Yunus Emre Şiirleri

Verildiyse affola , rep için yapmıyoruz neticede

İlim İlim Bilmektir


İlim ilim bilmektir
İlim kendin bilmektir
Sen kendini bilmez isen
Ya nice okumaktır

Okumaktan mânâ ne
Kişi Hakk'ı bilmektir
Çün okudun bilmez isen
Ha bir kuru emektir

Okudum bildim deme
Çok tâat kıldım deme
Eri Hak bilmez isen
Abes yere yelmektir

Dört kitabın manası
Bellidir bir elifde
Sen elifi bilmez isen
Bu nice okumaktır

Yunus Emre der hoca
Gerekse var bin hacca
Hepisinden eyice
Bir gönüle girmektir

Yunus Emre







Bana Seni Gerek Seni


Aşkın aldı benden beni
Bana seni gerek seni
Ben yanarım dün ü günü
Bana seni gerek seni



Ne varlığa sevinirim
Ne yokluğa yerinirim
Aşkın ile avunurum
Bana seni gerek seni

Aşkın âşıklar öldürür
Aşk denizine daldırır
Teselli ile doldurur
Bana seni gerek seni

Aşkın şarabından içem
Mecnun olup dağa düşem
Sensin dün ü gün endişem
Bana seni gerek seni

Sufilere sohbet gerek
Ahilere ahret gerek
Mecnunlara Leyla gerek
Bana seni gerek seni

Cennet cennet dedikleri
Birkaç köşkle birkaç huri
Sen istiyene ver gil anı

Bana seni gerek seni


Eğer beni öldüreler
Külüm göğe savuralar
Toprağım orda çağıra
Bana seni gerek seni

Yunus'durur benim adım
Gün geçtikçe artar odum
İki cihanda maksûdum
Bana seni gerek seni

Yunus Emre



Gel Gör Beni Aşk Neyledi

Ben yürürüm yana yana
Aşk boyadı beni kana
Ne âkilem ne ane
Gel gör beni aşk neyledi

Gah eserim yeller gibi
Gah tozarım yollar gibi
Gah akarım seller gibi
Gel gör beni aşk neyledi

Ya elim al kaldır beni
Ya vaslına erdir beni
Çok ağlattın güldür beni
Gel gör beni aşk neyledi

Ben yürürüm ilden ile
Şeyh anarım dilden dile
Gurbette hâlim kim bile
Gel gör beni aşk neyledi

Mecnun oluban yürürüm
Ol yâri düşte görürüm
Uyanıp melûl olurum
Gel gör beni aşk neyledi

Miskin Yunus biçareyim
Baştan ayağa yâreyim
Dost ilinden âvâreyim
Gel gör beni aşk neyledi

Yunus Emre















Hak Cihana Doludur

Hak cihana doludur
Kimseler Hakk'ı bilmez
Onu sen senden iste
Ol senden ayrı olmaz



Dünyaya inanırsın
Rızka benimdir dersin
Niçin yalan soylersin
Çün sen dedigin olmaz


Ahret yavlak ırakdır
Doğruluk key yarakdır
Ayrılık sarp firakdır
Hiç giden geri gelmez



Dünyaya gelen göçer
Bir bir şerbetin içer
Bu bir köprüdür geçer
Cahiller onu bilmez

Gelin tanış olalım
İşi kolay kılalım
Sevelim sevilelim
Dünya kimseye kalmaz

Yunus sözün anlarsan
Mânâsını dinlersen
Sana iy(i) dirlik gerek
Bur da kimsen kalmaz

Yunus Emre













Aşkın ile Aşıklar

Aşkın ile aşıklar
Yansın ya Resulullah
İçip aşkın şarabın
Kansın ya Resulullah

Şol seni seven kişi
Verir yoluna başı
İki cihan güneşi
Sensin ya Resulullah

Şol seni sevdi Subhan
Oldun kamuya sultan
Canım yoluna kurban
Olsun ya Resulullah

Aşık Yunus'un canı
Hilmu şefaatkanı
Alemlerin sultanı
Sensin ya Resulullah

Yunus Emre















Taşdın Yine Deli Gönül

Taşdın Yine Deli Gönül
Sular gibi cağlar mısın
Aktın yine kanlı yaşım
Yollarımı bağlar mısın

Nidem elim ermez yare
Bulunmaz, derdime çare
Oldum ilimden avare
Beni bunda eğler misin

Yavi kıldım ben yoldaşı
Onulmaz bağrımın başı
Gözlerimin kanlı yaşı
Irmak olup cağlar misin

Ben toprak oldum yoluna
Sen aşırı gözedirsin
Su karşıma göğüs gerip
Taş bağırlı dağlar mısın

Harami gibi yoluma
Arkuru inen karlı dağ
Ben yarimden ayrı düştüm
Sen yolumu bağlar mısın

Karlı dağların başında
Salkım salkım olan bulut
Saçın çözüp benim içun
Yaşın yaşın ağlar mısın

Esridi YUNUS'un canı
Yoldayım, illerim hani
YUNUS düşte gördü seni
Sayru musun, sağlar mısın

Yunus Emre





Ben Dert ile Ah Ederdim

Ben dert ile ah ederdim
Derdim bana derman imiş
İster idim hasret ile
Dost yanımda pinhan imiş

Nerde deyi fikrederdim
Göğe bakıp şükrederdim
Dost benim gönlüm evinde
Tenim içinde can imiş

Sanırdım kendim ayrıyım
Dost ayrıdır, ben gayriyim
Beni bu hayale salan
Bu sıfati hayvan imiş

İnsan sıfatı, kendi Hak
İnsan durur Hak, doğru bak
Bu insanin suretine
Cümle alem hayran imiş

Her kim o insani bile
Hayvan ise insan ola
Cümle yaratılmış kula
İnsan dahi sultan imiş

Tevhit imiş cümle alem
Tevhidi bilendir adem
Bu tevhidi inkar eden
Öz canına düşman imiş

İnsan olan buldu Hak’i
Meclis onun, odur saki
Hemen bu biçare YUNUS
Aşk ile bil ayan imiş

Yunus Emre















Bir Ben Vardır Bende
Severim ben seni candan içeri
Yolum vardır bu erkândan içeri

Beni bende demen bende değilim
Bir ben vardır bende benden içeri

Nereye bakar isem dopdolusun
Seni nere koyam benden içeri

O bir dilberdürür yoktur nisâni
Nisan olur mu nisandan içeri

Beni sorma bana bende değilim
Sûretim hoş yürür don'dan içeri

Beni benden alana ermez elim
Kadem kimbasa sultandan içeri

Tecelliden nâsib erdi kimine
Kiminin maksudu bundan içeri

Kime dîdar gününden sûle deyse
Onun sû'lesi var günden içeri

Senin aşkın beni benden aliptir
Ne sirin dert bu dermandan içeri

Seriat, tarikat yoldur varana
Hakikat mârifet andan içeri

Süleyman kuş dilin bilir dediler
Süleyman var Süleyman'dan içeri

Unuttum din diyânet kaldı benden
Bu ne mezhepdürür dinden içeri

Dinin terkedenin küfürdür işi
Bu ne küfürdür îmandan içeri

Geçer iken Yunus sas oldu dosta
Ki kaldi kapida andan içeri
Yunus Emre

Dolap

Dolap niçin inilersin
Derdim vardir inilerim
Ben Mevlâya âsik oldum
Anin için inilerim

Benim adim dertli dolap
Suyum akar yalap yalap
Böyle emreylemis Çalap
Derdim vardir inilerim

Beni bir dağda buldular
Kolum kanadım yoldular
Dolap'a lâyık gördüler
Derdim vardır inilerim

Ben bir dağın ağacıyım
Ne tatliyim ne acıyım
Ben Mevlâya duacıyım
Derdim vardır inilerim

