Yeni Bir Optik İllüzyon Daha: Bu Görselde Siz Ne Görüyorsunuz?

Bir grup optik illüzyon son yıllarda interneti dönüşümlü olarak ele geçirildi. Bir nesnenin ne renk olduğundan tutun da bir resmin altında aslında başka bir şey görünmesi gibi örneklerin sayısı oldukça fazla. Bu görsel aldatmacalar, eğlenceli bir dikkat dağıtıcı olmanın yanı sıra, bilim insanlarına görmenin, beynin ve algının doğası hakkında bilgi edinme fırsatı da sunuyor.



Yeni bir örnek de, birkaç eş merkezli yıldız çokgeninden oluşan illüstrasyon. İzleyiciler, görüntünün merkezinden dışarı doğru yayılan ve çeşitli "örgüler" arasında kesişen noktaları birbirine bağlayan parıldayan ışınları algılıyor. Bu yanıltıcı ışınların varlığın içinde ve dışında titreştiğini gözlemlemek oldukça ürkütücü olabiliyor. Araştırmacı Pascal Wallisch, görüntünün "beynin, gördüğümüzde öznel bir gerçeklik yaratmak için 'noktaları nasıl birleştirdiğini gösterdiğini ve algının yapıcı doğasını vurguladığını" söylüyor.

Wallisch ve meslektaşları, i-Perception dergisinde bu yeni yanılsamayı açıklarken, bu geçici parlak çizgilerin ortaya çıkmasının, merkezi ve çevresel görüşümüz arasındaki etkileşime dayandırılabileceğini söylüyor. Araştırma yazarlarına göre, örgülerin kesiştiği noktalar, tek tek çizgilerden daha kalın görünebilir ve çevresel görüşümüz, bunun gerçekte böyle olmadığını fark etme kararlılığından yoksundur. Bu nedenle beynimiz, bu iç noktaların parlak noktaları temsil ettiğini varsayar ve onları birbirine bağlayan parlak bir çizgi çizerek boşlukları doldurur.

Bununla birlikte, foveal - veya merkezi - görüşümüz, kesişen noktaların görüntünün geri kalanından daha parlak olmadığını anlayacak kadar keskindir ve bu nedenle beyinlerimize diyagram boyunca uzanan parlak çizgiler olmadığını söyler. Periferik (çevresel) ve foveal (merkezi) görsel sistemler tarafından gönderilen bu çelişkili mesajların bir sonucu olarak kafası karışan beyin, sürekli olarak görünen ve sonra hızla kaybolan titrek parlak çizgiler oluşturur.

İllüzyonlarının farklı sürümlerini deneyen araştırmacılar, çizgilerin genişliğini ve kontrastını artırdıklarında insanların etkiyi daha yoğun deneyimleme eğiliminde olduklarını buldular. Bunun sebebi de, bu işlemin kesişen noktaların görünür parlaklığını arttırmasıydı. Daha fazla çokgen eklemek de daha fazla kesişim ve dolayısıyla daha fazla parıldayan ışınlar yaratarak benzer bir etki oluşturuyordu.