Yoktun. !!

Yoktun

Yüz sene önce, bin sene, yüzbin sene, milyon bin sene önce yoktun Yok
olduğunu da bilmiyordun, çünkü sen yoktun Hiç bir insan da senin yok
olduğunu bilemezdi Hatta senin yokluğun o zamanlar söz konusu bile
olamazdı Sen yoktun ki yokluğun veya varlığın sözkonusu olsun

Doğdun

Daha doğrusu, belli bir zamanda ve belli bir mekanda doğan bir çocuk sen
oldu Sen kimdin? Sen seni daha bilmiyordun Sadece bir cıyaklıyor, bir
uyukluyordun Erkek mi kız mı olacağını sen belirlememiştin Doğduğun
tarih ve yer sana sorulmamıştı Kaç yüzbin sene önce Habeşistandaki bir
mağarada doğabilir miydin? Babil'in asma bahçelerini sulayan bir bekçinin
oğlu, yahut Fenikeli bir çömlek tüccarının torunu olabilir miydin? 2279
yılının kıyamete yakın aylarında, Karadenizin ortasında 15 milyonluk bir
deniz kentindeki mütevazi bir gökdelenin 87 katında dünyaya merhaba
diyebilir miydin?

Babanı ve anneni sen seçmemiştin Onlar da seni seçmemişti Doğduğunda
görüp tanıdılar seni Sen de seneler sonra tanıdın onları Zengin çocuğu
mu, yoksa fakir çocuğu mu olacağın önemliydi, ama bu da senin elinde
değildi

Doğdun

Üstelik bir insan olarak doğdun Hani bir tarla faresi olarak da varlık
alemine doğabilirdin Yahut kapkara bir hamam böceği, yahut ta sevimli bir
kertenkele Bunlardan hiçbiri olarak doğmadığın kesin Neden doğdun,
niçin şu zamanda bu mekanda, filancanın çocuğu, falancanın kardeşi oldun?
Neden kertenkele oldun veya olmadın? Tüm bu sorular, sorsan da sormasan
da seninle beraber doğmuş oluyor Soruları düşünmemek soruları öldürmez
ki Sorunları çözmemek sorunları ortadan kaldırmaz ki

Şöyle veya böyle niçin doğduğunu merak etmeden yaşadın, yaşadın

Büyüdün

Okudun veya okumadın, köylü veya şehirli oldun, evlendin veya evlenmedin
Belki korkak, belki cesur oldun Belki zeki, belki kalınkafalı oldun
Belki pazarda hammal,belki kasabada kaymakam oldun Belki belediyede
memur, belki başbakan oldun Belki hırsız, belki gardiyan oldun

Büyüdün ve mutlaka bir şeyler oldun

Belki çoluk çocukla oyalandın, belki sokak sokak aval aval dolandın, belki
her gün milyonlarca lira kazandın, belki üç beş kuruş için çırpındın,
paralandın Belki kitapların arasında geceledin, belki de içki masasında
sabahladın Belki kuş gibi süzüldün, belki yılan gibi süründün

Oyalandın yahut dolandın, kazandın yahut paralandın, geceledin yahut
sabahladın, süzüldün yahut süründün Ama herkes gibi dünyayla birlikte
güneşin etrafında bedavadan birkaç tur attın Belki yirmi, belki otuz tur
Belki altmış, belki yetmiş tur Ve sen iyi bilirsin ki bu yolculuğu
ilanihaye sürdüren yoktur

Son istasyona yaklaştın

İnişe geçtiğinin farkındasın Turların sayısına paralel olarak ortaya
çıkan incecik fenerler, sana son istasyonu hatırlatırlar beyaz beyaz
İlk başta görmemezlikten gelirsin bu uğursuz trafik işaretlerini Hatta
dayanamayıp sökersin yerinden bir kaç tanesini Ancak gün gelir
sökmekle başedemezsin, siyaha, yahut kumrala boyamaya çalışırsın

Beyaz beyaz alevlenen sadece saçların değildir Tüm vücudun için için
yanmaktadır Vücudunda başgösteren arızalar gün gelir tamir edilemez olur
Tamirciler, sana sahte umutlar verirler Kesip biçer, söküp
takıştırırlar

Nihayet, beklemediğin gün gelir

Halbuki hayatın boyunca hep beklemiştin Büyümeyi, okul bitirmeyi,
başarılı olmayı, iş güç sahibi olmayı, evlenmeyi, çoluk çocuk sahibi
olmayı, çocuklarının büyümesini, okul bitirmesini başarılı olmasını
Hep beklemiştin, önce kendin için, sonra çocukların için! Daha uzun
yaşadıysan bu sefer aynı şeyleri torunların için Ama hep bekledin Bir
beklediğin gerçekleşince başka bir şeyleri bekledin Beklemekle geçti
hayatın

Çok gariptir ki yüzde yüz karşılaşacağını bildiğin şeyi hiç beklemedin
Düşünmek bile istemedin Son istasyona yaklaştığını hissettikçe trene daha
bir yapıştın Kiradaki evlerine ve dükkanlarına zam üstüne zam yaptın
Bankadaki paralarını daha da çoğaltmanın hırsıyla geceleri uykunu
kaçırdın Yoksullara yardımı düşünmedin Bazan üç beş kuruşu yahut
eskimiş bir elbiseyi verdinse de minnet ettin Yoksulu küçük gördün,
kendini yücelttin

Son istasyona varan arkadaşlarının ve akrabalarının gidişini hüzünle
seyrettin Arada bir bu ayrılışlar olmasa son istasyonu aklına hiç
getirmeyecektin Trenin son düdüğünü çalacağı günün korkusuyla
komplekslere girdin Bunaldın, çevrendekileri bunalttın

Sonunda herkes gibi ÖLDÜN

Niçin doğduğunu, nereden gelip nereye gittiğini, hayatın gerçek amacını,
ölümün anlamını ve ölümden sonrasını merak etmeden bu dünyaya gelip
gittin Hamam böceği, kertenkele ve evinde beslediğin minnoş kedi de
yaşamları boyunca bunları merak etmediler

Senin onlara, yahut onların sana hayli benzediğini söylesem bunun sebebini
de merak etmezsin sanırım!