Dağdan kestiler hezenim
Bozuldu türlü düzenim
Ben bir usanmaz ozanım
Derdim vardir inilerim

Dülgerler beni yondu
Her âzam yerine kondu
Bu iniltim Hak'tan geldi
Derdim vardır inilerim

Suyum alçaktan çekerim
Dönüp yükseğe dökerim
Görün su ben ne çekerim
Derdim vardir inilerim

Yunus bunda gelen gülmez
Kişi muradina ermez
Bu Fânide kimse kalmaz
Derdim vardir inilerim
Yunus Emre

Şöyle Garib Bencileyin

Acep su yerde varm'ola
Şöyle garip bencileyin
Bağrı başlı gözü yaslı
Şöyle garip bencileyin

Gezdim Urum ile Sami
Yukarı İlleri kamu
Çok istedim bulamadım
Şöyle garip bencileyin

Kimseler garip olmasın
Hasret oduna yanmasın
Hocam kimseler duymasın
Şöyle garip bencileyin

Söyler dilim ağlar gözüm
Gariplere göynür özüm
Meğer ki gökte yıldızım
Şöyle garip bencileyin

Nice bu dert ile yanam
Ecel ere bir gün ölem
Meğer ki sinimde bulam
Şöyle garip bencileyin

Bir garip olmuş diyeler
Üç günden sonra duyalar
Soğuk su ile yuyalar
Şöyle garip bencileyin

Hey Emre'm Yunus biçare
Bulunmaz derdine çare
Var imdi gez sardan sara
Şöyle garip bencileyin

Yunus Emre








Geldi Geçti Ömrüm Benim

Geldi Geçti Ömrüm Benim
Şol Yel Esip Geçmiş Gibi
Hele Bana Şöyle Geldi
Şol Göz Yumup Açmış Gibi

İşbu Söze Hak Tanıktır
Bu Can Gövdeye Konuktur
Bir Gün Ola Çıka Gide
Kafesten Kuş Uçmuş Gibi

Miskin Âdem Oğlanını
Benzetmişler Ekinciye
Kimi Biter Kimi Yiter
Yere Tohum Saçmış Gibi

Bir Hastaya Vardın İse
Bir İçim Su Verdin İse
Yarın Orda Karşı Gele
Hak Şarabın İçmiş Gibi

Yunus Emre



























Dost

Ben dost ile dost olmuşsam
Kimseler dost olmaz bana
Münkirler bakar gülüşür
Selam dahi vermez bana

Ben dost ile dost olayım
Ölmez evvel öleyim
Canimi kurban vereyim
Dünya baki kalmaz bana

Ben aşıkı biçareyim
Baştan aşağı yareyim
Ben bir deli aneyim
Aklim da yar olmaz bana

Kimseler bilmez halimi
Aşk odu yaktı canimi
Seçmezem soldan sağımı
Namusuar olmaz bana

Sanurlar ki ben deliyim
Ben dost bağı bülbülüyem
Mevla'nin kemter kuluyem
Kimse baha saymaz bana

Bülbül olu ben oterim
Dost bahçesinde biterim
Gül alırım satarım
Bağu ban olmaz bana

Dervis Yunus nice diyem
Ben bu cani terk idem
Yan yana DOSTA GIDEM
Perde hicap olmaz bana

Yunus Emre







Erenler Bir Denizdür

Erenler bir denizdür
Âşık gerek dalası
Bahri gerek denizden
Girüp gevher alası

Gine biz bahri olduk
Denizden gevher alduk
Sarraf gerek gevherün
Kıymetini bilesi

Muhammed Hakk'ı bildi
Hakk'ı kendüde gördi
Cümle yerde Hak hâzır
Göz gerekdür göresi

Âlimler kitab düzer
Karayı aka yazar
Gönüllerde yazılur
Bu kitabun sûresi

Yunus Emre







Bir Nazarda Kalmayalım

Bir nazarda kalmayalım
Gel dosta gidelim gönül
Hasret ile ölmeyelim
Gel dosta gidelim gönül

Terk edelim il ü şarı
Dost için kılalım zârı
Ele getirelim yâri
Gel dosta gidelim gönül

Bu dünyaya kalmayalım
Fânidir aldanmayalım
Bir iken ayrılmayalım
Gel dosta gidelim gönül

Kılavuz olgıl sen bana
Gönülelim dosttan yana
Bakmayalım önden sona
Gel dosta gidelim gönül

Ölüm haberi gelmeden
Ecel yakamız almadan
Azrâil hamle kılmadan
Gel dosta gidelim gönül

Gerçek erene varalım
Hakk'ın haberin soralım
Yunus Emre'yi alalım
Gel dosta gidelim gönül

Yunus Emre

















Bir Kez Gönül Yıkdın İse

Bir kez gönül yıkdın ise
Bu kıldığın namaz değil
Yetmiş iki millet dahi
Elin yüzün yumaz değil

Hani erenler geldi geçdi
Bunlar yardu kaldı göçdü
Pervaz urup Hakk'a uçdu
Hümâ kuşudur kaz değil

Yol oldur ki doğru vara
Er oldur alçakda dura
Göz oldur ki Hakk'ı göre
Yüceden bakan göz değil

Doğru yola gittin ise
Er eteğin tuttun ise
Bir hayır da ettin ise
Birine bindir az değil

Yunus bu sözleri çatar
Sanki balı yağa katar
Halka metâların satar
Yükü cevrherdir tuz değil

Yunus Emre





Aşk

İşidin ey yârenler
Kıymetli nesnedir aşk
Değmelere bitinmez
Hürmetli nesnedir aşk

Dağa düşer kül eyler
Gönüllere yol eyler
Sultanları kul eyler
Hikmetli nesnedir aşk

Kime kim vurdu ok
Gussa ile kaygu yok
Feryad ile âhı çok
Firkatli nesnedir aşk

Denizleri kaynatır
Mevce gelir oynatır
Kayaları söyletir
Kuvvetli nesnedir aşk

Miskin Yunus neylesin
Derdin kime söylesin
Varsın dostu toylasın
Lezzetli nesnedir aşk

Yunus Emre







Benim Bunda Kararım Yok

Benim bunda kararım yok
Ben gine gitmeğe geldim
Bezirgânım metâım çok
Alana satmağa geldim

Ben gelmedim dâv'i için
Benim işim sevi için
Dostun evi gönüllerdir
Gönüller yapmağa geldim

Dost esrüğü deliliğim
Âşıklar bilir neliğim
Değşürüben ikiliğim
Birliğe yetmeğe geldim

Yunus Emre



Ol Dost Bize Gelmez İse

Ol dost bize gelmez ise
Ben dosta girü varayın
Çekeyin cevr ü cefâyı
Dost yüzin görüvireyin

Sermaye bir avuç toprak
Anı dahı aldı bu aşk
Ne sermaye var ne dükkân
Bazara neye varayın

Kurılmışdur dost dükkanı
Dost içine girmiş gezer
Günahum çok gönlüm sizer
Ben dosta çok yalvarayın

Gönlüm eydür dost benümdür
Gözüm eydür dost benümdür
Gönlüm eydür göze sabr it
Bir dem haberin sorayın

Hak nazar kılduğı cana
Bir göz ile bakmak gerek
Ana kim ol nazar kıla
Ben anı nice yireyin

Yunus Emre





Gözüm Seni Görmek İçin

Gözüm seni görmek için
Elim sana ermek için
Bugün canım yolda kodum
Yarın seni bulmak için

Bugün canım yolda koyam
Yarın ivâzın veresin
Arz eyleme uçmağını
Hiç arzum yok uçmağ için

Bana uçmak ne gerekmez
Hergiz gönlüm ona bakmaz
İşbu benim zârılığım
Değüldürür bir bağ için

Uçmağ uçmağım dediğin
Müminleri yeltediğin
Vardır ola birkaç hûri
Hevesim yok uçmağ için

