Aşk acısını anlatan uzun yazılar

Bir kağıta yetmez anlatmaya binlerce sayfada cok Sacma biliyorum Dunya'da binlerce acı varken binlerce derdin Arasında cok Sacma ama şoyle doksem satırlara Yureğim deniz ucu bucağı gozukmeyen dışımda Boğazici koprusu sanki asfalta cok gelmiş arabalar yıkılmak uzere olan kopru sanki bir adım daha gelsem sana duşucekmişim gibi aşağıya ne anlatabilirim nede dinlerler anlatsam Sacma gelir Guler'ler Susturup gulerler kendi kendime konuşsam deli derler duşunerek beynimide yerim susarsam boğulur giderim icerideki denizde ama cabalamamda kurtulmak icin bir kulac atmaya bile gerek gormem dibe batmayı isterim korkutucuda gelebilir ama diptede guzellikler var bilmezler elimle ağzımı kapatırım kimse Gormez icimde Yaşar'ım her anı hissedilmez acıdan kıvransamda soylemem soylersem de tıklarım kulağımı kimse iplenmez Hayal kırıklıklarının ustune yuva edilmez altı sağlam değildir coker gider ustune hayal kurmayıda sevmem Sacma gelir doğaclama yAşarım mutlulukları acılarıda biriktiririm beynimde onlarda YAŞ atlar benimle Mutluluğun canı cehenneme mutsuzluklarda guleydim seninle olmayacak yol bilirim sonu var bile bile dolaştırmak istedim sona gec ulaşmayı istedim doğaclama şimdi bunların hepsi planlasamda yazamazdım bilirim konuşmaya hallim yok susmak tecelli Gulmek acı verir ağlamak rahatlatır Buda benim tek tesellim yosun bağlayan Kaya gibi yureğim artık dalgalara adamışım kendimi sonunu gormekten korkmadığım bir hayat var deparda atarım gerekirse sus ve dinle ne korkutan deniz beni nede sonunu bildiğim filmler korkutanda ote dedim ya Herşeyin Can'ı cehenneme parada değil mutluluk belki sevilmekten gecer huzur zaten oluceğini bilerek Yaşar herkes ama amacsızdır Dunya'ya gelmek bırakta satırlara dokulsun Acılar Belki o zaman rahat olur Yurek Cıkmaz sokak beynim duz gidiyor Beynimin cıkmaz sokağında sen oluyorsun asla başka bir yere varmadan sadece duvara toslıyacağımı bilerek hızlı adımlarla bazen koşarak yuruyorum ayağımın altında cam kırıkları her adımda parcalıyor ayaklarımı Ayaklarımdan başlıyor akmaya kanlar sonra tum vucuda yayılıyor Durduramıyorum kabuk bağlamasına izin vermiyorum inat ediyorum kanım Kuruyana kadar devam ediyorum izin vermiyorum iyileşmesine iyileşmesindende korkuyorum istemiyorum iyileşmesini benim cam kırıklarım da sen oluyorsun izin vermiyorum kimseye dokundurtmuyorum gecmesin kanasın gucum yettiği yere kadar sonra yoruluyorum nefesim kesiliyor biraz duraksıyorum arkama bakıyorum geri donuşte cok uzak kalıyor cunku ben yolu yarılamış oluyorum sonra biraz mola veriyorum cıkmaz sokakta bir kac goz yaşı ve biraz sitem yolun ortasında bitti diye kafama vuruyorum defalarca bitti diyorum geride donme ileride gitme kal ortada diyiyorum sonra sesin geliyor kulağıma bakışın guluşun sonra tekrar aptallaşıyorum ve devam ediyorum bu sefer hızlı adımda atmıyorum koşuyorum nefes nefese bu sefer daha cok batıyor kırıklar ağlaya ağlaya geliyorum Can'ımın acıdığınıda hıssetmiyorum cunku farkına varıyorum ben bir tek sana his besleyebiliyorum seninle hergun konuşuyoruz aslında kendi icimde guluyoruzda ağlıyoruzda kavga ediyoruz tartışıyoruz ama ben senın yerınede affedıyorum bizi senin yerinede seviyorum ikimizi birlikte guluyoruz icimde birlikte uzuluyoruz aslında ben senin doğum gunu partini bile ayarladım haberin yok Asla olmayacakta zaten bir ben birde icimdeki sen bileceksin bunu Sonra seni ucuruma benzetiyorum aşağısında Deniz kayalıklar da ben oluyorum Dalgalar benim sana hissetiklerim her defasında bana carpıyorlar korkma sakın sana zarar veremiyorlar cunku sen ucurum oluyorsun dalga dibinde kalıyor sen hissetmiyorsun bile sadece ben ve benim icimdeki sana carpıyorlar Sen asla anlayamayacağın icin ucurum oluyorsun Bize gokyuzu olmak yakışırdı kafamızı kaldırdığımızda ve nereye gidersek gidelim yukarı baktığımızda birbirimizi gorduğumuz mavi sonsuzluk Bunu bize yakıştırmadın bu yuzdende ben hic bunun hayalini kurmadım