Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Yeme bozuklukları, kişinin vücut yüküyle çok uğraştığı ve kilo vermeye ait takıntılı niyetler geliştirdiği, bu nedenle de yeme davranışında besbelli değişiklikler gösterdiği rahatsızlıklardır. Bu teşhis kategorisine üç temel rahatsızlık girer: Anoreksiya nervoza, bulimiya nervoza ve tıkınırcasına yeme bozukluğu.
Anoreksiya nervoza, kişinin vücut tartısını ya da biçimini algılaması ile ilgili bir bozukluktur. Kişi çok derecede zayıf olmasına karşın, aynaya baktığında tüm vücudunu yahut vücudunun kalça, basen üzere belli bir bölgesini olduğundan daha kilolu algılar. Kilo almakla ilgili ağır dehşetler yaşar ve çok düşük vücut tartısına neden olacak formda besin kısıtlamasına masraf.
Bulimiya nervozada bariz belirti, tekrarlayan tıkınırcasına yeme devirlerinin ve bunu takiben, kusma yahut çok antrenman üzere telafi edici davranışlarının olmasıdır. Bu bireyler için vücutlarının nasıl göründüğü ve kiloları; benlik hürmetlerini ve özgüvenlerini etkileyen en kıymetli ögedir.
Tıkınırcasına yeme bozukluğunda, tıkınırcasına yeme devirleri vardır. Bu devirler kısa bir süreyi kapsayabileceği üzere gün boyunca da sürebilmektedir. Kişi aç olmamasına rağmen çok fazla ölçüde besini çok süratli bir formda tüketebilmekte; bu durumdan utandığı için genelde yalnız yemeyi tercih etmekte ve bu nöbetlerden sonra kendisini hatalı ya da depresif hissetmektedir. Yeme bozukluğunun bu çeşidinde, rastgele bir telafi edici davranış yer almamaktadır.
Yeme bozukluklarının art planına bakıldığında; çoklukla zayıflığın pahalı görüldüğü, bir muvaffakiyet üzere yansıtıldığı toplumlarda daha fazla görüldüğü göz çarpmaktadır. Bunun dışında bilhassa ergenlik devrinde, akran baskısına maruz kalma, vücudundan ötürü aşağılanma, utandırılma üzere durumlar da zayıflık isteği için tetikleyici olabilmektedir. Yeme bozuklukları bayanlarda erkeklere nazaran 10 kat daha fazla görülmekte ve ergenlik devrinde yahut çabucak öncesinde başlamaktadır. Hastaların rahatsızlık gelişim hikayelerine bakıldığında ise çoklukla süratli kilo vermek gayesiyle başvurulan sıhhatsiz ve sıkı diyetlere rastlanmaktadır. Yeme bozukluklarının nedeni ile genetik ortasında direkt münasebet olduğu gösterilememiştir. Fakat geçmişinde yeme bozukluğu olan bir ebeveyn ile büyüyen bir çocuğun, ebeveynin kilo ve kalori konusundaki devam eden takıntılı niyetlerini model alabilmesi kelam konusu olabilmektedir.
Yeme bozukluklarının tedavisinde öncelikle verilecek karar, hastaların ayaktan mı yoksa yatarak mı tedavi edileceğine ilişkindir. Bilhassa besbelli kilo kaybı, hastalar için hayati tehlike arz etmektedir. Yeme bozukluklarının tedavisinde, bir psikiyatrist, psikoterapist, bir dahiliye uzmanı ve diyetisyenden oluşacak bir takım yer almalıdır. Tedavisi mümkün olan bu hastalık, tedavi edilmediği taktirde bizatihi güzelleşme mümkünlüğü hayli düşük olacaktır.
Yeme bozukluklarının ruhsal tedavisinde öne çıkan en değerli terapi yaklaşımı, Bilişsel Davranışçı Terapi yaklaşımıdır. Hastaların bilhassa kilo alma konusundaki endişeleri, kilolu ve zayıf olmaya ait kanıları, benlik hürmetleri ve vücut algıları hakkındaki inanışları üzerinde direkt çalışma imkanı veren bu terapi yaklaşımı; yeme bozukluğunun gelişiminde ve sürmesinde tesirli olan ‘işlevsel olmayan niyet ve inanışları’nı ele almaktadır.