Sûfilere ver sen onu
Bana seni gerek seni
Hâşâ ben terk edem seni
şol bir ala çardağ için

Yunus Emre



Hak Bir Gönül Verdi Bana

Hak bir gönül verdi bana
Ha demeden hayran olur
Bir dem gelir şâdî olur
Bir dem gelir giryan olur

Bir dem sanasın kuş gibi
şol zemherî olmuş gibi
Bir dem beşâretten doğar
Hoş bağ ile bostan olur

Bir dem gelir söyleyemez
Bir sözü şerh eyleyemez
Bir dem dilinden dür döker
Dertlilere derman olur

Bir dem çıkar arş üzere
Bir dem iner tahtesserâ
Bir dem sanasın katredir
Bir dem taşar umman olur

Yunus Emre





Miskinlikte Buldular

Miskinlikte buldular
Kimde erlik var ise
Merenden ittiler
Yüksekten bakar ise

Ak sakallu pir hoca
Bilinmez hâli nice
Emek yimesün hacca
Bir gönül yıkar ise

Sağır işitmez sözü
Gece sanır gündüzü
Kördür münkirin gözü
Âlem münevver ise

Gönül Çalab'ın tahtı
Gönüle Çalab baktı
İki cihan bedbahtı
Kim gönül yıkar ise

Sen sana ne sanırsan
Ayruğa da onu san
Dört kitabın mânâsı
Budur eğer var ise

Bildik gelenler geçmiş
Konanlar geri göçmüş
Aşk şarabından içmiş
Kim mânâ duyar ise

Yunus Emre



İy Dost Aşkun Denizine

İy dost aşkun denizine
Girem gark olam yüriyem
İki cihan meydan ola
Devranum sürem yüriyem

Bülbül olubanı ötem
Gönül olam canlar utam
Başumı elüme alıp
Yolına varam yüriyem

şükür gördüm didarını
Aşdum visâlün yârını
Bu benlik senlik şarını
Terkini uram yüriyem

Yunus'dur aşk âvâresi
Biçareler biçaresi
Sendedür derdüm çaresi
Dermanum soram yüriyem

Yunus Emre





Yok yere geçirdim günü

Yok yere geçirdim günü
Ah nideyim ömrüm seni
Seninle olmadım gani
Ah nideyim ömrüm seni

Geldim ve geçtim bilmedim
Ağlayıp gussa yemedim
Senden ayrilam demedim
Ah nideyim ömrüm seni

Hayrım serim yazılacak
Ömrüm ipi üzülecek
Suret benden bozulacak
Ah nideyim ömrüm seni

Gidip geri gelmiyesin
Gelip beni bulmayasın
Bu benliği sermayesin
Ah nideyim ömrüm seni

Hani sana güvendiğim
Güveni ben yuvandığım
Kaldı külli kazandığım
Ah nideyim ömrüm seni

Miskin YUNUS gideceksin
Acep sefer edeceksin
Hasret ile kalacaksın
Ah nideyim ömrüm seni

Yunus Emre

Niçe Bir Besleyesin

Niçe bir besleyesin
Bu kaddile kameti
Düştün dünya zevkine
Unuttun kıyameti

Düriş kazan ye yedir
Bir gönül ele getir
Yüz Kâbe'den yeğrektir
Bir gönül ziyareti

Uslu değil delidir
Halka sâlûsluk satan
Nefsin müslüman etsin
Var ise kerameti

Yunus Emre



Bir Sâkiden İçdük Şarab

Bir sâkiden içdük şarab
Arşdan yüce meyhanesi
Bir kadehden esrimişüz
Canlar anun peymânesi

Ol meclis kim bizde vardur
Anda ciğer kebab olur
Ol şem'a kim bizde yanar
Ay u güneş pervanesi

Yunus bu cezbe sözlerin
Cahillere söylemegil
Akıl kâmil olan kişi
Bu mâ'niye inanası

Yunus Emre





Mülkü Bekadan Gelmişem

Mülkü bekadan gelmişem
Fâni cihanı neylerem
Ben dost cemalin görmüşem
Hûri cinanı neylerem

Vahdet meyinin cür'asın
Mâşuk elinden içmişem
Ben dost kokusun almışam
Misk i reyhanı neylerem

İsa gibi yeri koyup
Gökleri seyran eylerem
Musayı didar olmuşam
Ben len teranineylerem

İsmail'in Hak yoluna
Canımı kurban eylerem
Çünki bu can kurban sana
Koç kurbanı ben neylerem

Aşık Yunus mâşuk ile
Vuslat bulunca mest olur
Ben şişeyi vurdum taşa
Namus u ârı neylerem



Yunus Emre





Düşdi Önüme Hubbü'l Vatan

Düşdi Önüme Hubbü'l Vatan
Gidem Hey Dost Diyü Diyü
Anda Varan Kalur Heman
Kalam Hey Dost Diyü Diyü

Halvetlerde Meşgul Olam
Dâim Açılam Gül Olam
Dost Bağında Bülbül Olam
Ötem Hey Dost Diyü Diyü

Şol Bir Beş On Arşun Bizi
Kefen İdeler Eğnüme
Dökem Şol Dünya Tonların
Geyem Hey Dost Diyü Diyü

Mecnun Oluban Yüriyem
Yüce Dağları Büriyem
Mum Olubanı Eriyem
Yanam Hey Dost Diyü Diyü

Günler Geçe Yıl Çevrile
Üstüme Sinlem Obrıla
Ten Çüriye Toprak Ola
Tozam Hey Dost Diyü Diyü

Yunus Emre Var Yolına
Münkirler Girmez Yolına
Bahri Olup Dost Göline
Dalam Hey Dost Diyü Diyü

Yunus Emre












Cümle Vücudda Bulduk

Mâ'nî evine dalduk
Vücud seyrini kılduk
İki cihan seyrini
Cümle vücudda bulduk

Bu çizginen gökleri
Tahtesserâ yirleri
Yetmiş bin hicabları
Cümle vücudda bulduk

Yedi yir yedi göği
Dağları denizleri
Uçmağıla tamuyı
Cümle vücudda bulduk

Gice ile gündüzi
Gökte yidi yılduzı
Levhde yazılı sözi
Cümle vücudda bulduk

Musi ağduğı Tûr'ı
Yohsa Beytü'lma'mûrı
İsrâfil çalan sûrı
Cümle vücudda bulduk

Tevrat ile İncil'i
Furkan ile Zebur'ı
Bunlardağı beyanı
Cümle vücudda bulduk

Yunus Emre



Bu Dem Yüzüm Süreduram

Bu dem yüzüm süreduram
Her dem ayum yeni toğar
Her dem bayramdurur bana
Yayum kışum yenibahar

Benüm ayum ışığına
Bulutlar gölge kılmaya
Hiç gedilmez toluluğı
Nûrı yirden göğe ağar

Anun nûrı karanuyı
Sürer gönül hücresinden
Pes karanulık nûrıla
Bir hücreye nite sığar

Ben ayumı yirde gördüm
Ne isterem gökyüzinde
Benüm yüzüm yirde gerek
Bana rahmet yirden yağar

N'ola Yunus sevdiyise
Çoktur Hakk'ı seviciler
Sevenleri köyer didi
Anunıçun boyun eğer

Yunus Emre



Can Bir Ulu Kimsedür
Can bir ulu kimsedür
Beden anun atıdur
Her ne lokma yirisen
Bedenin kuvvetidür

Ne denlü yirisen çok
Ol denlü yürisen tok
Cana hiç ıssı yok
Hey suret maslahatıdur

İnayetdur anun işi
Anlamaz değme bir kişi
Bilgil ki bu hümâ kuşı
Âşıklarun devletidür
Yunus Emre



