Yılmaz Erdoğan - Ben Yandım

Yılmaz Erdoğan Ben Yandım Hangi dilde ağlıyorsa insan İşte esas dilidir ayrılmanın Her sokağa şifa niyetine bir arzu Güzereş kardaşlık aşina en büyük uzakiık Hep acıların kuranderinde sevgili bir sefalet Kitaplann aralarında dolanmış ve sahte fikirlerle dolandırılmış donatılmış aklanmış yeşermiş Ve gri demirii bir yatılı okulda uzun uzun Kimsesiz öksüz ağlamış Uykusunda adın çağırmış Nöbetlerde edebiyat sohbetlerde bir yarışma kavgası Fikirden fikire sıratlar geçilmiş Ne murat suyu kan aksın isterim Ne şiirinden vazgeçerim kavganın Mesleğim göze almaktır Kalabalığa faydanın bedelini Öderim sağdan soldan aldığımla Sözlerimden başka vasiyetim ve servetim yoktur Her beladan bir alıntıyla kurtulurdum İlla ancak adını hatırlardım lazsm olanın Bir siverek acısı fiilen sevdiğim Bir mezopotarnyalı kederi Asur'un Ninova'nın kehaneti Kalbim kül oldu Eski bir kütüphane yangınında Ben yandım Kimi cüret etsem sevmeye Kendime minik geîdim Çelimsiz kaldım He murathan tutsak düştüm Perişan oldum Acılarım her zaman tavsiyedir Fazla sevdiğim bir şairden Değil bira değil ne etsek olmuyor'un ranza arkadaşıyım Aşina en uzak yatılı bölge okulundan Ben bıraktım siz konuşun, Yoruldum ben siz koşun Iskartaya ayırın beni Tüm ayrılıklardan Küsmedim kardayım yediğim dayaktan Derhal yalnız, şöhret saman kağıt kokulu günlerde Türkçeye çeviriyorum ayrılık acısını Beni bırakın Ben bilinmez oldum Bakımlı özneyim Vatansız cümlelerde Ben yandım Kalbim kül oldu Eski bir kütüphane yangınında Şiir: Yılmaz Erdoğan Müzik: Deniz Erdoğan