biten sozcuklerin ardından o can alıcı soruyu sorarım Bu insan tarafından sevilmek sana ne ifade ediyor?Verilen cevaplar beni hep şaşırtıyordu Bir insanın ağzından nasıl bu cumleler cıkabiliyordu? Bir insan nasıl oluyor da boylesine değersiz bir konuma geliyordu? Bir insan nasıl oluyor da karşıdakini boylesine yuceltebiliyordu Ve ben nasıl olmuştu da bunların benzerini yaşamıştım

Cevaplar şoyle başlıyordu: O benim herşeyimdi Onsuz yapamayacağım O yaşamımdaki tek destekti Yaşamım onunla anlam kazanıyordu Onu kaybettikten sonra herşeyimi kaybettim Dunyada sahip olduğum hicbir şey kalmadı Kendimi tek başıma hissediyorum Issız bir evrende yaşıyorum Yaşıyorum da denemez aslında Cunku yaşamımın anlamı elimden alındı

Cumleler urkutucuydu Bu cevapları her duyuşumda herşeyim, onsuzluk, anlam kelimeleri zihnimde ucuşur durur HerşeyimdiŞaşırtıcı bir ifade Bir varlığa yuklenilen bu anlam, bu varlığın kaldıramayacağı kadar ağır bir yuktu Onsuz yapamamBir yalanı ifade etmiyor muydu bu cumle? Onunla mı dunyaya gelmiştik? Varlığımızı yokluğun karanlığından varlık alemine taşıyan o muydu? Hayatımın anlamı kalmadıise anlamsız bir cumleydi Varoluşumuza katkısı olmayan bir insan, nasıl hayatın anlamı olabilirdi? Bunlar hayatım boyu yaptığım sevgi yanlışlarıydı Bu tanımlamalar insan ustu tanımlamalardı Hicbirimiz bu yuku kaldıramazdık Ne hicbir şey herşeyimiz olabilir, ne bir şeyin herşeyi olabilirdik

Verilen cevaplar benim cevaplarımdı Yıllardır kendi cevabımın da bu olduğunu hic farketmeden yaşamıştım Yıllardır yalanlarla yaşamıştım Sevdiğimi soylerken sevdiğimi ve sevgimi kullanmıştım Beni sevdiğini soyleyenler, beni ve sevgilerini kullanmışlardı aslında Birbirimize neler soylememiş, neler yazmamıştık İnanmadığımız şeyleri ekleyerek Hissetmediğimiz şeyleri ekleyerek Bir hissediyorsak on yazıyorduk Onu etkilemeye calışıyorduk Ve onun tarafından boylelikle etkilenmek istiyorduk Onu kendimize bağlamaya uğraşıyorduk Onun bize tapınmasını bekliyorduk biz olmadan yapamasın diyerek Sevgiyi kullanıyordum Hayran bırakılmak icin, Sana hayranımdiyordum Yalan! Aslında, Bana hayran ol ne olurdemeye geliyordu sozlerim

Bunlar masum olmayan sevmelerdi Cunku sevginin etrafını yalanlar oruyordu Sevdiğimizi soylediğimiz kişiyi yuceltiyorduk Cunku ihtimaldir ki, o da bizi sevecek, o da bizi yuceltecek Boylelikle yuce biri tarafından sevilme ihtiyacımızı doyurmaya calışıyorduk

Bir hayatın anlamı olmak; birisinin bizim icin Sen hayatımdaki en anlamlı şeysin Sen beni hayata bağlayansın Sen olmasan yaşamanın anlamı kalmayacak Sen benim herşeyimsindemesi narsizmimizi okşuyordu Benliğimiz bundan cok hoşnut kalıyor, sanki tapınılmak hoşumuza gidiyordu Bir ikonun onunde diz cokulmesi gibi, onumuzde diz cokulmesi hoşumuza gidiyordu İşte burada yalan soyluyorduk Seviyoruz derken sevgiyi kullanıyorduk Hayır, tapınılmak istemek gibi birşeydi bu Dunyaya gelmesinde hicbir katkımız olmayan, hicbir şekilde varlığını surdurmede etkili olmadığımız bir varlığın nasıl var oluş gerekcesi olabilirdik ki?

Tum cabalarım, tum cabalarımız Bana değerli olduğumu hissettirmesajı taşıyordu Ona değer verdim, cunku bu, o insandan değer bulma arayışımdıBir hastamın yaptığı bu itirafı hayatımda hic yapamadım Ben habire Seni seviyorumyalanını soyluyordum Ya da Sana değer veriyorumyalanı ile avunuyor ve avutuyordum

Bir hastam vardı Babası olunce bana gelmişti Onu cok sevdiğini anlatıyordu Onun hayatındaki değerinden soz ediyor, acısını dile getiriyordu Konuşmasının bir yerinde ona cok kızdığını soyledi Tam ona ihtiyacım olduğu bir donemde bizi bırakıp gittidedi Ona olan acıma hissim gitmişti Sevgideki yalancılık bir başka şekilde kendini gosteriyordu Bizi bırakıp gittide bir menfaatcılık vardı Sanki olmek onun elinde imiş, zamanını o belirleyebilirmiş gibi Olen baba umurunda bile değildi Baba olduğu icin belki de mutluydu, huzurluydu Dunyanın zorluklarından kurtulmuş, ruhu bedeninin ağırlığından sıyrılmıştı Nefsin ozelliği olsa gerekti Once kendini duşunuyordu İrkilmiştim Sevilmeye olan inancım bir kere daha darbe almıştı
Burada kalmadım Bunu kendime uyarlamalıydım