Divaneler, Divaneler

Divaneler, aneler
Durun durun aşka sela
Aşk esriği mestaneler
Durun durun aşka sela
Mesti elestler kandaksız
Mestane mestler kanatsız
Saki duruptur canaksiz
Durun durun aşka sela
Merdaneler merdaneler
Erlik demi bu gündurur
Bas veruben can terkini
Vurun vurun aşka sela
Ey nice hamle idelim
İşbu fenadan gidelim
Binin binin sevk atalım
Surun surun aşka sela
Muhabbet yoluna girip
Aşktan dava kılan kişi
Tan eylemiş asıklara
Görün görün aşka sela
Akıl ne bilir aşkı kim
Mağrur oluptur aklına
Aşkı bu gün bu YUNUS'a
Sorun sorun aşka sela
Yunus Emre

Dosttan Yüzüm Dönmez Benim

Deniz oldu birkaç kadeh,
Susaslıgım kanmaz benim
İniltilerim kesilmez,
Gözüm yaşı dinmez benim

Gel varalım bizim ile,
Ki giresin bahçelere
Daim öter bülbülleri,
Gülistanım solmaz benim

Bizim ilin bahçeleri,
Daim tazedir gülleri
Ma'muredurur bostanım,
Ağyar gülüm üzmez benim

Mansur kadehin nice kez
Ma'suka sundu elime
Dört yanımda od vurdular,
Kimse halim bilmez benim

Yana yana kul oluban
Sen ma'sukanin yolunda
Günde bin kez yanar isem
Dosttan yüzüm dönmez benim

Canım askın kulunğune
Ferhat olup tuttum başım
Daim dağları keserim,
Şirin’im hiç sormaz benim

Yunus eydur, ey sultanim,
Aşkın ile yandı canım
Gel kılar isen dermanım,
Artık canım ölmez benim

Yunus Emre


Gönüller Yapmaya Geldim

Benim burda kararım yok
Ben burdan gitmeye geldim
Bezirganim, metaim çok
Alana satmaya geldim
Ben gelmedim davi için
Benim isim sevi için
Gönüller dost evi için
Gönüller yapmaya geldim
Dost esriği deliliğim
Asıklar bilir neliğim
Devsiriben ikiliğim
Birliğe yetmeye geldim
O hocamdır, ben kuluyum
Dost bahçesi bülbülüyüm
O hocamın bahçesine
Şad olup ötmeye geldim
Burda bilis olan canlar
Orda bilisirler imiş
Bilisiben hocam ile
Halim arz etmeye geldim
Siz YUNUS'tan sorun haber
Dost kanda ise anda var
Haberi gel gör benden al
Ben onu görmeye geldim

Yunus Emre

Çıkdum Erik Dalına

Çıkdum erik dalına
Anda yidüm üzümi
Bostan ıssı kakıyup
Dir ne yirsin kozumı

Agrılık yaptı bana
Bühtan eyledim ana
Çerçi de geldi eydür
Kanı aldın kızumı

Kerpiç koydum kazana
Poyrazıla kaynatdum
Nedür diyü sorana
Bandum virdüm özini

İplik virdüm çulhaya
Sarup yumak itmemiş
Becid becid ısmarlar
Gelsün alsun bezini

Bir serçenin kanadın
Kırk katıra yükledüm
Çift dahı çekemedi
şöyle kaldı kazanı

Bir sinek bir kartalı
Salladı urdı yire
Yalan değül gerçekdür
Ben de gördüm tozını

Bir küt ile güreşdüm
Elsüz ayağum aldı
Güreşip basamadum
Köyündürdü özümi

Kaf dağından bir taşı
şöyle atdılar bana
Öğlelik yola düşdi
Bozayazdı yüzümi


Balık kavağa çıkmış
Zift turşusın yimeğe
Leylek koduk toğurmış
Baka şunun sözini

Gözsüze fisıldadum
Sağır sözüm işitmiş
Dilsüz çağırup söyler
Dilümdeki sözümi

Bir öküz boğazladum
Kakıldum sere kodum
Öküz ıssı geldi eydür
Boğazladun kazumı

Bundan da kurtulmadum
N'idesini bilmedüm
Bir çerçi geldi eydür
Kanı aldun gözgümi

Tospağaya sataşdum
Gözsüz sepek yoldaşı
Sordum sefer kancaru
Kayseri'ye azimi

Yunus bir söz söyledün
Hiçbir söze benzemez
Münâfiklar elinden
Orter mâ'nı yüzini

Yunus Emre





Yar Yüreğüm Yar

Yar yüreğüm yar
Gör ki neler var
Bu halk içinde
Bize güler var

Bu yol uzakdur
Menzili çokdur
Geçidi yokdur
Derin sular var

Girdük bu yola
Işkıla bile
Gurbetlik ile
Bizi salar var

Her kim merdâne
Gelsün meydana
Kalmasun cana
Kimde hüner var

Yunus sen bunda
Meydan isteme
Meydan içinde
Merdâneler var

Yunus Emre





Anma mısın Şol Günü Sen

Anma(z) mısın şol günü sen
Gözün nesne görmez ola
Düşe suretin toprağa
Dilin haber vermez ola

Çün Azrâil ine tuta
Issı kılmaz ana ata
Kimse döymez o heybete
Halktan meded ermez ola

Oğlan gider danışmana
Salâdır dosta düşmana
Sonra gelmek peşîmâna
Sana ıssı kılmaz ola

Evvel gele şol yuyucu
Ardınca şol su koyucu
İletip kefen sarıcı
Bunlar hâlin bilmez ola

Ağaç ata bindireler
Sinden yana göndereler
Yer altına indireler
Kimse ayruk görmez ola

Üç güne dek oturalar
Hep işini bitireler
Ol dem dile getireler
Ayruk kimse anmaz ola

Yunus miskin bu öğüdü
Sen sana versen yeğ idi
Bu şimdiki mahlukata
Öğüt ıssı kılmaz ola

Yunus Emre



Yer Yüzünde Gezer İdim

Yer yüzünde gezer idim
Uğradım milketler yatur
Kimi ulu kimi kiçi
Key kuşağı berkler yatur

Kimi yiğit kimi koca
Kimi vezir kimi hoca
Gündüzleri olmuş gece
Bunculayın çoklar yatur

Doğru varırdı yolları
Kalem tutardı elleri
Bülbüle benzer dilleri
Danışman yiğitler yatur

Ulu kiçi ağlaşmışlar
Server yiğitler düşmüşler
Baş ucunda yay sımışlar
Kırıluban oklar yatur

Atlar izi tozulu
Önleri tabılbazulu
İle güne hükmü yaz(ı)lı
şu muhteşem beğler yatur

Yunus Emre



Ah N'ideyim Ömrüm Seni

Ömrüm beni sen aldadın
Ah n'ideyim ömrüm seni
Beni deprenimez kodun
Ah n'ideyim ömrüm seni

Benim derdim hey sen idin
Canım içinde can idin
Hem sen bana sultan idin
Ah n'ideyim ömrüm seni

Gönlüm sana eğler idim
Gül deyüben yiyler idim
Garipseyip ağlar idim
Ah n'ideyim ömrüm seni

Gider imiş bunda gelen
Dünya işi cümle yalan
Ağlar ömrüm yavı kılan
Ah n'ideyim ömrüm seni

Hayrım şerrim yazılısar
Ömrüm ipi üzüliser
Gidip suret bozulısar
Ah n'ideyim ömrüm seni

Bari koyuban kaçmasan
Göçgüncü gibi geçmesen
Ölüm şarabın içmesen
Ah n'ideyim ömrüm seni

Bir gün ola sensiz kalam
Kurda kuşa öyün olam
Çürüyüben toprak olam
Ah n'ideyim ömrüm seni

Miskin Yunus bilmez misin
Yoksa nazar kılmaz mısın
Ölenleri anmaz mısın
Ah n'ideyim ömrüm seni

