Yaşamak ve oyun

Yaşamak ve oyun…
Yaşamaya bedel bir umudum olmalıydı galiba
Çoğalan ellerimde küçülmüş hayat
Gözlerim kapalı kör ebe oynamışım umutla
Sonradan saklambaç için arkamı dönmüşüm hayata
Bir, iki, üç derken sağım solum acı
Saklanmayan yene umutsuzluk olmuş
Arkamı dönüp gerçekleri ararken
Yalanları bulmaktan
İçi boş tıngırdayan kazanı patlatmaktan korkmuşum
Özgürce atlayamadığım ip boynuna dolanmış sevinçlerimin
maksimum yere düşüp dizlerimi kanatınca acırdı canım
Ağlardım geçerdi
Şimdi ağlayamamamın nedeni olmuş büyük acılarım
Ben balonumu uçsuz maviliklere yok
Karışık düşlere salmışım
Hayat bu! Gülen bebeğimin yüzünde hüzünlenen
Hani her zaman seni bir el tutardı ya
İşte ben o ele hiç uzanamamışım
İşte ben bundandır hiç çocuk olamamışım…
kişisel olarak kendi şiirim teşkler *