2 Yaş Çocuğu Sendromu

Çocuklarda 2 Yaş Sendromu
İki Yaş Çocuğu Sendromu

Çocuk gelişiminde 2 yaş dönemi en önemli ve en zor devresidir çoğu kez yaşanan hiddet nöbetleri anne ve babalara zor anlar yaşatıyor Oysa problemlere aleyhinde tedbirli olarak 2 yaş sendromunun üstesinden varmak muhtemel
Anne ve babalar bebeklik döneminin sıkıcı temposundan kurtulduktan daha sonra her şeyin daha basit olacağını düşünüyorlar Ama, her yaşın ayrı bir zorluğu olduğunu hatırlatmakta fayda var Bilhassa çocuklarda özerklik dönemini diye adlandırılan 1236 aylarda manâlı şansın dönmesi gözleniyor 2 yaşla birlikte çocuklar yalnızca yürümekle, konuşmakla yetinmiyor, kendi bildiklerini okuyorlar Sinirleniyor, ağlıyor ve hiddet nöbetlerine kapılıyorlar Bu noktada aileler ne yapacaklarını şaşırıyorlar Ilk Önce sorunlara karşısında tedbirli edinmek gerekiyor İki yaş ve sonrasında anne babaların kendilerini nelerin beklediğini bilmeleri son derece faydalı Sebepleri bilindikten ve gerekli önlemler alındıktan sonra iki yaş dönemini atlatmak gerçekten hiç zor yok


Bu olumsuz dönemde çocuk dengesiz, olumsuz ve inatçı oluyor Anne ve babasıyla sürekli çatışma halinde olan çocuk onların istediğinin tam tersini yapıyor Kısa bir süre öncesine değin neşe saçan, söz dinleyen ve basit yönetilebilen çocuk, aniden zıt ve geçimsiz oluyor Acıbadem Hastanesi ’nden Psikolog Penbe Yazıcı bu durumun son derece doğal olduğunu belirterek şunları söylüyor: “2 yaş çocuğunda yargılama düzeyi oldukça yetersizken kuvvetli irade kombinasyonu onun anne babayla sık sık çatışmasına yol açar İşte bu çatışmaların en üst noktası öfke nöbetleridir Bu nöbetler çocuğun mutlaka fena huylu, iyi yetiştirilmemiş veya sorunlu olduğu anlamına gelmez Yalnızca bu yaşlarda doğal kabul etmemiz gereken kontrolsüzlüğün ifadesi diyebiliriz Çocukların hiddet davranışları ; her şeye itiraz etme, ağlayıp kendini yere atma, başını duvara veya yere vurma, yemeği yalanlama, yediği yemeği kusma, eline geçeni fırlatma gibi oldukça çeşitlidir

İki yaşına kadar pasif, bağımlı ve çelimsiz olan çocuk, yürüme ve konuşmanın başlamasıyla kendini açıklama etmenin yollarını ararken sosyalleşmenin de adımlarını atıyor Sosyalleşmeye çalışırken de kendilerinde öfkeyi oluşturacak uyaranlarla karşılaşıyorlar Psikolog Yazıcı bu uyaranları şu başlıklar aşağı topluyor:

• Oyuncağının elinden alınması
• Yıkanma
• Engellenme
• Baskılı tuvalet eğitimi
• Yemek Yemek yeme
Annenin aşırı koruyucu olması, ailede öfke ve kuvvet, çocuğun fizyolojik ve psikolojik gereksinimlerinin doyurulmaması,aşırı kuralcı annebaba davranışları, kardeş kıskançlığı gibi durumlarda da hiddet davranışlarıyla karşısında karşıya kalınıyor

Anne ve babaya düşen görevler

Bu dönem annebaba ve çocuk arasında birincil çekişmelerinde yaşandığı bir dönem olduğu için, onların dengeli ve tutarlı davranışları epeyce manâlı Her şeyden önce annebaba bu olumsuz tutum ve hırçınlıkların geçici bir durum olduğunu kasıtlı olarak sabırlı davranmalı, çocuğu katı bir düzene zorlamadan, soğukkanlı bir biçimde çocukla geveze çekişmelere girmeden ilgisini oyunlara yönlendirmeli Psikolog Printer anne ve babalara şu uyarılarda bulunuyor: “ Anne baba çocuğu korkutmamalı, öfkeyi dindirmek için çocuğun her istediğini yapmaktan kaçınmalı,davranışla ahenkli olmayan gereksiz cezalar uygulamamalı, çocuğun öfkeli davranışları annebabanın öfkesine yol açmamalıdır Zaten çocuğun problemi, sakinleşememektir Anne baba da sinirlenirse çocuğun öfkesi beslenir Içten olan çocuğun yanından çıkmak, sakinleşene kadar yalnız ele vermek, sonradan yanına gelmektir Unutulmamalı ancak bu yaşta çocuğun öfkesi sosyal çevreye armoni çabalarının da bir parçasıdır Çocuğun her türlü öfkesini kısıtlarsak bu kez öfkeyi kendine yönelten çocuk kendini ısırmaya, saçlarını koparmaya yani kendine hasar vermeye başlar
Bazen çocuğun öfke krizleri karşı anne baba çözüm üretemiyor, hatta çocukla ilişkileri bozulma noktasına geliyor İşte bu noktada sadece öfke bildiren çocuğun değil ebeveynlerin de profesyonel destek almalarında üstünlük var *