Yunus Emre



Ey yarenler, Ey Kardaşlar

Ey yarenler, ey kardaşlar
Ecel ere olum bir gün
İslerime pişman olup
Kendi özüme gelem bir gün

Yanlarıma kona elim
Söz söylemez ola dilim
Karşıma gele amelim
Nettim ise görem bir gün

Oğlan diğer danişmana
Seladır dosta düşmana
Sol dört tekbir namaz ile
Dahi tamam kılam bir gün

Beş karış bezdurur donum
Yılan çıyan yiye etim
Yıl gece obrula sinim
Unutulup kalam bir gün

Basıma dikeler hece
Ne erte bilem ne gece
Alemler umudu hoca
Sana ferman olam bir gün

Yunus Emre sen bu sözü
Dahi tamam etmemişin
Tek yürüyeyim neyleyim
Üstadıma gelem bir gün

Yunus Emre

Ben Bunda Seyr Eder İken

Ben bunda seyr eder iken
Aceb sırra erdim ahî
Bir siz dahı sizde görün
Dostu bende gördüm ahî

Bende baktım bende gördüm
Benim ile ben olanı
Suretime can vereni
Kimdiğini bildim ahî

İsteyüben bulımazam
Ol ben isem ya ben hani
Seçemedim ondan beni
Bir kezden ol oldum ahî

Değme bir yol kandan bana
Dağılmayam değme yana
Kutlu oldu seferim
Hoş menzile erdim ahî

Münkir kişi duymaz bunu
Dertlilerin sezer canı
Ben aşk bağı bülbülüyem
Ol bahçeden geldim ahî

Mansur idim ben ezelde
Onun için geldim bunda
Yak külümü savur göğe
Ben Ene'lHakoldum ahî

Mun'im oldum yoksul iken
Benüm oldu kevn ü mekan
Yirden göğe mağrıp maşrık
Yire göğe doldum ahî

Nitekim ben beni buldum
Bu oldu kim Hakkı buldum
Korkum anı buluncadı
Korkudan kurtuldum ahî
Yunus Emre

İsteridüm Allah'ı

İsteridüm Allah'ı
Buldumısa ne oldı
Ağlarıdum dün ü gün
Güldümise ne oldı

Erenler meydanında
Yuvarlanur tup idüm
Padişah çevgânında
Kaldumısa ne oldı

Erenler sohbetinde
Deste kızıl gül idüm
Açıldum ele geldüm
Soldumısa ne oldı

Alimler ulemalar
Medresede buldıysa
Ben harâbat içinde
Buldumısa ne oldı

Yunus Emre





Yandı Yüreğüm Dutuşdı

Yandı yüreğüm dutuşdı
Bağrum ciğerüm kebabdurur
Aşıklarun şerbetleri
Bu derdüme sebebdurur

Bir niçeleri aşk düzer
Bir niçeleri aşk bozar
Bir niçeler esrük gezer
Eyle kim var harabdurur

Aşkıla çalındı kalem
Aşka yesirdurur âlem
Âşıklar arasında
Cebreil dahı hicabdurur

Medreseler müderrisi
Okumadılar bu dersi
şöyle kaldılar âciz
Bilmediler ne babdurur


Azâzil dâ'vi kıldı
Dâ'visi yalan oldı
Yalan dâ'vi kılanun
Pes cezası azabdurur

Ölmez aşk bilişleri
Esrük meclis hoşları
Dâim bunlarun işi
Çeng ü şeşte rebabdurur

Yunus imdi miskin ol
Hem miskinlere kul ol
Zîre miskin olanları
Arzulayan Çalabdurur

Yunus Emre







Herkime Kim Dervişlik Bağışlana

Herkime kim dervişlik bağışlana
Kalpı gide pâk ola gümüşlene

Nefesinden miskile anber düte
Budağından il ü şar yimişlene

Yaprağı hem dertlüye derman ola
Gölgesinde çok hayırlar işlene

Âşıkun gözi yaşı hem göl ova
Ayağından saz bitüp kamışlana

Cümle şair dost bağçesi bülbüli
Yunus Emre orada dürraçlana
Yunus Emre



Gelin Ey Kardeşler Gelin

Gelin ey kardeşler gelin
Bu menzil uzağa benzer
Nazar kıldım şu dünyaya
Kurulmuş tuzağa benzer

Bir Pir'in eteğin tuttum
Ana benideyip gittim
Nice yüz bin günah ettim
Her biri de bir dağa benzer

Cağla Derviş Yunus cağla
Sen özünü Hakk'a bağla
Ağlar isen haline ağla
Erdem vefa yoğa benzer

Yunus Emre






Haber Eylen Âşıklara

Haber Eylen Âşıklara
Aşka Gönül Veren Benem
Aşk Bahrisi Olubanı
Denizlere Dalan Benem

Deniz Yüzünden Su Alıp
Sunuverirem Göklere
Bulutlayın Seyran Edip
Arşa Yakın Varan Benem

Gördüm Diyen Değil Gören
Bildim Diyen Değil Bilen
Bilen Oldur Gösteren Ol
Aşka Yesir Olan Benem

Sekiz Uçmak Âşıklara
Köşk Ü Saraydır Bilene
Musileyin Hayran Olup
Tur Dağında Kalan Benem

Deli Oldum Adım Yunus
Aşk Oldu Bana Kılavuz
Hazrete Değin Yalınız
Yüz Sürüyü Varan Benem

Yunus Emre







Evvel Benem Ahir Benem

Evvel benem ahir benem
Canlara can olan benem
Azup yolda kalmışlara
Hâzır meded iren benem

Düş döşedüm bu yerleri
Çöksü urdum bu dağları
Sayvân eyledüm gökleri
Girü dutup duran benem

Dahı aceb âşıkları
Ikrâr u din iman oldum
Halkun gönlinde küfrile
İslâmıla iman benem

Halk içinde dirlik düzen
Bu üstine kara dizen
Dört kitabı toğru yazan
Ol yazılan Kur'an benem

Yunus değül bunı diyen
Kendüliğidir söyleyen
Kâfir olur inanmayan
Evrel âhir heman benem

Yunus Emre



Hiç Bilmezem Kezek Kimün

Hiç bilmezem kezek kimün
Aramuzda gezer ölüm
Halkı bostan idinmişdür
Diledüğin üzer ölüm

Bir nicenün belin büker
Bir nicenün yaşın döker
Bir nicenün mülkin yıkar
Var gücini üzer ölüm

Yiğidi koca olınca
Komaz kendüyi bilince
Birini koyup gülince
Gözlerini süzer ölüm

Yunus Emre


Gelin Gidelim

Gelin gidelim,
Allah yoluna
Feryat edelim,
Allah yoluna

Bir yılı bir gün
Gelecek o gün
Süregel yüzün,
Allah yoluna

Derdine düşme,
Yolundan şaşma
Hiç Şerlik koşma,
Allah yoluna

Yunus'un sözü,
Kul olmuş özü
Kanalar gozu,
Allah yoluna
Yunus Emre



Ben Söylerem, Ben Dinlerem

Ben bir acep ile geldim
Kimse halim bilmez benim
Ben söylerem, ben dinlerem
Kimse dilim bilmez benim

Benim dilim kus dilidir
Benim ilim dost ilidir
Ben bülbülüm, dost gülümdür
Bilin, gülüm solmaz benim

O dost, bana gelsin demiş
Sundum kadeh, alsın demiş
Aldım kadeh, içtim şerap
Artık gönlüm ölmez benim

Ne durum var, ne durağım
Bir yerde yoktur kararım
Hakk'a münacat etmeğe
Belli yerim yoktur benim

Sor durduğum yeri bana
Gelirsen gösterem sana
Bir zerrece Hak'tan ayri
Gözüm nesne görmez benim

Tur dağında bir tecelli
Gör Musa'ya neler kildi
YUNUS eydur Hak katında
Sözüm geri kalmaz benim