Hayatta en cok ilişki halinde olduğum, en cok zamanımı beraber gecirdiğim hastalarımı duşundum Onlar tarafından sevildiğimi, değer verildiğimi, saygı gorduğumu, onlar icin birşey ifade ettiğimi biliyordum Onlara elimden geleni yapıyor, mesleği en iyi şekilde icra etmek icin uğraşıp duruyordum Bu uğraşılarımın farkına onlar da varıyor ve bunu takdir ediyorlardı Bir gun bir sınama yapmaya karar verdim Ama bu sınamadan onların haberi olmayacaktı Kendimi bir an icin olmuş olarak hayal ettim Bir tabutun icindeyim Oradan alınıp mezara goturuluyorum Yalnızım Yanımda kimse yok Uzerime toprak ortuluyor Sorgu melekleri geliyor Sorularını soruyorlar Yardım alacağım, danışacağım hic kimsem yok Nasıl doğmuşsam, oylesine yalnızım Beni seven insanlar cenazeme gelmiş Hastalarım uzgun ve mutsuz Coğunun zihnindeki duşunce Bizi bırakıp gittin doktor Biz şimdi ne yapacağız?Beni duşunen yoktu Kabirde ne yaptığımı, sorgu meleklerine ne cevap verdiğimi merak eden de olmayacaktı Bunu merak edecekler ononbeş kişiyi aşmayacaktı Gerisi kendini duşunecek ve yalnız bırakıldıklarına hayıflanacaklardı

Yıkıldım Sevgi uzerime coktu Sevgi ile kurguladıklarımın yıkıntıları uzerime coktu Sevilen ben değildim İnsanlar once kendi nefislerini seviyorlardı Kendileri icin seviyorlardı Kendi menfaatleri icin Artık sınanmamış sevgilere guvenmiyordum

Birisini sevdiğimi anladığımda onu sevmediğimi anlamam ilk duş kırıklığımdı Birisi tarafından sevildiğimde sevilenin ben olmadığını anlamam ikinci duş kırıklığı olmuştu Sevdiğim şeyleri severken, ondaki ozellikleri seviyordum Guzelliği seviyordum, ondaki meziyetleri, yetenekleri, kemali, iyiliği, ihsanı, comertliği seviyordum Birisi beni sevdiğini soylerken bendeki ozellikleri seviyordu aslında Hicbir varlıktaki ozellikler kendine ait değildi Guzel bir yuzdeki guzellik yokluktan yaratılmıştı Guzel bir yuzu severken, onun karşısında hayran olurken hayran olunan o guzelliği yaratan değil miydi aslında? Bir insandaki yeteneği overken, hayran olurken hayran olunan onu Yaratan değil miydi? Yaratıcı adına sevilmeyen her guzellik, her yetenek boşa gitmiş, tukenmiş, ovunup bitmişti

Butun sevgiler, Yaratıcının yaratıklarda yansıyan guzel ozelliklerine idi aslında Sevgi de Yaratıcının verdiği bir ihsandı O ’na aitti Kendisinin bilinmesi, tanınması, sevilmesi icin vermişti Bu acıdan hayatta her an sınanıyorduk Her ilgi, her sevgi, verilen herşey, alınan herşey bir sınamaydı Sabahın şafağı bir sınama Gecenin karanlığı bir sınama Kucağımıza konan her cocuk bir sınama Her musibet, her dert, her tasa bir sınama Yureğimize konan her sevgi bir sınama Her ofke bir sınama Bize duyalan her sevgi, her ilgi, her şefkat bir sınamaydı Sevmeye vesile her ne var ise, O ’nun yaratmasıydı Ama bunu nefsimiz kendine maletmek istiyordu İnsanlar sevgiyi O ’nun elinden alıp kendilerine maletmek isterler Haince onu tuketmek, kullanmak, kendi duygusal cıkarları icin somurmek isterler Bunu başkaları icin kullandıkları
Seni seviyorumtuzağı altında yaparlar Bunu senin tarafından sevilmek istiyorum adı altında yaparlar Yaratıcının onlara kendini sevmek icin verdiği sevgiyi sahiplenirler ve kendileri icin kullanırlar Kendilerini değerli hissetmek icin Ozel biriyim duygusunu tatmak icin Benlik duygusunu şişirmek icin

İnsanlar Seni seviyorumderken sonsuz bir omru istiyorlar bizden Sonsuz bir omru elimizden almak istiyorlar Hayatımızı kendileri icin feda etmemimizi bekliyorlar Veya bizler başkalarına Seni seviyorumderken, başkalarının sonsuz omurlerini istiyor; hayatlarını bizim icin feda etmelerini istiyoruz Aslında bizden istenilen, bizim sonsuz hayatımız Sevgiler bir insana harcanamayacak kadar sonsuz ve buyuk Sonsuz ve sınırsız Bizi Yaratıcı dışında kim sonsuz sevebilir? Biz Yaratıcı dışında kimi sonsuz sevebiliriz? Yaratıcı adına sevme dışında gercek bir sevgiden bahsetmek mumkun mu? Kim Yaratıcı dışında ‘herşey ’imiz olabilir, her istediğimizi verebilir? Kim O ’nun dışında bize sonsuz merhamet edebilir? Kim O ’nun dışında bizi tanıyabilir ve anlayabilir, değer verebilir? Kim O ’ndan başka bizim icin neyin en iyi olduğunu en iyi bilebilir? Kim O ’ndan başka bizim icin en iyi olanı bildiği gibi, bunu irade edip yapmak ister?

Sevmeler, ancak O ’na yonelirse masumdur

Ağac yaşken de, kuruyken de

Mustafa ULUSOY​