Yunus Emre



İşbu Gönül Bir Kaledir

İşbu gönül bir kaledir
Akıl içinde sultan
Bu gönül bir hazinedir
Aşkı tutmuş bekler anı
Akıl bastan başa ürür
Nazar gözden baka durur
Akıl gönül icre durur
Ol uc haslet bekler ani
Akıl taht eyledi başı
Söyle bilir her bir isi
Dünya icre akıl kişi
Kimseye değmez ziyanı

Yunus Emre

Niçin Ağlarsın Bülbül Hey

Sen burda garip mi geldin
Niçin ağlarsın bülbül hey
Yorulup iz mi yanıldın
Niçin ağlarsın bülbül hey

Karlı dağlardan mı aştın
Derin irmekler mı geçtin
Yarinden ayrı mı düştün
Niçin ağlarsın bülbül hey

Hey, ne yavuz inilersin
Benim derdim yenilersin
Dostu görmek mi dilersin
Niçin ağlarsın bülbül hey

Kal'ali şehir mi yıkıldı
Ya namu arin mi kaldı
Gurbette yarin mi kaldı
Niçin ağlarsın bülbül hey

Gülistanlarda yaylarsın
Taze gülleri yiylarsın
Yavlak zarilik eylersin
Niçin ağlarsın bülbül hey

Uykudan gözüm uyandı
Uyandı kana boyandı
Yandı sol yüreğim yandı
Niçin ağlarsın bülbül hey

Ne oldu şu Yunus'a noldu
Askın deryasına daldı
Yine baharistan oldu
Niçin ağlarsın bülbül hey

Yunus Emre



Bu Dünyaya İnanma

Gelin bir nazar eylen
Noldu cihan içinde
Niceler toprak oldu
Bu az zaman içinde

O taze güller soldu
Bülbüller ötmez oldu
Ata, ana zar oldu
Kaldı zindan içinde

Canları oda yandı
Kuzuların kurt aldı
Ardınca baka kaldı
Zaru figan içinde

Ey nice yarenleri
Hasret kaldı canları
Meğer ki buluşalar
Yarın cinan içinde

O ipek don geyenler
Hiç toz kondurmayanlar
Çürüyüp toprak olmuş
Tenler kefen içinde

O gözler ve o kaslar
O inci gibi dişler
O tenler ve o saclar
Yılan, çıyan içinde

Kamu çürümüş eller
O dudak ve o diller
O sevgili oğullar
Kalmış toprak içinde

Bu dünyaya inanma
Vefasın bulam sanma
Ömrün veren ziyana
Çoğu pişman içinde


Dünyayı bivefa bil
Aç gözünü yarağ kil
Sen dahi olursun bil
Kalma guman içinde

Yunus söyle sözünü
Yavi kil kendozunu
Ağardıgör yüzünü
Koma firak içinde

Yunus Emre


Gel Gidelim Dosta Gönül

Bir karardan durmayalım
Gel gidelim dosta gönül
Hasretinden yanmayalım
Gel gidelim dosta gönül

Kılavuz ol gönül bana
Gel gidelim yardan yana
Canım kurbandır canana
Gel gidelim dosta gönül

Kara haberin almadan
Can bedenden ayrılmadan
Azrail bizi bulmadan
Gel gidelim dosta gönül

Gerçek murada varalım
Yarin hatırın soralım
Yunus Emre'yi alalım
Gel gidelim dosta gönül

Yunus Emre


Ben Bu Cani Canana

Ben bu cani canana
Kurban etsem gerektir
Dost aşkını sineme
Mihman etsem gerektir
Mest ede askı beni
Bırakıp akli cani
Geçip kevn ü mekânı
Seyran etsem gerektir
Yürüyem an'dan yana
Zerre'yem kândan yana
Yâni cânandan yana
Cevlân etsem gerektir
Bulunca ben ol cani
Nideyim adı sanı
Aşk dârında ben beni
Berdâr etsem gerektir
Sen ey Yunus'un cani
Olsun Dost'un kurbânı
Bilip sırrı nihâni
Âyan etsem gerektir

Yunus Emre

Söylenilen Bir Kelamı

Söylenilen bir kelamı
İşittiğinde pek dinle
Sözü doğru anlamayıp
Birkaç laf ta sen katmagil

Yunus Emre





O Can Haçan Olüser

O can haçan olüser
Sen ona can olasın
Ölmüş gönül dirile
Orda ki sen olasın

Olmeklik dirlik ola
Ölümsüz dirlik bula
Ölmüş gönül dirile
Dermanı sen olasın

Sen olduğun gönüller
Her dem canin yeniler
Bunlardır ölmeyenler
Hekimi sen olasın

Sen olduğun makamda
Adil, dad olur anda
Güç olmaz o anda
Sultani sen olasın

Can bedenden uçacak
Menzilinden göçücek
O cihana geçicek
Göze ayan olasın

Tozunu yel almaya
Bir zerre irilmaya
Aşık cani ölmeye
Meşuku sen olasın

YUNUS sen aşık isen
Aşka muvafık isen
Korkma ulaşık isen
Ne olursan olasın

Yunus Emre



Kerem İt Bir Beri Bak Rikab Yüzünden Bırak

Kerem it bir beri bak rikab yüzünden bırak
Ayun öndördi misin balkurur yüz ü yanak

Sıratın arılığı bulgur u nohud gibi
İki kaşun ay alnun genç aya virür sabak

Kangı bir nesneni ki dil nice şerh eylesün
İlâhî sen beklegil yavuz gözlerden ırak

Boyun yuvuk boyından hiç fark eyleyemedüm
Gümâna viren beni küpeli iki kulak

Yunus Hak tecellisin senün yüzünde gördi
Çare yok ayrılmağa çün sende göründi Hak
Yunus Emre



Söylememek Harcısı Söylemegin Hasıdır

Söylememek harcısı söylemegin hasıdır
Söylemegin harcısı gönüllerin pasıdır

Gönüllerin pasını ger sileyim der isen
şol sözü söylegil kim sözün hulâsasıdır

Cümle yaradılmışa bir göz ile bakmayan
Halka müderris ise hakikatte âsidir

şer' ile hakikatin şerhini eydem işit
şeriat bir gemidir hakikat deryasıdır

Ol geminin tahtası her nice muhkem ise
Deniz mevc urucağız onu uşadasıdır

Bundan içeri haber işit eydeyim ey yâr
Hakikatin kâfiri şer'in evliyasıdır

Biz tâlibi ilmleriz aşk kitabın okuruz
Çalap müderris bize aşk hod medresesidir

Yunus Emre


Ne Söylerler Ne Bir Haber Verirler

Yalancı dünyaya konup göçenler
Ne söylerler ne bir haber verirler
Üzerinde türlü otlar bitenler
Ne söylerler ne bir haber verirler

Kiminin başında biter ağaçlar
Kiminin başında sararır otlar
Kimi masum kimi güzel yiğitler
Ne söylerler ne bir haber verirler

Toprağa gark olmuş nazik tenleri
Söylemeden kalmış tatlı dilleri
Gelin duadan unutman bunları
Ne söylerler ne bir haber verirler

Kimisi dördünde kimi beşinde
Kimisinin tâcı yoktur başında
Kimi altı kimi yedi yaşında
Ne söylerler ne bir haber verirler

Kimisi bezirgân kimisi hoca
Ecel şerbetini içmek de güç a
Kimi ak sakallı kimi pir koca
Ne söylerler ne bir haber verirler

Yunus der ki gör takdirin işleri
Dökülmüşler kirpikleri kaşları
Başları ucunda hece taşları
Ne söylerler ne bir haber verirler

Yunus Emre



Ey Dervişler, Ey Kardaşlar

Ey dervişler, ey kardaşlar
Ne acep derdim var benim
Mecnun olmuş der görenler
Ne acep derdim var benim

Derviş olan ar eylemez
Aşık olan zar eylemez
Hekimler tımar eylemez
Ne acep derdim var benim

Deryanın mevci çağladı
Hasret yüreğimi dağladı
Halim görenler ağladı
Ne acep derdim var benim

Derdine düştüm Mevla’nın
Avarasiyim sevdanın
Mevci yenilmez deryanın
Ne acep derdim var benim

Aşık Yunus düştün gine
Düştün hemen aşk derdine
Girdin hakikat yurduna
Ne acep derdim var benim

Yunus Emre Gururlanma öleceksin,
Dar kabire gireceksin,
Hakka cevap vereceksin,
Dilin dönmez olur bir gün!

Derviş Yunus der bu işi,
Hak yolun' koyalım başı,
Kunfe yekun dağı taşı,
Birbirine katar bir gün!

Yunus Emre



Biz Kime Aşıksavuz Alemler Ana Aşık

Biz kime âşıksavuz âlemler ana âşık
Kime değül diyelüm bir kapudur bir tarik

Biz neyi seversevüz maşûka anı sever
Dostumuzun dostına yad endişe ne lâyık

Sen gerçek âşıkısan dostun dostına dost ol
Bu halde kalurısan dosta değül yaraşık

Yetmiş iki millete kurban ol âşıkısan
Tâ âşıklar safında tamam olasın sadık

Sen Hakk'a âşıkısan Hak sana kapu açar
Ko seni beğenmeği varlık evini bir yık

Hâs u âm mutî asi dost kulıdur cümlesi
Kime eydibilesin gel evünden taşra çık

Yunus'un bu dânişi genci nihan sözidür
Dosta âşık olanlar iki cihandan fârik

Yunus Emre



İşidin Ey Yarenler



İşitin ey yarenler aşk bir güneşe benzer
Askı olmayan kişi misali tasa benzer

Taş gönülde ne biter dilinde Ağu tüter
Nice yumsak söylese sözü savaşa benzer

Aşkı var gönlü yanar yumsanir muma döner
Taş gönüller kararmış sarp katı kışa benzer

Ol sultan kapısında hazreti tapisinda
Asıkların yıldızı her dem çavuşa benzer

Geç Yunus endişeden gerekse bu piseden
Ere aşk gerek evvel ondan dervişe benzer
Yunus Emre



Adı Güzel Kendi Güzel Muhammed
Canım feda olsun senin yoluna
Adı güzel kendi güzel Muhammed
Şefaat eyle bu kemter kuluna
Adı güzel kendi güzel Muhammed

Mumin olanları çoktur cefası
Ahirette çıkar zevkü safası
Onsekiz bin alemin Mustafa'si
Adı güzel kendi güzel Muhammed
AşıkYunus n'eyler cihanı sensiz
Sen hak peygambersin şüphesiz Şeksiz
Sana uymayanlar gider imansiz
Adı güzel kendi güzel Muhammed (SAV)

Yunus Emre





Eşkere Kıldum Bugün Pinhânumı

Eşkere kıldum bugün pinhânumı
Can virüben buldum ol cânânumı

Can gönül hayran kalupdur mâşuka
Mâşukıla sürerem devranumı

Kânı buldum n'iderem ben ayruğı
Yağmaya virdüm bugün dükkânumı

Yir benümdür gök benümdür arş benüm
Gör nicesi germişem sayvânumı

Yunus oldıysa adum pes ne aceb
Okuyalar defter ü anumı

Yunus Emre





Niçeler Bu Dünyada Günâhını Yuyamaz

Niçeler bu dünyada günâhını yuyamaz
Ömrü geçer yok yire iy dirîgâ tuyamaz

Bir niçe kişilerün gaflet gözin bağlamış
Hak yolına dirisen bir yufkaya kıyamaz

Bu dünya bir gelindür yeşil kızıl donanmış
Kişi yeni geline bakubanı toyamaz

Var imdi miskin Yunus uryan olup gir yola
Yüz çukallu gelürse yalıncağı soyamaz

Yunus Emre

Mânâ Eri Bu Yolda Melûl Olası Değil

Mânâ eri bu yolda melûl olası değil
Mânâ duyan gönüller hergiz ölesi değil

Ten fânidir can öImez gidenler geri gelmez
Ölur ise ten ölur canlar ölesi değil

Cevher seven gönüller yüz bin yol eder ise
Hak'dan nasib olmasa nasib olası değil

Sakıngıl yârin gönlün sırçadır sımayasın
Sırça sındıktan geri bütün olası değil

Yaratdı Hak dünyayı Muhammed dostluğuna
Dünyaya gelen gider bâki kalası değil

Yunus Emre





Yârab Bu Ne Derddür Derman Bulınmaz

Yârab bu ne derddür derman bulınmaz
Ya bu ne yaradur zahmi belürmez

Benüm garib gönlüm aşkdan usanmaz
Varur aşka düşer hiç bana dönmez

Döner gönlüm bana öğüt virür hoş
Âşık olan gönül aşkdan usanmaz

Âşık ki cana kaldı âşık olmaz
Canın terk itmeyen mâşukı bulmaz

Âşık bir kişidür bu dünya malın
Âhıret korkusın bir pula saymaz

Âşık öldi diyü salâ virürler
Ölen hayvan durur âşıklar ölmez

Bu dünya ol âhıretden içerü
Âşıkun yiri var kimesne bilmez

Erenler meydanı arşdan yücedür
Salarlar çevgânı tup belürmez

Yunus bu tevhide gark oldı gitti
Girü gelmekliğe aklı dirilmez

Yunus Emre



Aşk İmamdur Bize Gönül Cemaat

Aşk imamdur bize gönül cemaat
Kıblemüz dost yüzi dâimdür salât

Dost yüzni göricek şirk yağmalandı
Anunçün kapuda kaldı şeriat

Gönül secde kılur dost mihrabında
Yüzin yire urup kılur münâcat

Biz kimse dinine hilâf dimezüz
Din tamam olıcak toğar mahabbet

Toğrulık bekleyen dost kapusında
Gümansız ol bulur ilâhı devlet

Yunus Emre



Yâ İlâhî Ger Sual Etsen Bana

Yâ İlâhî ger sual etsen bana
Bu durur anda cevabım uş sana

Ben bana zulm eyledim ettim günah
N'eyledim n'ettim sana ey padişah

Ben mi düzdüm beni sen düzdün beni
Pür ayıp nişe getirdin ey Ganî

Gözüm açıp gördüğüm zindan içi
Nefs ü hevâ pür dolu şeytan içi

Haps içinde ölmeyeyim deyü aç
Mismil ü murdar yedim bir iki kaç

Nesne eksildi mi mülkünden senin
Geçti mi hükmüm ya hükmünden senin

Rızkını yiyip seni aç mı kodum
Ya yiyip öynünü muhtaç mı kodum

Geçmedi mi intikamın öldürüp
Çürütüp gözümü toprak doldurup

Kıl gibi köprü yaparsın geç deyü
Sen seni gel dûzahımdan seç deyü

Kıl gibi köprüden âdem mi geçer
Ya düşer ya dayanır yahud uçar

Kulların köprü yaparlar hayr içün
Hayrı budur kim geçeler seyr içün

Tâ gerek bünyâdı muhkem ola ol
Ol geçenler eydeler uş doğru yol

Terzi kurarsın hevâset dartmağa
Kasd idersin beni oda atmağa

Terezî ana gerek bakkal ola
Yâ bezirgân tâcir ü attar ola

Çün günah murdarlarun murdarıdur
Hazretinden yaramazlar kârıdur

Sen basirsin hod bilürsün hâlimi
Pes ne hâcet dartasın âmâlimi

Değmedi hiç Yunus'dan sana ziyan
Sen bilürsün âşikâre vü nihan

Bir avuç toprağa bunca kıyl ü kal
Neye gerek iy kerimi zülcelâl

Yunus Emre





Hakikatün Mâ'nîsin Şerhile Bilmediler

Hakikatün mâ'nîsin şerhile bilmediler
Erenler by dirliği riya dirilmediler

Hakikat bir denizdür şeriat anun gemisi
Çoklar gemiden çıkup denize dalmadılar

Bunlar geldi kapuya şeriat tutdı turur
İçerü girübeni ne varın bilmediler

Dört kitabı şerh iden âsidür hakikatde
Zîre tefsir okuyup mâ'nîsin bilmediler

Yunus Emre







Arayı Arayı Bulsam

Arayı arayı, bulsam izini
izinin tozuna, sürsem yüzümü
Hak nasip eylese, görsem yüzünü
Ey sevdiğim gönül arzular seni

Yitirdim o dostu, bilmem ne yanda
Sevgisi gönülde, muhabbet canda
Yarin mahşer günü, ulu anda
Ey sevdiğim gönül arzular seni

Yunus senin methin eder dillerde
Sevilirsin bütün bu gönüllerde
Ağlayı aglayı gurbet ellerde
Ey sevdiğim gönül arzular seni

Yunus Emre

Dünya Umruna Meyleni Verme

Dünya umruna meyleni verme
Sen de kurtulmazsın ecel elinden
Ben filanım diye göğsünü germe
Sen de kurtulmazsın ecel elinden

İskender de geldi alemi gezdi
Zaloğlu Rustem'in tahtını bozdu
Yunus balığıyla deryayı yüzdü
O da kurtulmadı ecel elinden

Söyler derviş Yunus serveti saman
Tacı tahtı aldı gitti Süleyman
Lokmanlar derdine olmadı derman
O da kurtulmadı ecel elinden

Yunus Emre

Ağla Gözüm Ağla Gayri

Ağla gözüm ağla gayri
Gönül dost gider gelmez gayri
Ne gam bunda bana bin kez ölsem
Orda ölüm olmaz ölmezem gayri
Yansın canım yansın akin oduna
Aksin kanlı yasım silmezem gayri
Beni irsad eden murşidi kamil
Yeter bei el daha almazam gayri
Varlığım yokluğa değişmişim ben
Bu gün cana basa kalmazam gayri
Fenadan bakiye göç eder olduk
Yöneldim sol yola dönmezem gayri
Muhabbet bahrinin gavvasi oldum
Gerekmez ceyhun'a dalmazam gayri
Dilerim fazlından ayrılmıyasın
Tanrı’m senden özge sevmezem gayri
Şöyle aşık dilinden bunu YUNUS
Eğer aşık isem ölmezem gayri

Yunus Emre



Bir Gün Maksadın Bulur Gerçeklik ile Gelen

Ey bana iyi deyen adımı sufi koyan
Acep sufi mi olur hırka ile taç giyen

Başıma taç urundum halka sufi göründüm
Dışıma hırka giydim içim bir kuru kova

Bu dilim zikir söyler gönlüm fesat fikreyler
Git böyle mi zikreyler Hakk'i aşk ile seven

Gözüm yolun gözetmez kulak işidir tutmaz
Dilim yerinde yatmaz da'viler kılar yalan

Yunus gumansız bilir yalancı yolda kalır
Bir gün maksadın bulur gerçeklik ile gelen

Yunus Emre



Anun Keremi Çokdur Sen Etduğun Ol Etmez

Sufiyem halk içinde tesbih elimden gitmez
Dilim ma'rifet söyler gönlüm hiç kabul etmez

Hoş dervisem sabrum yok dilumde inkarum Çok
Kulağumdan gireni hergiz özüm işitmez

Görenler elim öper taç u hırkama bakar
Şöyle sanurlar beni zerrece günah etmez

Dışım dervi icum boş tatlu gözüm hoş
İlla ben etduğumi dinen densüren etmez

Yunus eksukluğuni Allah'una arz eyle
Anun keremi çokdur sen etduğun ol etmez

Yunus Emre

Aşkın Odu Ciğerimi Yaka Geldi, Yaka Gider

Aşkın odu ciğerimi yaka geldi, yaka gider
Garip başım bu sevdayı çeke geldi, çeke gider

Kar etti firak canıma, âşık oldum sultanıma
Aşk zincirin dost boynuma taka geldi, taka gider

Sadıklar durur sözüne, gayri görünmez gözüne
Bu gözlerim dost yüzüne baka geldi, baka gider

Bülbül eder âh ü figan, hasret ile yandı bu can
Benim gönülcüğüm, ey can, çıka geldi, çıka gider

Âşık Yunus der sözleri, efgan eder bülbülleri
Dost bağçesinde gülleri, koka geldi, koka gider

Yunus Emre



Selam Olsun

Bu dünyadan gider olduk
Kalanlara selam olsun
Bizim için hayır dua
Kılanlara, selam olsun

Ecel büke belimizi
Söyletmeye dilimizi
Hasta iken halimizi
Soranlara, selam olsun

Tenim ortaya açıla
Yakasız gömlek biçile
Bizi bir asan vechile
Yunanlara, selam olsun

Azrail alır canimizi
Kurur damarda kanımız
Yuyacağın, kefenimiz
Saranlara, selam olsun

Sala verile kasdımıza
Gider olduk dostumuza
Namaz için üstümüze
Duranlara, selam olsun

Dünyaya gelenler gider
Hergiz gelmez yola gider
Bizim halimizden haber
Soranlara, selam olsun

Miskin Yunus söyler sözün
Yas doldurmuş iki gözün
Bizi bilmeyen ne bilsin
Bilenlere, selam olsun

Yunus Emre



Ali Almış Sancağını Eline

Ali almış sancağını eline

Çekilip giderler mahşer yerine

Hasan'ı Hüseyn'i almış yanına

Ah ümmetim deyu ağlar Muhammed



Kıyamet kopıcak canlar uyanır

Kamil derviş mürşidine dayanır

Yüzün yere koymuş Hak'ka yalvarır

Ah ümmetim deyu ağlar Muhammed



Üryan olmuş yatar o zayıf tenler

Sararmış benizler söylemez diller

Mahşer yerine cem olmuş erenler

Ah ümmetim deyu ağlar Muhammed



Yunus eder gelin kadrin bilelim

Fırsat elde iken tevhid edelim

Ruhu için salavat getirelim

Ah ümmetim deyu ağlar Muhammed

Yunus Emre



Şol Cennetin Irmakları

Şol Cennetin ırmakları
Akar Allah deyu deyu
Çıkmış İslam bülbülleri
Öter Allah deyu deyu

Salınır Tüba dalları
Kur'an okur hem dilleri
Cennet bağının gülleri
Kokar Allah deyu deyu

Kimi yiyip kimi içer
Hep melekler rahmet saçar
İdris nebi hulle biçer
Diker Allah deyu deyu

Altındandır direkleri
Gümüştendir yaprakları
Uzandıkça budakları
Biter Allah deyu deyu

Aydan arıdır yüzleri
Miskü amberdir sözleri
Cennet'te huri kızları
Gezer Allah deyu deyu

Hakka aşık olan kişi
Akar gözlerinin yaşı
Pür nur olur içi dışı
Söyler Allah deyu deyu

Ne dilersen Hak'tan dile
Kılavuzla gir bu yola
Bülbül aşık olmuş güle
Öter Allah deyu deyu

Açıldı gökler kapısı
Rahmetle dolu hepisi
Sekiz Cennet'in kapısı
Açar Allah deyu deyu

Rıdvandürür kapı açan
İdrisdürür hulle biçen
Kevser şarabını içen
Kanar Allah deyu deyu

Miskin Yunus var dostuna
Koma bu günü yarına
Yarın Hakk'ın anına
Varam Allah deyu deyu

Yunus Emre